Progressiegerichte leidinggevenden zijn bereid om er consequenties aan te verbinden wanneer er herhaaldelijk iets mis gaat en stagnatie dreigt te ontstaan. Een van de leidinggevenden in ons nieuw te verschijnen boek vertelt dit voorbeeld: ‘Een medewerker kreeg een bepaald onderdeel van de functie niet onder de knie en ik ben met hem gaat zitten en heb de cirkeltechniek gebruikt. In de binnencirkel schreven we op ‘Wat vind je leuk in je functie’, in de buitencirkel ‘Wat wil je leren’ en buiten de buitencirkel ‘Wat wil je helemaal niet’. Er bleek (gelukkig) heel veel leuk te zijn aan de functie waardoor het gesprek direct positiever werd. Maar één onderdeel vond hij echt niet leuk en wilde hij ook niet uitvoeren of leren, terwijl dat wel een cruciaal onderdeel was van de functie. Daarop zei ik: ‘Je hoeft het niet leuk te vinden en als je het echt niet wilt doen dan houdt deze functie inderdaad voor je op, want deze taak hoort echt bij  de functie. Maar als je het wilt leren dan nemen we de tijd en dan wil ik je helpen, want het is misschien wel jammer wanneer je deze functie opgeeft terwijl er zoveel leuke dingen inzitten voor je. Als je het wilt leren, dan wil ik je helpen.’ Hij heeft toen een tijdje een poging gewaagd om er op een andere manier naar te gaan kijken en het te gaan proberen te leren en hij kwam erachter dat het echt niet ‘zijn ding’ was. Wel gaf hij aan er veel van geleerd te hebben en erachter te staan om een andere loopbaanstap te gaan maken.’