In het nieuwste boek van John Hattie kwam ik een mooie groeimindset-interventie tegen: my wonderful mistake. Hattie beschrijft hoe leerlingen aan het einde van de les een reflectieformuliertje invullen waarin ze beschrijven welke ‘wonderful mistake’ ze die les hebben gemaakt en wat ze ervan hebben geleerd.Klik hier om meer te lezen
Groeimindsetcultuur in organisaties, een gesprek met Carol Dweck
Groeimindsetcultuur in organisaties, een gesprek met Carol Dweck
Docenten die motiverend willen lesgeven vragen zich soms af of het beter is om toetsen en tentamens helemaal af te schaffen en ook geen cijfers meer te geven. Wel een begrijpelijke gedachtegang, maar ik denk dat die toch niet klopt. Daarom in dit stukje eerst iets over leerdoelen, prestatiedoelen, toetsen en examens.
Progressiegericht leidinggeven is autonomie-ondersteunend en motiverend leidinggeven, gebaseerd op de zelfdeterminatietheorie, de groeimindsettheorie, de theorie van positieve innerlijke werkbeleving, de theorie van deliberate practice en psychologische principes zoals het reciprociteitsprincipe. Een meta-analyse naar autonomie-ondersteunend leiderschap liet de grote voordelen ervan zien.
Wil je een leuke invulling van een teamoverleg, zo aan het einde van het jaar? Probeer dan eens de Progressiegerichte Waarderingsmuur!Klik hier om meer te lezen
Kinderen die van de lagere school naar de middelbare school gaan ervaren in de eerste maanden in hun nieuwe omgeving vaak allerlei dingen die moeilijk voor ze zijn. Er worden hogere eisen aan ze gesteld dan op de lagere school, het tempo ligt hoger, de omgeving is onpersoonlijker en er zijn meer mensen om hen heen. Ze krijgen les van verschillende docenten en ze moeten vaak naar een ander gebouw fietsen dan eerder. Al met al is het een transitieperiode die uitdagend kan zijn voor adolescenten.
Een bekend leermodel loopt door vier stadia.
Het eerste stadium is een onbewust onbekwaam niveau. Dit is het niveau waarop je niet weet dat je iets niet weet en kunt. Dit is het niveau waarop mensen zichzelf snel kunnen overschatten, omdat ze geen overzicht hebben over het domein en dus niet weten wat er allemaal te weten en kunnen valt. Zie ook hier voor het Dunning-Kruger-effect.
Het tweede stadium is het bewust onbekwame niveau. Op dit niveau heb je progressie geboekt ten opzichte van het onbewust onbekwame niveau, want nu heb je meer zicht op alles wat er te weten en kunnen valt en realiseer je je dus ook wat je zelf nog niet weet en kunt. Op dit niveau is positieve feedback heel belangrijk om de bereidheid te hebben om door te gaan met leren. Zie ook hier voor de betekenis van feedback, een motivationeel perspectief.
Het derde stadium is het bewust bekwame stadium. We zijn nu in staat om iets goed te doen en we hebben ook de kennis ter beschikking. Het vergt concentratie en inspanning om de vaardigheid en kennis correct toe te passen. In dit stadium staan we meer open voor feedback ten aanzien van wat we nog fout doen en als we de vaardigheid echt belangrijk en interessant vinden gaan we plezier beleven aan deliberate practice.
Het vierde stadium is het onbewust bekwame stadium, waar we de vaardigheid en de kennis ons zo eigen hebben gemaakt dat we er niet meer bij na hoeven te denken. We hebben de vaardigheid geautomatiseerd en kunnen moeiteloos onze vaardigheid uitvoeren en kennis benutten wanneer het van pas komt. Dit is ook het niveau waarop we niet automatisch beter worden, omdat we niet meer bewust aan het leren zijn. Willen we op dit niveau blijven of willen we ons verder beteren, dan moeten we weer bewust in onze leerzone stappen en gaan oefenen wat we nog moeilijk vinden.
Er is nog een vijfde stadium en dat is het stadium van reflectieve bekwaamheid. In dit stadium zijn we niet alleen in staat om de vaardigheid moeiteloos en zonder er bewust bij na te hoeven denken uit te voeren, maar kunnen we ook onder woorden brengen hoe we die vaardigheid hebben geleerd, hoe de deelaspecten met elkaar samenhangen, hoe we de vaardigheid kunnen leren aan iemand anders en hoe effectief we zijn in het onderwijzen van anderen in het verwerven van de vaardigheid. Dit is het niveau dat trainers en docenten moeten bereiken willen ze effectief kunnen reageren op hun studenten en leerlingen.
Jo Boaler heeft in april 2018 een artikel gepubliceerd over een groeimindset-onderzoek dat ze uitvoerde.
Een autonomie ondersteunend klimaat in de klas ontstaat niet alleen wat de docent wel doet, maar ook door wat de docent juist achterwege laat. De gedragingen die docenten die een autonomie ondersteunend klimaat creëren in de klas juist niet laten zien zijn bijvoorbeeld:Klik hier om meer te lezen
