De kwaliteit van volharding. Volharding, of doorzettingsvermogen wordt vaak gedefinieerd als ‘hoe lang iemand een bepaalde taak blijft uitvoeren om een doel te bereiken, ondanks obstakels, uitdagingen en tegenslagen. Doorzettingsvermogen wordt vaak wenselijk gevonden. Het lijkt inherent goed te zijn om te volharden. Maar dit stellen Vallerand et al ter discussie. Uit het onderzoek van Vallerand et al blijkt dat volharding niet in alle omstandigheden tot positieve resultaten leidt.

Ervaren racisme onder studenten. Oram et al (2023) doen in dit artikel verslag van de perceptie van psychologische basisbehoefte- bevrediging of -frustratie van ‘witte’ studenten en studenten die behoren tot een minderheidsgroep. De onderzoekers vroegen zich af of er een verschil zou zijn in de ervaringen van psychologische basisbehoeftenvervulling van ‘witte’ studenten en studenten uit minderheidsgroepen aan de universiteit.

Florerend leren. De mentale gezondheid van jongeren staat veel in de belangstelling, juist omdat het er slecht mee gesteld is. De geestelijke gezondheidszorg is overbelast en de noodzaak om jongeren te helpen neemt alleen maar verder toe. Een eenmalige interventie die op grote schaal en online gegeven kan worden zou welkom zijn, als die daadwerkelijk op langere termijn zou helpen. Een dergelijke interventie is precies wat de onderzoekers Hecht el al (2023) hebben ontwikkeld.  

Spiegelen is een fenomeen waarnaar je vanuit diverse invalshoeken kunt kijken. In onze training progressiegerichte feedback stelde een deelnemer de vraag of we in de progressiegerichte aanpak gebruik maken van spiegelen. In deze bijdrage enkele gedachten hierover.

De winst van onderpresteren. Geloven dat je slechter dan gemiddeld presteert zou wel eens een verborgen troef kunnen zijn voor welbevinden en groei. Whillans et al (2020) pleiten er in dit artikel voor om meer onderzoek te gaan doen naar het slechter-dan-gemiddeld-effect en ze introduceren een conceptueel model.

Twee bronnen van betekenisvol werk. Mensen die hun werk als betekenisvol ervaren zijn energieker, meer toegewijd aan hun werk en ze verdiepen zich meer in hun werk. Ze ervaren meer voldoening en voelen zich meer betrokken bij de organisatie. De ervaring dat je betekenisvol werk doet levert individuele medewerkers en organisaties dus veel op.

Zelfleiderschap is de voorloper van jobcrafting. Jobcrafting verwijst naar zelfgeïnitieerd gedrag van werknemers om hun functie vorm te geven en te definiëren. Dit gedrag is niet alleen belangrijk voor organisaties, het levert medewerkers zelf ook allerlei voordelen op. Werk is minder voorspelbaar dan vroeger en contexten zijn complex en veranderen snel. Dat vergt van medewerkers dat ze initiatieven nemen om hun werk zelf vorm te geven en af te stemmen op wat de situatie van ze vraagt.

Continueringsgedrag. Wanneer en waarom blijven mensen gedrag vertonen dat in lijn is met hun oorspronkelijke doelen? Wanneer blijf je bijvoorbeeld gezond eten, nadat je eenmaal je streefgewicht hebt behaald? Huang et al deden onderzoek naar deze vragen. Het blijkt dat de metafoor van de reis in tegenstelling tot de metafoor van de eindbestemming of het niet gebruiken van een metafoor een verschillend effect heeft op continueringsgedrag, nadat je je doel hebt bereikt.

Stoor me niet. Laatst gaven we een sessie progressiegerichte ‘feedback’. Een van de kernprincipes bij progressiegerichte feedback is het gebruiken van positieve formuleringen. Hoewel mensen veelal de intentie hebben om positief te formuleren, sluipen er in hun communicatie vaak negatieve en (licht) verwijtende woorden.

De negativiteitsbias gaat over de manier waarop mensen geneigd zijn om inkomende informatie te beoordelen en evalueren. Onbewust evalueren mensen doorlopend inkomende informatie. Ze kunnen die informatie positief interpreteren of negatief interpreteren. Die interpretatie gaat in eerste instantie zonder dat ons bewustzijn er aan te pas komt. In ons brein is te zien of wij een positief of een negatieve evaluatie creëren (P3 amplitudes).