Van spiegel naar dartboard. Wanneer een medewerker iets doet dat niet de bedoeling is, ongewenst gedrag vertoont, of iets fout doet, kan het voor leidinggevenden logisch aanvoelen om de medewerker een spiegel te willen voorhouden. Maar spiegels voorhouden werkt vaak averechts.

Waarom en waartoe zijn twee vraagwoorden waarmee open vragen kunnen beginnen. In de progressiegerichte aanpak benutten we het woord waartoe vaker dan het woord waarom.

Zelfgekozen extrinsieke doelen, hoe kun je daar als progressiegerichte coach mee werken? Zelfgekozen doelen zijn immers autonoom gekozen doelen, dus dat zou goed moeten werken. Maar extrinsieke doelen werken juist niet zo goed omdat ze een gecontroleerde state of mind stimuleren. Is elk doel dat je cliënt zelf kiest goed? Of niet?

Psychologische veiligheid wordt door Edmondson beschreven als een klimaat waarin mensen zich comfortabel voelen om zichzelf te uiten en zichzelf te zijn. In haar boek The fearless organization gaat zij in op de kracht van psychologische veiligheid, psychologische veiligheid op het werk en het creëren van een psychologisch veilige organisatie.

Mijn docent vindt mij aardig, dat blijkt een van de belangrijkste bronnen van motivatie bij leerlingen te zijn. Dus niet, ‘ik vind mijn docent aardig’, maar ‘mijn docent vindt mij aardig’. Het klinkt zo simpel. Maar hoe benut je dit simpele principe wanneer je een leerling niet aardig vindt? Hier zijn vijf tips voor docenten die een bepaalde leerling niet aardig vinden en toch het motiverende effect van ‘mijn docent vindt mijn aardig’ belangrijk vinden. En oprecht willen zijn.

Verbetering van 5 fouten. Vorige week schreef ik deze post, waarin een trainer die progressiegericht wil communiceren vijf fouten maakt. Deze week de uitwerking van wat die fouten waren en hoe de trainer zijn interventies progressiegerichter had kunnen maken. De fout is vetgedrukt en per fout wordt een toelichting en een verbeterde progressiegerichte formulering gegeven.

Van verontwaardiging naar verwachting, zo zou het proces van het voorbereiden van een stuurgesprek kunnen beschrijven. De afgelopen week gaf ik een training aan leidinggevenden en we oefenden via deliberate practice hun eigen lastige cases. Ze bereidden samen een stuurgesprek voor en na 20 minuten kwam ik bij de groep en speelde ik hun medewerker. In die voorbereiding waren de leidinggevenden vooral verontwaardigd over het gedrag en de houding van de medewerker. Iets wat ik vaak tegenkom.

Een stuurgesprek is aan de orde wanneer een medewerker aan een bepaalde progressieverwachting moet voldoen. Kan de medewerker dan zelf ook tevreden uit een dergelijk stuurgesprek komen? Er is wellicht een negatieve aanleiding voor het gesprek dat de leidinggevende met hem voert. Er wordt iets van de medewerker verwacht dat hij wellicht niet zo interessant en prettig vindt om te doen.

Scholen met een progressiegericht onderwijsklimaat hebben geen sfeer van autoritair communiceren, belonen en straffen en nadruk leggen op het handhaven van regels. Wat is wel kenmerkend voor een progressiegericht schoolklimaat?

Podcast: progressiegericht sturen. Iedereen zit wel eens in een sturende rol. Bijvoorbeeld: Een leidinggevende die progressieverwachtingen heeft van medewerkers, een docent die bepaalde opdrachten geeft aan de leerlingen, een ouder die verwacht dat zijn kind een bijdrage levert in huis. In deze relaties zit expliciet een verschil in hiërarchie, maar sturen kan ook aan de orde zijn in meer informele situaties. Zoals een HR-adviseur geen hiërarchische aansturing kan geven aan leidinggevenden maar wel in gesprekken met leidinggevenden mag sturen op het bereiken van bepaalde organisatiedoelen.

Podcast: Play in new window | Download (Duration: 6:46 — 6.0MB)

Subscribe: Apple Podcasts | Spotify | Email | RSS