In het indrukwekkend diepgaande boek Self determination theory, basic psychological needs in motivation, development and wellness, staan onder andere de volgende reflecties over autonoom functioneren en het zelf.

1. Ons Zelf is geen object of entiteit, maar een proces. We leren het Zelf kennen als het centrum van onze ervaringen en als initiator en regulator van ons vrijwillig gedrag. Het Zelf maakt contact, past zich aan, construeert en zorgt voor de wereld, het is een ‘agent’ die in de wereld is. Het Zelf als proces is het best te bestuderen door het functioneren van het organisme te onderzoeken. En dan specifiek de gedragingen die mensen ervaren als expressies van het Zelf versus gedragingen die gecontroleerd worden door krachten die vreemd zijn aan het Zelf. Vandaar ook het woord autonomie, wat betekent zelfbesturing. Het tegenovergestelde is heteronomie, besturing door een ander en door externe krachten.

Click here to read more »

Eén van de opbrengsten van deliberate practice, zoals wij dat gebruiken in onze trainingen, is dat deelnemers zelfregulerende vaardigheden verwerven. Dat betekent dat zij midden in hun zinnen leren herkennen wanneer ze een foute afslag nemen én zij zichzelf kunnen hernemen door ter plekke de zin op een betere manier af te maken.
Deliberate practice ziet er in onze trainingen zo uit: Click here to read more »

In dit artikel schreef ik al over het belang van autonomieondersteuning in liefdesrelaties. Nog even ter reminder: autonoom functioneren is niet hetzelfde als alles alleen willen doen en onafhankelijk willen zijn van de ander. In plaats daarvan betekent autonoom functioneren dat je, op het moment dat je iets doet, er helemaal achter staat om dat gedrag te vertonen. Dat kan zijn omdat je het interessant vindt wat je aan het doen bent, het kan ook zijn dat je het niet zo interessant vindt, maar wel belangrijk en waardevol. Je kunt dus volledig afhankelijk zijn van je partner (bijvoorbeeld financieel of lichamelijk) en toch ook helemaal autonoom functioneren; je staat er dan helemaal achter om afhankelijk te zijn van je partner.
Autonomie-ondersteunend gedrag
Click here to read more »

In een organisatie zijn intervisiegroepjes gestart, onder begeleiding van  intervisiebegeleiders. Eén intervisiebegeleider is ziek en een progressiegerichte trainer is gevraagd om het betreffende intervisiegroepje een keer te begeleiden. Die trainer geeft eerst een training progressiegericht werken in deze organisatie en gaat daarna met het intervisiegroepje aan de slag. De trainer heeft gehoord dat er veel onrust is geweest in dit groepje. Bij de start uit één intervisiegroepslid zich afhoudend. Als je jezelf wilt trainen in het bedenken van progressiegerichte gespreksvoering in een groepssituatie waarin 1 persoon zich afhoudend opstelt, dek dan af wat de progressiegerichte intervisiebegeleider zegt en doorloop zo telkens per regel de dialoog. Click here to read more »

Laatst vertelde iemand me dat hij last had van jaloezie. Ik weet weinig van dit onderwerp, dus reden voor mij om er eens in te duiken. Iedereen die relaties heeft met andere mensen maakt in zijn leven wel eens mee dat hij jaloers is. Het voordeel van jaloezie is dat deze gevoelens een trigger zijn om de belangrijke relatie te proberen te beschermen en behouden. Onderzoek laat zien dat jaloezie positief correleert met de duur van een relatie. Deze positieve correlatie met betrekking tot de duur van de relatie zegt natuurlijk nog niks over de kwaliteit van die relatie.
Over het algemeen wordt jaloezie ervaren en gezien als een sterk negatieve emotie, waarvoor de jaloerse persoon zich kan schamen. De jaloerse gevoelens kunnen ook schade aanrichten in de relaties die juist zo belangrijk voor de jaloerse persoon zijn. In dit artikel vat ik een aantal invalshoeken samen die beschreven worden in het Handboek of Jealousy: theory, research and multidisciplinary approaches. Click here to read more »

De kwaliteit van iemands motivatie kunnen we analyseren op het globale, contextuele en situationele niveau (Vallerand, 2011).
Globale niveau
Het globale niveau is het meest algemene niveau en verwijst naar iemands gebruikelijke manier van functioneren. Iemand kan normaliter een activiteit benaderen met een extrinsieke motivatie oriëntatie of een intrinsieke. Dit kun je zien als het persoonlijkheidsniveau. Bijvoorbeeld, Mikan start vrijwillig met het leren bespelen van een muziekinstrument waarvoor hij veel moet oefenen maar hij ziet oefenen in het algemeen als iets vervelends en aversief en als iets dat hij moet in plaats van wil, en daardoor heeft hij tegenzin om te gaan oefenen ondanks dat hij vrijwillig koos voor het leren bespelen van het instrument. Click here to read more »

In studies over variaties in breinstructuur en breinfunctie welke misschien gerelateerd zijn aan sekse en geslacht heeft de taal die we gebruiken grote invloed, want het framed onze onderzoeksvragen en methoden. Joel en Fausto geven een nieuwe richting aan voor de taal en de opzet van onderzoeken naar variatie in breinstructuur en breinfunctie. Menselijke breinen kunnen beter beschreven worden als behorend tot één heterogene populatie dan tot twee gescheiden populaties (mannelijk en vrouwelijk). Click here to read more »

Cordelia Fine’s nieuwe boek is verschenen, Testosterone Rex, myths of sex, science and society. Haar boek is heel goed geschreven, elke redenering wordt rustig en genuanceerd uiteengezet, met humor en sterke onderbouwingen. Click here to read more »

In dit artikel en dit artikel belichtte ik twee interessante dingen uit het onderzoeksartikel van Fishbach naar gedragsregulatie van mensen in groepen. Het derde interessante aspect in Fishbachs artikel is dat van de maximalisatie van de groepswinst. Dit principe betekent dat teamleden meer nadruk leggen op de maximalisatie van de opbrengsten van de groep als geheel, dan op welk teamlid precies wat krijgt (individuele opbrengst).
Mensen zijn geneigd om in groepen dusdanige acties te ondernemen dat het niet meer zo duidelijk is wie welke bijdrage heeft geleverd aan de groepsopbrengst en het voelt als een groepsopbrengst die tot stand is gekomen door de bijdragen van iedereen.
Een voorbeeld. In de experimenten van Fishbach kregen mensen keuzes voorgelegd, bijvoorbeeld de keuze voor een chocoladepakketje voor henzelf en een andere persoon (iemand die veraf stond of juist een vriend die dichtbij stond). Pakket A bevatte twee chocolaatjes voor de persoon zelf en vier chocolaatjes voor de andere persoon. Pakket B bevatte zeven chocolaatjes voor de persoon zelf en drie voor de andere persoon In deze situatie leverde pakket B dus voor de participant zelf meer op en ook voor de groep als geheel. Het bleek dat als de andere persoon een vriend was, de participant geneigd was om te kiezen voor pakket B, maar als de andere persoon veraf stond was de participant in veel mindere mate geneigd om te kiezen voor pakket B.
Dit heet het ‘friendly taking effect’, de neiging van mensen om te kiezen voor een optie die henzelf meer opbrengst geeft wanneer de totale opbrengst voor het team (hijzelf en zijn vriend) ook meer is. Maar je past niet dezelfde groepsmaximalisatieprincipes toe als het gaat om de mogelijke opbrengst voor jezelf en iemand die je niet ziet als onderdeel van jouw team.
Mensen focussen meer op de totale groepsopbrengst wanneer de andere persoon dichtbij hen staat dan wanneer de andere persoon ver van hen af staat. Deze focus op gezamenlijke opbrengstmaximalisatie leidt tot minder aandacht voor wie precies wat krijgt binnen het eigen team, en kan dus zelfs gepaard gaan met jezelf meer geven en degene die dicht bij je staat minder geven, als dit betekent dat jullie als team de hoogste opbrengst krijgen.

In dit artikel schreef ik over onze neiging om onze acties af te stemmen op de acties die anderen in ons team ondernemen en om de betekenis die we geven aan de acties van onszelf en anderen te zien in het licht van een progressiefocus of een commitment focus. Een tweede interessant aspect in Fishbachs artikel is de neiging van mensen om hun voorkeuren en acties af te stemmen op die van anderen. Click here to read more »