Constructieve emoties construeren is een belangrijk onderdeel in progressiegerichte gespreksvoering. Maar we praten niet over emoties op een essentialistische manier, waarin ervan uit wordt gegaan dat emoties ergens in je lichaam en brein gelokaliseerd kunnen worden, een bijpassende vingerafdruk hebben en een op een te zien zijn in bijpassende gezichtsuitdrukkingen. Hoe wel?
Klik hier om meer te lezen
Verbetering van 5 fouten. Vorige week schreef ik deze post, waarin een trainer die progressiegericht wil communiceren vijf fouten maakt. Deze week de uitwerking van wat die fouten waren en hoe de trainer zijn interventies progressiegerichter had kunnen maken. De fout is vetgedrukt en per fout wordt een toelichting en een verbeterde progressiegerichte formulering gegeven.
Klik hier om meer te lezen
Mijn deur staat op een kier… Stel dat een teamlid dit tijdens een teamsessie zegt, hoe kun je dan progressiegericht reageren? Afgelopen week op de vijfde dag van de training progressiegericht coachen sprak ik met de deelnemers hierover. Een paar gedachten die de revue passeerden zijn het waard om even te noemen.
Klik hier om meer te lezen
In een progressiegericht intakegesprek maakt de professional gebruik van een aantal specifieke progressiegerichte interventies en principes.
Klik hier om meer te lezen
Hoe kun je merken dat je gesprekspartner tevreden is over de interactie met jou? Dat is de vraag die ik vorige week twee keer kreeg.
Tegen sommige gesprekken kun je erg op zien. Je weet dat je moet gaan praten met die ouder, die collega, die medewerker of die cliënt, maar er knaagt iets. Je wordt al geïrriteerd of angstig als je er aan denkt om met de persoon te praten.
In onze trainingen helpen we de deelnemers juist die gesprekken voor te bereiden. We voeren dan een stukje van het gesprek op de deliberate practice manier. Hier kun je meer lezen over hoe dat werkt. Binnen een kwartiertje heeft de deelnemer ervaren hoe hij het gesprek wil gaan aanpakken en hoe hij kan reageren op de reacties van de ouder, collega, medewerker of cliënt. Het is zo prettig om precies te weten waar je mee bezig bent en wat je aan het doen bent in een gesprek. Om voorbij vage statements, zoals bijvoorbeeld ‘ik wil hem in zijn kracht zetten’, te komen.
Maar buiten een trainingssituatie om, kun je jezelf helpen om je gesprek effectief voor te bereiden. Deze progressiegerichte voorbereidingsstructuur helpt daarbij:
De eerste vraag is: wiens doel staat centraal in het gesprek? We maken hierbij onderscheid tussen het doel van je gesprekspartner en het doel van jezelf (vanuit je rol of functie). Een docent, bijvoorbeeld, die wil dat een ouder ervoor gaat zorgen dat zijn kleuter voortaan op tijd op school verschijnt, heeft zelf een inhoudelijk doel voor ogen. Een coach, daarentegen, die in gesprek is met een cliënt heeft zelf geen inhoudelijk doel voor ogen. Zijn doel is een procesdoel: de cliënt zo goed mogelijk helpen met het bereiken van het doel van de cliënt zelf.
Als je een eigen inhoudelijk doel hebt met het gesprek, dan bereid je je gesprek voor aan de hand van deze vervolgvragen:
Het kan zijn dat je geen mandaat hebt om een prestatieverwachting te hebben van je gesprekspartner, maar dat je hem wilt vragen of hij bereid is om bij te dragen aan het bereiken van jouw doel. Een leidinggevende, bijvoorbeeld, heeft vanuit zijn functie het recht om bepaalde dingen te verwachten van de medewerker. Maar een collega heeft geen mandaat om een andere collega te vertellen wat hij moet bereiken. Als collega kun je wel degelijk jouw inhoudelijke doel naar voren brengen, alleen staat het de ander vrij om al dan niet te willen bijdragen aan het bereiken van dat doel.
Wanneer je je eigen doel in concrete, positieve gedrags- en resultaatstermen hebt geformuleerd stel je jezelf de volgende vraag: mag mijn gesprekspartner zelf bepalen hoe hij aan het doel gaat voldoen, of zijn er voorschriften waaraan hij zich moet houden? In het eerste geval is sturen aan de orde, in het tweede geval is instrueren aan de orde. Als je wilt gaan sturen, dan kun je je gesprek met de stuurtechnieken voorbereiden, zie ook hier. Als je wilt gaan instrueren, dan benut je in je voorbereiding de progressiegerichte instrueer-technieken (zie ook hier).
Wanneer je zelf een inhoudelijk doel hebt, start je je gesprek anders dan wanneer het inhoudelijke doel door je gesprekspartner bepaald gaat worden. Staat het doel van je gesprekspartner centraal, dan stel je jezelf in je voorbereiding de vraag: ‘Welke variant van de nuttigheidsvraag ga ik stellen, zodat mijn gesprekspartner direct merkt dat hij de inhoud van het gesprek mag bepalen?’ Varianten van de nuttigheidsvraag zijn bijvoorbeeld: ‘Hoe kunnen we deze tijd wat u betreft zo goed mogelijk besteden?’ of ‘Waaraan zou u na afloop merken dat u iets aan ons gesprek heeft gehad?’
In je voorbereiding stel je jezelf vervolgens de vraag: waar komen de progressie-ideeën vandaan? Is het de bedoeling dat je gesprekspartner op basis van zijn eigen kennis en ervaring gaat bedenken hoe hij progressie kan boeken of is het de bedoeling dat je gesprekspartner progressie-ideeën aangereikt krijgt? Als je gesprekspartner zijn eigen ideeën mag en kan bedenken, dan ga je in het gesprek op zoek naar die zogenaamde ‘interne oplossingen’. Je kunt je gesprek dan het beste voorbereiden door de zeven stappen aanpak nog eens te bekijken en help-interventies te oefenen. Indien je gesprekspartner ideeën van buiten hemzelf moet benutten of er bij gebaat zou kunnen zijn, dan vraag je mandaat om zogenaamde ‘externe oplossingen’ aan te reiken. Je kunt je gesprek dan het beste voorbereiden door de progressiegerichte advies- en trainingsinterventies te bestuderen (zie ook hier).
Door deze stappen te doorlopen krijg je een helder idee welke rol je wilt innemen bij de start van het gesprek en hoe je het gesprek wilt gaan aanpakken. Daarmee creëer je bij jezelf ook constructieve emoties (zie ook hier). Mocht je toch nog op zien tegen het gesprek, nadat je deze voorbereiding hebt gedaan, dan kun je misschien de stappen van zelfcoaching doorlopen (met de zeven stappen aanpak, of met een andere zelfcoachingsmanier, zie ook hier).
Meer lezen: Progressiegesprekken en Creating Progress
]
Bijeenkomsten en vergaderingen die doelgericht en positief verlopen en ideeën opleveren waarmee iedereen concreet verder kan zijn een prima tijdsbesteding.
Progressiegerichte interventies die helpen om dergelijke goede bijeenkomsten voor elkaar te krijgen zijn bijvoorbeeld de nuttigheidsinterventies (Schlundt Bodien, 2005 en Visser, 2005). Daarnaast is helpt het erg om te weten wat voor soort gesprek het is en welke rol je dus inneemt in het gesprek: helpen, sturen, instrueren of trainen.
De vraag ‘wat heb jij nodig’ is er eentje die veel professionals in hun arsenaal aan interventies hebben, en dat is een interessante vraag om eens onder de loep te nemen.Klik hier om meer te lezen
Progressiegerichte conflicthantering. Tijdens de training progressiegericht werken wilden de deelnemers oefenen met progressiegerichte conflictinterventies. In de loop der jaren heb ik daarover al meerdere keren geschreven en in deze post wil ik graag een eenvoudige structuur weergeven die je kunt hanteren als conflictbemiddelaar.
Klik hier om meer te lezen