Is de aanpak van Dreamschool progressiegericht? Laatst vroeg een lezer van de CPW-nieuwsbrief ons of Dreamschool past bij de progressiegerichte aanpak. Dreamschool is een programma waarin jongeren die zijn vastgelopen op TV gevolgd worden als ze een paar weken naar deze school gaan. Om een antwoord te kunnen geven op de vraag van deze lezer heb ik de eerste vijf en de laatste aflevering van het Dreamschool-seizoen 2023 bekeken. Hierbij een paar invalshoeken en gedachten over of en zo ja, welke elementen in de aanpak van Dreamschool passen bij de progressiegerichte aanpak.

Deze aflevering van de podcast gaat over verplichte trainingen en behandelt de volgende onderwerpen:

• motivatie en verplichte trainingen
• leerrendement van verplichte trainingen
• sturen op ontwikkeling
• voorbeelden van wat wel en niet werkt
• drie criteria voor het ontwerpen van ontwikkelactiviteiten

Podcast: Play in new window | Download (Duration: 13:41 — 11.3MB)

Subscribe: Apple Podcasts | Google Podcasts | Spotify | Email | RSS

Het onverplichte tussen verplichtingen neemt een uitzonderingspositie in. De opdracht waar geen cijfer voor wordt gegeven tussen alle opdrachten waarvoor wel cijfers worden gegeven. De training die niet verplicht is tussen alle trainingen die wel verplicht zijn gesteld. Twee voorbeelden waarbij het onverplichte tussen alle verplichtingen de uitzondering is.

Zelf-monitoring van progressie bleek in een onderzoek van Conroy et al (2023) te leiden tot meer fysieke activiteit dan gedragsfeedback. Veel mensen willen graag voldoende stappen zetten op een dag en voldoende fysiek actief zijn gedurende de week. Ze streven dan naar ongeveer 7500 stappen per dag en 150 minuten gematigd tot gemiddelde fysieke inspanning (100 stappen per minuut) in een week. Conroy et al onderzochten hoe mensen ertoe kunnen komen om hun fysieke activiteit meer in de richting van dat streven te krijgen. Het monitoren van progressie blijkt belangrijk te zijn voor het daadwerkelijk boeken van progressie.

Onderschattingseffect van zelf-motivatie. Mensen blijken hun vermogen om zichzelf te motiveren bij afwezigheid van extrinsieke beloningen te onderschatten. Kuratomi et al (2022) deden zeven experimenten op basis waarvan we optimistischer zouden mogen zijn over ons vermogen om onszelf te motiveren zonder extrinsieke prikkels.

‘Talent’ is geen verstandig woord om te gebruiken. De laatste twintig jaar zijn veel organisaties gaan praten over ’talent management’. Ook onderwijsinstellingen gebruiken het woord talent in hun slogans en visiedocumenten. In de progressiegerichte aanpak gebruiken we het woord talent niet, onder andere omdat het onduidelijk is wat ermee bedoeld wordt en het gebruik ervan een statische mindset kan stimuleren. Progressie boeken kan beter zonder een focus op talent. Southwick et al beschrijven in hun recent verschenen onderzoeksartikel vijf studies naar de effecten van het gebruik van het woord talent.

Niet-progressiegericht slechtnieuwsgesprek. Een tijdje geleden behandelden we in de opleiding progressiegericht leidinggeven de logische consequentie-aanpak bij herhaald of acuut ongewenst gedrag. De logische consequentie kan worden ervaren als slecht nieuws en in de progressiegerichte gespreksaanpak wordt daarmee rekening gehouden.

Beloning ondermijnt intrinsieke motivatie niet altijd. Uit Motivation Science en het Handboek Self-determination theory komt een genuanceerd beeld tevoorschijn wanneer beloningen de intrinsieke motivatie al dan niet ondermijnen.