Momenteel ben ik bezig met het schrijven van een Engels boek over progressiegericht werken. De vraag wanneer er een boek in het Engels zou verschijnen kwam in de loop der jaren steeds weer op me af. Internationale Business Schools en trainers, managers, coaches en docenten in een Engelstalige omgeving die de progressiegerichte aanpak benutten in hun werk, gaven aan dat ze het prettig vonden als er Engelstalige boeken beschikbaar zouden zijn. Klik hier om meer te lezen
Er zijn vaak negatieve berichten over social media. Het werkt stress verhogend, je slaapt slechter, je voelt een druk om direct te moeten reageren op berichten, er gaat heel veel tijd in zitten en ga zo maar door. De auteurs van het artikel ‘POPC and the good life’, belichten het fenomeen van permanent online en permanent verbonden vanuit de invalshoek van de Salutogenese en komen tot optimistische conclusies.Klik hier om meer te lezen
Peters, Calvo en Ryan hebben recent een artikel gepubliceerd waarin de relevantie van de zelfdeterminatietheorie voor technologie design uiteengezet wordt. Klik hier om meer te lezen
Bij tegenfeitelijk denken (counterfactual thinking) stel je je alternatieve gebeurtenissen in het verleden voor en bedenk je hoe je leven anders zou zijn geweest als dat alternatieve verleden had plaatsgevonden.Klik hier om meer te lezen
Je naar en down voelen zonder dat je precies weet waarom. Dat gevoel kennen veel mensen wel. Bijvoorbeeld als je ’s ochtends wakker wordt en je echt geen zin hebt in je dag, zonder dat er een specifieke reden voor is. Of als je in de auto onderweg naar huis je opeens down voelt, terwijl je toch echt een prima werkdag hebt gehad.
Klik hier om meer te lezenNegatieve dingen hebben een sterker effect op ons dan positieve dingen; we zien de negatieve dingen eerder dan de positieve en ze beïnvloeden onze gevoelens, gedachten en motivatie indringender dan de positieve dingen. Dat komt uit allerlei onderzoek en ook uit het onderzoek van Amabile en Kramer, naar innerlijke werkbeleving. Meer over hun onderzoek vind je hier.
Een bekend leermodel loopt door vier stadia.
Het eerste stadium is een onbewust onbekwaam niveau. Dit is het niveau waarop je niet weet dat je iets niet weet en kunt. Dit is het niveau waarop mensen zichzelf snel kunnen overschatten, omdat ze geen overzicht hebben over het domein en dus niet weten wat er allemaal te weten en kunnen valt. Zie ook hier voor het Dunning-Kruger-effect.
Het tweede stadium is het bewust onbekwame niveau. Op dit niveau heb je progressie geboekt ten opzichte van het onbewust onbekwame niveau, want nu heb je meer zicht op alles wat er te weten en kunnen valt en realiseer je je dus ook wat je zelf nog niet weet en kunt. Op dit niveau is positieve feedback heel belangrijk om de bereidheid te hebben om door te gaan met leren. Zie ook hier voor de betekenis van feedback, een motivationeel perspectief.
Het derde stadium is het bewust bekwame stadium. We zijn nu in staat om iets goed te doen en we hebben ook de kennis ter beschikking. Het vergt concentratie en inspanning om de vaardigheid en kennis correct toe te passen. In dit stadium staan we meer open voor feedback ten aanzien van wat we nog fout doen en als we de vaardigheid echt belangrijk en interessant vinden gaan we plezier beleven aan deliberate practice.
Het vierde stadium is het onbewust bekwame stadium, waar we de vaardigheid en de kennis ons zo eigen hebben gemaakt dat we er niet meer bij na hoeven te denken. We hebben de vaardigheid geautomatiseerd en kunnen moeiteloos onze vaardigheid uitvoeren en kennis benutten wanneer het van pas komt. Dit is ook het niveau waarop we niet automatisch beter worden, omdat we niet meer bewust aan het leren zijn. Willen we op dit niveau blijven of willen we ons verder beteren, dan moeten we weer bewust in onze leerzone stappen en gaan oefenen wat we nog moeilijk vinden.
Er is nog een vijfde stadium en dat is het stadium van reflectieve bekwaamheid. In dit stadium zijn we niet alleen in staat om de vaardigheid moeiteloos en zonder er bewust bij na te hoeven denken uit te voeren, maar kunnen we ook onder woorden brengen hoe we die vaardigheid hebben geleerd, hoe de deelaspecten met elkaar samenhangen, hoe we de vaardigheid kunnen leren aan iemand anders en hoe effectief we zijn in het onderwijzen van anderen in het verwerven van de vaardigheid. Dit is het niveau dat trainers en docenten moeten bereiken willen ze effectief kunnen reageren op hun studenten en leerlingen.
Progressie kan allerlei verschijningsvormen aannemen. Trainers en docenten zijn soms geneigd om alleen de lineaire progressie van hun studenten waar te nemen en te waarderen, maar andere vormen van progressie zijn evenzeer motiverend en belangrijk.Klik hier om meer te lezen
Muziekdocenten geven regelmatig les op een manier die Paul Harris noemt: reacting-to-mistakes-teaching.
Intrinsieke motivatie en geïnternaliseerde extrinsieke motivatie zijn beide van hoge kwaliteit en er is sprake van een boeiend samenspel tussen die vormen van motivatie. Klik hier om meer te lezen