Progressiegerichte leidinggevenden zijn bereid om er consequenties aan te verbinden wanneer er herhaaldelijk iets mis gaat en stagnatie dreigt te ontstaan. Een van de leidinggevenden in ons nieuw te verschijnen boek vertelt dit voorbeeld: ‘Een medewerker kreeg een bepaald onderdeel van de functie niet onder de knie en ik ben met hem gaat zitten en heb de cirkeltechniek gebruikt. In de binnencirkel schreven we op ‘Wat vind je leuk in je functie’, in de buitencirkel ‘Wat wil je leren’ en buiten de buitencirkel ‘Wat wil je helemaal niet’. Er bleek (gelukkig) heel veel leuk te zijn aan de functie waardoor het gesprek direct positiever werd. Maar één onderdeel vond hij echt niet leuk en wilde hij ook niet uitvoeren of leren, terwijl dat wel een cruciaal onderdeel was van de functie. Daarop zei ik: ‘Je hoeft het niet leuk te vinden en als je het echt niet wilt doen dan houdt deze functie inderdaad voor je op, want deze taak hoort echt bij  de functie. Maar als je het wilt leren dan nemen we de tijd en dan wil ik je helpen, want het is misschien wel jammer wanneer je deze functie opgeeft terwijl er zoveel leuke dingen inzitten voor je. Als je het wilt leren, dan wil ik je helpen.’ Hij heeft toen een tijdje een poging gewaagd om er op een andere manier naar te gaan kijken en het te gaan proberen te leren en hij kwam erachter dat het echt niet ‘zijn ding’ was. Wel gaf hij aan er veel van geleerd te hebben en erachter te staan om een andere loopbaanstap te gaan maken.’

Wanneer een kind gedrag vertoont dat niet acceptabel is, welke gedragscontrole kun je dan het beste toepassen als ouder? Kun je beter een lichte straf geven of een logische consequentie verbinden aan het gedrag? Dit artikel gaat in op de verschillen tussen beide vormen van gedragscontrole. Daarnaast wordt ingegaan op de vraag in welke mate ouders en kinderen beide vormen acceptabel en effectief vinden. Deze overtuigingen zijn van belang voor het daadwerkelijke effect op kinderen en voor de bereidheid van ouders om de vormen van gedragscontrole toe te passen.

Klik hier om meer te lezen

Eisen stellen aan hoe je kind zich gedraagt past prima in een autonomieondersteunende opvoedstijl. Autonomie ondersteuning is immers niet hetzelfde als laissez-faire, alles goed vinden wat je kind wil en doet. (Realistische) hoge verwachtingen zijn zelfs, mits ze op een niet-autoritaire wijze worden besproken, goed voor het welbevinden van kinderen. Dat leren de onderzoeken in de zelfdeterminatietheorie ons.

Klik hier om meer te lezen

Er is een relatie tussen psychologische basisbehoeften en welbevinden. De psychologische basisbehoeften zijn de psychologische voedingsstoffen die een mens nodig heeft voor psychologische groei, integriteit en welbevinden.

Klik hier om meer te lezen

De geen-klootzakkenregel is een bedacht door Robert Sutton en hij beschrijft deze regel in zijn boek The No Asshole Rule.

Er zijn gradaties in controlerend gedrag, van openlijke straffen tot heel subtiele uitingen. Bij openlijke straffen is het voor degene die het controlerende gedrag vertoont natuurlijk een duidelijke en bewuste keuze. Maar bij de meest subtiele uitingen gebeurt het controlerende gedrag vermoedelijk ook vaak onbewust. Bij alle controlerende gedragingen kan het trouwens best zo zijn dat de ‘controleur’ goede intenties heeft. Je zou de verschillende gradaties van controlerend gedrag op een subtiliteitscontinuüm kunnen plaatsen. Elk van de onderstaande gedragingen zijn controlerend van aard, maar ze verschillen van elkaar in subtiliteit.

Ouders die vermoeden dat hun tiener betrokken is bij online pesten doen er goed aan om hun reactie daarop bewust te kiezen. In dit artikel belicht ik wat ouders van de pestende tiener kunnen doen. Klik hier om meer te lezen

Wat kun je doen bij herhaald ongewenst gedrag van een medewerker? Wanneer een medewerker iets doet dat niet de bedoeling is, of iets nalaat wat wel de bedoeling is, gaan progressiegerichte leidinggevenden in eerste instantie sturen.

Hebben probleemjongeren een harde aanpak nodig? Is een strakke hand, straffen en onder druk zetten nodig bij risicoleerlingen? Immers, deze jongeren lopen het risico om vroegtijdig de school te verlaten en hun gedrag is vaak grensoverschrijdend. Docenten kunnen hen ervaren als tamelijk onhandelbaar. Daardoor kunnen zij denken dat de risicojongeren hard aangepakt moeten worden en een schop onder hun kont nodig hebben. Nieuw onderzoek van Gueta et al (2021) laat zien dat deze intuïtieve reactie om risicoleerlingen hard aan te pakken niet werkt. Authenticiteit van risicoleerlingen blijkt hun risico op schooluitval namelijk te verlagen.

Schemerige motivatie is misschien een kwaliteit van motivatie die tussen de donkere en de lichte motivatiekwaliteit inzit. Dat suggereert Nikos Ntoumanis in een nieuw te verschijnen boek Advances in motivation science. Zijn hoofdstuk is getiteld The bright, dark, and dim light colors of motivation: Advances in conceptualization and measurement from a self-determination theory perspective.