Agentische betrokkenheid bij feedback. Het verstrekken van feedback aan studenten leidt niet automatisch tot een verbetering van hun vaardigheden of hogere cijfers. Deze uitkomst is afhankelijk van de actieve inzet en betrokkenheid van de leerlingen met de ontvangen feedback. Immers, of er progressie wordt geboekt naar aanleiding van ontvangen feedback hangt af van wat de student met de feedback doet. Winstone et al (2016) beschrijven het SAGE-model in dit artikel. Vaak wordt gefocust op hoe de feedbackgever de feedback formuleert, maar er zijn veel meer factoren die bepalen of er progressie wordt geboekt naar aanleiding van de feedback.
Onbedoelde schade van negatieve feedback. Hoewel veel docenten met goede intenties negatieve feedback geven aan studenten, blijkt uit een meta-analyse van Mercer et al (2023) dat negatieve feedback vaak onbedoelde schade toebrengt. Die schade uit zich op vier vlakken: self-efficacy, affect, cognitie en gedrag. In deze bijdrage een samenvatting van hoe negatieve feedback kan doorwerken op die vier gebieden, blijkend uit deze meta-analyse.
Spiegelen is een fenomeen waarnaar je vanuit diverse invalshoeken kunt kijken. In onze training progressiegerichte feedback stelde een deelnemer de vraag of we in de progressiegerichte aanpak gebruik maken van spiegelen. In deze bijdrage enkele gedachten hierover.
Negatieve feedback en intrinsieke motivatie is het onderwerp van een meta-analyse van Fong et al. Er wordt algemeen aangenomen dat negatieve feedback de intrinsieke motivatie verlaagt en positieve feedback de intrinsieke motivatie verhoogt. De onderzoekers zoomden in op de relatie tussen negatieve feedback en intrinsieke motivatie. In de meta-analyse werden verbanden onderzocht en er kan dus geen causale conclusie worden getrokken op basis van dit onderzoek.
Geeft niks dat je bent gezakt, je hebt wel goed je best gedaan. Dat zei Jurgens vader tegen Jurgen die was gezakt voor zijn natuurkunde-examen.
Is dit een goede manier van reageren?
Uit groeimindsetonderzoek blijkt dat dit soort inspanningscomplimenten averechts kunnen werken. De opmerking van Jurgens vader kan door Jurgen worden geïnterpreteerd als teken dat hij weinig aanleg heeft voor natuurkunde. Mensen die denken dat er een inverse relatie is tussen aanleg en inspanning blijken een inspanningscompliment voor een slecht resultaat te interpreteren als een teken van lage aanleg. En er zijn veel leerlingen die denken dat degenen die het beste in een vak zijn, degenen zijn die weinig hoeven te doen voor hoge cijfers.
Preciezer
Carol Dweck pleit daarom voor een preciezere vorm van complimenteren. Dus niet in het algemeen iemand complimenteren met zijn geleverde inspanning. Maar complimenteren op de inspanning die gerelateerd is aan de uitkomst of het leerproces. Dan wordt duidelijk dat het niet alleen gaat om inspanning, maar om effectieve inspanning. Immers, uren lang boven je natuurkundeboek hangen terwijl je niks begrijpt is wel veel inspanning maar weinig effectief. En een inspanningscompliment zou ertoe kunnen leiden dat Jurgen nog meer uren op dezelfde ineffectieve manier gaat blokken.
Wat had Jurgens vader beter kunnen zeggen?
In deze situatie is het geven van een compliment niet zo nuttig. Wel is het belangrijk om erkenning te geven voor wat Jurgen al heeft geprobeerd en wat hem al lukt. Jurgens vader had bijvoorbeeld kunnen zeggen: ‘Vervelend voor je! Ik heb gezien dat je er genoeg uren in hebt gestopt, dus ik vermoed dat de manier waarop je hebt gestudeerd nog niet effectief genoeg is. Heb je een idee hoe je effectiever kunt gaan studeren voor natuurkunde zodat je er meer van leert begrijpen en je resultaten dus ook gaan verbeteren?’
Het gaat erom dat Jurgen betere leerstrategieën gaat vinden, hulp krijgt, feedback krijgt, doorgaat met inspanning leveren maar dan op een effectievere manier. Daartoe is Jurgen bereid wanneer hij zijn onvoldoende verklaart in termen van ‘ik begrijp het nog niet goed genoeg’, in plaats van ‘ik heb hier geen aanleg voor’.
Deze maanden geef ik meerdere workshops en trainingen progressiegerichte feedback. De principes van progressiegerichte feedback zijn redelijk eenvoudig te begrijpen. Het toepassen van de principes vergt wat oefening.
In het boek Autonomous learning in the workplace staat een hoofdstuk van Williams en Ehrlinger met als titel ‘Failing to learn from feedback’. De auteurs beschrijven drie categorieën veelvoorkomende barrières bij het leren van feedback. Deze zijn:Klik hier om meer te lezen
Docenten die motiverend willen lesgeven vragen zich soms af of het beter is om toetsen en tentamens helemaal af te schaffen en ook geen cijfers meer te geven. Wel een begrijpelijke gedachtegang, maar ik denk dat die toch niet klopt. Daarom in dit stukje eerst iets over leerdoelen, prestatiedoelen, toetsen en examens.
Wij gebruiken cookies op onze website om u de meest relevante ervaring te bieden door uw voorkeuren en herhaalbezoeken te onthouden. Door op "Accepteren" te klikken, stemt u in met het gebruik van ALLE cookies.
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.