Toepassen van gesprekstechnieken zien sommige mensen als iets aversiefs en negatiefs. Ze associëren gesprekstechnieken en toepassen ervan bijvoorbeeld met ‘nepperig’ of ‘manipulatief’ en doen er lacherig en neerbuigend over. Ik denk dat gesprekstechnieken toepassen niet alleen in elke interactie voorkomt, maar ook dat beter worden in effectieve technieken waardevol kan zijn.

Opname in interacties. Demszky et al (2021, 2023) deden onderzoek naar zogenoemde ‘opname’ in interacties. Opname in interacties betekent dat er wordt aangesloten op wat de gesprekspartner heeft gezegd. Opname heeft  zowel een taalkundige als sociale functie. Feedback over in welke mate een docent in zijn reacties daadwerkelijk opneemt wat de student of leerling zei of vroeg blijkt die docenten beter te maken in aansluiten.

Naast de vraag ‘wat heb jij nodig?’ stellen deelnemers tijdens de deliberate practice oefeningen in onze trainingen ook vaak de vraag ‘wat doet dat met jou?’ Hier kun je overwegingen lezen bij de ‘wat heb je nodig-vraag’. In dit stukje neem ik de ‘wat doet dat met jou-vraag’ onder de loep. 

Klik hier om meer te lezen

Beter worden in het stervensproces klinkt misschien paradoxaal, maar het is precies waar het boek ‘Leven toevoegen aan de dagen’ in de kern om draait. Sander de Hosson en Els Quaegebeur zijn respectievelijk longarts en journalist en hebben van dit moeilijke maar belangrijke onderwerp een makkelijk leesbaar boek gemaakt.

Gedachten over de toekomst kunnen worden ingedeeld in vier categorieën. Schacter et al (2018) onderscheiden simulatie, predictie, intentie en planning. Naast deze vier vormen van denken over de toekomst maken ze onderscheid tussen twee soorten inhoudelijke focus, episodisch en semantisch. Episodische gedachten over de toekomst hebben betrekking op specifieke autobiografische gebeurtenissen die wellicht zullen plaatsvinden in de toekomst. Semantische gedachten over de toekomst hebben betrekking op hoe de wereld er in algemene en abstracte termen uit zal zien in de toekomst.

De ontkenning zit in de erkenning. Harm is de leidinggevende van Jan. Jan volgt de veiligheidsprocedures op het werk niet goed, waardoor Harmen risico op het ontsnappen van asbest ziet. Jan sluit de zakken met afval niet, dus die staan open in de bus. Harm gaat erover in gesprek met Jan. Jan werpt tegen: ‘Maar de clips zijn altijd op, ik kan die zakken dus niet dichtdoen. Het is heel vervelend en lastig dat er nooit genoeg clips in de bus klaar liggen.’

Spiegelen is een fenomeen waarnaar je vanuit diverse invalshoeken kunt kijken. In onze training progressiegerichte feedback stelde een deelnemer de vraag of we in de progressiegerichte aanpak gebruik maken van spiegelen. In deze bijdrage enkele gedachten hierover.

De kracht van het coachperspectief. Als progressiegerichte coach is het cruciaal om vragen te stellen die de cliënt helpen om helder voor ogen te krijgen wat hij wil bereiken en welke strategieën voor hem of haar werken. In de CPW-zeven stappen aanpak liggen deze vragen verscholen, waaruit de progressiegerichte coach put. Het zijn geen rigide structuren waarin de coach de cliënt perst, maar vormen een vraagsequentie die flexibel wordt benut, met de focus op het perspectief van de cliënt.

Dialoog: jij bent weer goed in andere dingen. Stel je bent mentor op een middelbare school en je bent in gesprek met een docent over de leerlingen in zijn klas. Jullie hebben het over hoe jullie de leerlingen kunnen ondersteunen in de dingen die ze lastig vinden. De docent vertelt je dat hij die leerlingen een beetje probeert te troosten, door te zeggen: ‘Het geeft niet dat je niet goed bent in het mijn vak, jij hebt weer aanleg voor andere dingen.’ Je vindt dit geen goede invalshoek van de docent en je wilt het niet onweersproken laten. Je ziet het als een kans om zijn overtuigingen ten positieve te beïnvloeden.

De rijkdom van reciprociteit is het thema van een artikel van Schweinfurth en Call (2019). Reciprociteit, of wederkerigheid, verwijst naar de neiging om te geven wat je krijgt. Vaak wordt reciprociteit eenzijdig belicht en als iets waartoe alleen mensen met cognitieve vaardigheden in staat zijn. Dat zou komen omdat reciprociteit cognitief belastend zou zijn: je moet bijhouden hoeveel je een ander moet geven op basis van wat die ander heeft gegeven. Maar er zijn verschillende vormen van reciprociteit, wat het een rijk concept maakt. In deze bijdrage daarom iets over de rijkdom van reciprociteit.