De functie van verveling. Lin en Westgate gaan in dit Handboek in op de vraag wat de oorsprong van verveling is. Verveling wordt vaak gezien als iets negatiefs, omdat het soms leidt tot ongewenst gedrag, zoals risicogedrag. Mensen kunnen uit verveling agressief worden of depressief. Maar verveling is ook een soort alarmsignaal, dat aangeeft dat we ons niet betrokken voelen bij wat we doen. Dit roept de vraag op: als verveling ons waarschuwt en eigenlijk nuttig is, waarom gaat het dan vaak gepaard met negatief gedrag?

Hoe migratie echt werkt. De Haas (2023) is onderzoeker op het gebied van migratie en schreef het boek Hoe migratie echt werkt. Aan de hand van 22 mythes schetst hij ontkracht hij allerlei overtuigingen die velen van ons hebben ten aanzien van hoe migratie werkt. Zo zijn de huidige immigratieniveaus bijvoorbeeld niet ongeëvenaard en versnellen ze ook niet. De kans is zelfs reëel dat de migratieniveaus in de toekomst zullen afnemen, zo legt De Haas uit.

C’est le ton qui fait la musique. Vrijders et al onderzochten hoe de toon waarop iets gezegd wordt ervaren door kleuters en volwassenen. Ze maakten daarbij onderscheid tussen een toon van autonomieondersteuning en een toon van controle. Hoe ervaren mensen een controlerende toon, hoe bereid zijn ze tot samenwerking en hoe dichtbij voelen ze zich dan bij de spreker? En wat is het verschil met een autonomieondersteunende toon?

Gericht denken aan plezierige dingen is niet iets dat mensen vaak doen. Als ze even niets te doen hebben zijn ze eerder geneigd om die tijd te vullen met makkelijke dingen, zoals op hun mobiele telefoon kijken. De onderzoekers Westgate et al (2021) voerden drie studies uit waarin het gericht denken aan plezierige dingen werd vergeleken met vier andere activiteiten.

Psychologische rijkdom en complexe cognitieve stijlen. Oishi en Westgate onderzoeken psychologische rijkdom, en stellen dat een psychologisch rijk leven iets anders is dan een gelukkig of een betekenisvol leven. Hier kun je daar meer over lezen. In twee nieuwe studies onderzochten ze de verbanden tussen drie aspecten van een goed leven en individuele verschillen in complexe cognitieve stijlen: attributiecomplexiteit, holisme en essentialisme.