Deze maanden geef ik meerdere workshops en trainingen progressiegerichte feedback. De principes van progressiegerichte feedback zijn redelijk eenvoudig te begrijpen. Het toepassen van de principes vergt wat oefening.

Klik hier om meer te lezen

100 Progressiegerichte Interventies is verschenen. Het inspiratieboekje met 100 progressiegerichte interventies is bedoeld voor iedereen die progressiegerichte gesprekken voert of wil voeren en die graag snel op een idee voor een progressiegerichte formulering wil komen.

Coaches, docenten, ouders, collega’s, leidinggevenden en trainers die de progressiegerichte aanpak kennen en willen benutten kunnen in dit boekje 100 progressiegerichte interventies een checklist vinden met:

• generieke progressiegerichte interventies
• rolspecifieke progressiegerichte interventies (helpen, sturen, trainen/adviseren, instrueren)
• groeimindsetinterventies
• progressiegerichte feedback interventies
• inspirerende progressiegerichte oefeningen

Het boekje 100 progressiegerichte interventies is te bestellen, bijvoorbeeld bij managementboek

Progressiegerichte interventies zijn goed bruikbaar voor schuldhulpverleners. Dit najaar verzorgde ik een training progressiegerichte gespreksvoering voor schulphulpverleners. Deze professionals helpen huishoudens in een zo vroeg mogelijk stadium bij het op orde krijgen van hun financiën, en ook in situaties waarin de schulden en problemen helaas zijn opgelopen.

Klik hier om meer te lezen

Progressiegericht leidinggeven is autonomie-ondersteunend en motiverend leidinggeven, gebaseerd op de zelfdeterminatietheorie, de groeimindsettheorie, de theorie van positieve innerlijke werkbeleving, de theorie van deliberate practice en psychologische principes zoals het reciprociteitsprincipe. Een meta-analyse naar autonomie-ondersteunend leiderschap liet de grote voordelen ervan zien.

Klik hier om meer te lezen

Een goede formulering paraat hebben in dat lastige gesprek kan het verschil maken tussen frustratie en progressie. Coaches, leidinggevenden en docenten die onze trainingen volgen maken daarom vaak voor zichzelf ‘spiekbriefjes’, met daarop de formuleringen die ze graag willen gaan gebruiken. In de voorbereiding van het gesprek of de les, training of teamsessie schaven ze geduldig aan hun progressiegerichte formuleringen (vooral voor de start van de interactie) en zo gaan ze met meer zelfvertrouwen aan de uitvoering ervan beginnen.

Om te ondersteunen bij het vinden van de progressiegerichte formulering die in je specifieke situatie bruikbaar is, ben ik bezig met een boekje.
100 progressiegerichte interventies is een inspiratieboekje voor coaches, leidinggevenden, docenten en collega’s die de progressiegerichte aanpak graag paraat willen hebben in hun dagelijks werk. Dit boekje bestaat uit een checklist, die is onderverdeeld in de volgende rubrieken:

• Generieke progressiegerichte interventies
• Rolspecifieke progressiegerichte interventies
• Progressiegerichte interventies in de klas
• Groeimindsetinterventies
• Progressiegerichte feedback interventies
• Inspirerende progressiegerichte oefeningen

Het boekje is bedoeld voor degenen die de aanpak al kennen en die snel inspiratie willen opdoen voor een mooie formulering. Om die formulering te gebruiken in dat lastige gesprek, die moeilijke klas of tijdens die spannende vergadering.
In dit boek vind je dus geen theoretische uitleg van de progressiegerichte aanpak! Zoek je die, dan kun je beter een van de andere boeken over progressiegericht werken lezen of een training volgen bij Centrum Progressiegericht Werken.

Het boekje is verschenen.

Hier zijn 14 ontwerpcriteria voor een progressiegerichte lesaanpak. Aan de hand van deze ontwerpcriteria kun je een les die je gaat geven vormgeven. Je kunt ook voor een bestaande les onderzoeken of en hoe je deze ontwerpcriteria al hebt benut en/of nog meer zou kunnen benutten.Klik hier om meer te lezen

Wil je een leuke invulling van een teamoverleg, zo aan het einde van het jaar? Probeer dan eens de Progressiegerichte Waarderingsmuur!Klik hier om meer te lezen

Twee centrale vragen die je jezelf kunt stellen als je helder wilt
krijgen welke progressiegerichte rol je hebt in een gesprek zijn:

Klik hier om meer te lezen

Tegen sommige gesprekken kun je erg op zien. Je weet dat je moet gaan praten met die ouder, die collega, die medewerker of die cliënt, maar er knaagt iets. Je wordt al geïrriteerd of angstig als je er aan denkt om met de persoon te praten.

Weten wat je aan het doen bent

In onze trainingen helpen we de deelnemers juist die gesprekken voor te bereiden. We voeren dan een stukje van het gesprek op de deliberate practice manier. Hier kun je meer lezen over hoe dat werkt. Binnen een kwartiertje heeft de deelnemer ervaren hoe hij het gesprek wil gaan aanpakken en hoe hij kan reageren op de reacties van de ouder, collega, medewerker of cliënt. Het is zo prettig om precies te weten waar je mee bezig bent en wat je aan het doen bent in een gesprek. Om voorbij vage statements, zoals bijvoorbeeld ‘ik wil hem in zijn kracht zetten’, te komen.

Voorbereidingsstructuur

Maar buiten een trainingssituatie om, kun je jezelf helpen om je gesprek effectief voor te bereiden. Deze progressiegerichte voorbereidingsstructuur helpt daarbij:

Wiens doel staat centraal?

De eerste vraag is: wiens doel staat centraal in het gesprek? We maken hierbij onderscheid tussen het doel van je gesprekspartner en het doel van jezelf (vanuit je rol of functie). Een docent, bijvoorbeeld, die wil dat een ouder ervoor gaat zorgen dat zijn kleuter voortaan op tijd op school verschijnt, heeft zelf een inhoudelijk doel voor ogen. Een coach, daarentegen, die in gesprek is met een cliënt heeft zelf geen inhoudelijk doel voor ogen. Zijn doel is een procesdoel: de cliënt zo goed mogelijk helpen met het bereiken van het doel van de cliënt zelf.

Mijn doel

Als je een eigen inhoudelijk doel hebt met het gesprek, dan bereid je je gesprek voor aan de hand van deze vervolgvragen:

• Welk positief gedrag en welk positief resultaat wil ik graag dat mijn gesprekspartner gaat bereiken?
• Wat is de reden dat ik graag wil dat mijn gesprekspartner die progressie gaat boeken?

Het kan zijn dat je geen mandaat hebt om een prestatieverwachting te hebben van je gesprekspartner, maar dat je hem wilt vragen of hij bereid is om bij te dragen aan het bereiken van jouw doel. Een leidinggevende, bijvoorbeeld, heeft vanuit zijn functie het recht om bepaalde dingen te verwachten van de medewerker. Maar een collega heeft geen mandaat om een andere collega te vertellen wat hij moet bereiken. Als collega kun je wel degelijk jouw inhoudelijke doel naar voren brengen, alleen staat het de ander vrij om al dan niet te willen bijdragen aan het bereiken van dat doel.

Wiens progressie-ideeën staan centraal?

Wanneer je je eigen doel in concrete, positieve gedrags- en resultaatstermen hebt geformuleerd stel je jezelf de volgende vraag: mag mijn gesprekspartner zelf bepalen hoe hij aan het doel gaat voldoen, of zijn er voorschriften waaraan hij zich moet houden? In het eerste geval is sturen aan de orde, in het tweede geval is instrueren aan de orde. Als je wilt gaan sturen, dan kun je je gesprek met de stuurtechnieken voorbereiden, zie ook hier. Als je wilt gaan instrueren, dan benut je in je voorbereiding de progressiegerichte instrueer-technieken (zie ook hier).

Het doel van mijn gesprekspartner

Wanneer je zelf een inhoudelijk doel hebt, start je je gesprek anders dan wanneer het inhoudelijke doel door je gesprekspartner bepaald gaat worden. Staat het doel van je gesprekspartner centraal, dan stel je jezelf in je voorbereiding de vraag: ‘Welke variant van de nuttigheidsvraag ga ik stellen, zodat mijn gesprekspartner direct merkt dat hij de inhoud van het gesprek mag bepalen?’ Varianten van de nuttigheidsvraag zijn bijvoorbeeld: ‘Hoe kunnen we deze tijd wat u betreft zo goed mogelijk besteden?’ of ‘Waaraan zou u na afloop merken dat u iets aan ons gesprek heeft gehad?’

Waar komen de progressie-ideeën vandaan?

In je voorbereiding stel je jezelf vervolgens de vraag: waar komen de progressie-ideeën vandaan? Is het de bedoeling dat je gesprekspartner op basis van zijn eigen kennis en ervaring gaat bedenken hoe hij progressie kan boeken of is het de bedoeling dat je gesprekspartner progressie-ideeën aangereikt krijgt? Als je gesprekspartner zijn eigen ideeën mag en kan bedenken, dan ga je in het gesprek op zoek naar die zogenaamde ‘interne oplossingen’. Je kunt je gesprek dan het beste voorbereiden door de zeven stappen aanpak nog eens te bekijken en help-interventies te oefenen. Indien je gesprekspartner ideeën van buiten hemzelf moet benutten of er bij gebaat zou kunnen zijn, dan vraag je mandaat om zogenaamde ‘externe oplossingen’ aan te reiken. Je kunt je gesprek dan het beste voorbereiden door de progressiegerichte advies- en trainingsinterventies te bestuderen (zie ook hier).

Door deze stappen te doorlopen krijg je een helder idee welke rol je wilt innemen bij de start van het gesprek en hoe je het gesprek wilt gaan aanpakken. Daarmee creëer je bij jezelf ook constructieve emoties (zie ook hier). Mocht je toch nog op zien tegen het gesprek, nadat je deze voorbereiding hebt gedaan, dan kun je misschien de stappen van zelfcoaching doorlopen (met de zeven stappen aanpak, of met een andere zelfcoachingsmanier, zie ook hier).

Meer lezen: Progressiegesprekken en Creating Progress

]

Als een medewerker niet doet wat hij moet doen en weerstand heeft in het stuurgesprek, dan kan de leidinggevende uit machteloosheid overstappen op precies voorkauwen hoe de medewerker aan het doel moet gaan voldoen.

Instrueren

Instrueren, wordt het dan. Als de medewerker wel zelf in staat is om ideeën te bedenken om aan het doel te gaan voldoen, en de leidinggevende gaat instrueren, dan neemt die onnodig veel autonomie weg. En dat kan de weerstand van de medewerker verder versterken.

Als de medewerker wel de competentie, maar niet de motivatie heeft om aan een doel te gaan voldoen, is blijft sturen aan de orde en niet instrueren. En wanneer de medewerker wel de motivatie, maar niet de competentie heeft is trainen wellicht een betere keuze dan instrueren. Wanneer is instrueren dan wel nuttig?

Nuttig

Instrueren kan nuttig zijn in situaties waarin de medewerker de kennis en ervaring nog niet heeft om te kunnen doen wat de bedoeling is en er een standaardaanpak is die gevolgd moet worden. Het kan ook gaan om situaties waarin er geen tijd is om op zoek te gaan naar wat iemand zelf al weet (interne oplossingen). Ook wanneer de medewerker nieuw start en nog niet weet hoe het werkt in die organisatie is instrueren gewenst. De werkwijze, de procedures en de afspraken die er gelden zijn nog onbekend en hij zal op zoek gaan naar de kaders waarbinnen zijn nieuwe werk zich afspeelt. Hij is op zoek naar informatie en op dat moment kan een tijdje instructie geven goed werken.

4 PR

Meer over 4 progressiegerichte rollen kun je hier lezen