Stop met zeggen dat de student ‘hier thuis hoort’, zegt Gregory Walton. Een verrassende uitspraak omdat juist hij expert is op het gebied van belonging-interventies. Dat zijn interventies die erop gericht zijn om bij studenten de perceptie te stimuleren dat ze, ondanks dat ze een buitenbeentje zijn, toch op de goede plek zitten. Vrouwen in technische studies omgeven door mannen of mensen met een donkere huidskleur op een universiteit omgeven door mensen met een lichte huidskleur. Wanneer je een buitenbeentje bent kun je je snel gaan afvragen of je wel op de juiste plek bent, of je er wel hoort.

Progressiegerichte gespreksafsluitingen zijn subtiel in het creëren van een positieve verwachting dat progressie waarschijnlijk is. Afgelopen dinsdag tijdens dag twee van de training progressiegericht coachen oefenden de deelnemers via deliberate practice een progressiegericht coachingsgesprek. We zoomen hierbij op microniveau in op formuleringen. Bij de afsluiting van het coachingsgesprek kwamen de diverse formuleringen voorbij die elk een ander effect teweeg brengen bij de cliënt.

Ik vind dat ik iemand help als ik hem de waarheid zeg! De waarheid is in dit geval een negatief oordeel over de ander, vanuit je eigen perspectief gezien. In onze training Progressiegericht Trainen oefenen we met progressiegericht reageren op dit soort lastige uitingen. We doen dat via de werkvorm van contrasterend leren. Dat betekent dat we niet alleen kijken naar een progressiegerichte reactie, maar ook naar niet-progressiegerichte reacties. Zo leren deelnemers de contrasten beter herkennen en ontstaat een dieper begrip van de verschillen tussen effectieve en niet-effectieve manieren van reageren.

Openingszin in stuurgesprek: hoe formuleer je die? Leidinggevenden die een progressiegericht stuurgesprek willen voeren vinden het vaak wel lastig om een progressiegerichte openingszin te formuleren. En dus is dit een vraag die deelnemers aan onze training progressiegericht leidinggeven regelmatig stellen.

Corona ZDT studie is een studie die sinds eind maart 2020 wordt uitgevoerd door een groep onderzoekers bij de UGent: Maarten Vansteenkiste, Bart Soenens, Joachim Waterschoot, Sofie Morbée en Branko Vermote van de sectie ontwikkelingspsychologie.

Wat werkt in Corona-communicatie? Hoe kun je het beste communiceren over gevaar voor de volksgezondheid? Wat werkt om de attitudes van mensen, de intenties om zich aan de maatregelen te houden en het daadwerkelijke gedrag van mensen te beïnvloeden? Moet het gevaar dan juist sterk benadrukt worden of is het beter niet te heftige beelden en boodschappen te verspreiden? Wanneer is een boodschap het meest overtuigend? En heeft de persoonlijkheid van de ontvanger invloed op hoe overtuigend de boodschap is? Zijn mensen die angstiger van aard zijn meer geneigd om boodschappen over Corona-gevaar serieuzer te nemen?

Progressie inzichten komen vaak nadat je iets hebt geprobeerd en hebt gemerkt en ervaren wat er wel en niet werkt. Dat geldt al helemaal in nieuwe situaties. Situaties waarin er weinig of geen kennis en ervaring beschikbaar is. Situaties zoals waar we nu als samenleving en wereld mee te maken hebben.

Er zijn gradaties in controlerend gedrag, van openlijke straffen tot heel subtiele uitingen. Bij openlijke straffen is het voor degene die het controlerende gedrag vertoont natuurlijk een duidelijke en bewuste keuze. Maar bij de meest subtiele uitingen gebeurt het controlerende gedrag vermoedelijk ook vaak onbewust. Bij alle controlerende gedragingen kan het trouwens best zo zijn dat de ‘controleur’ goede intenties heeft. Je zou de verschillende gradaties van controlerend gedrag op een subtiliteitscontinuüm kunnen plaatsen. Elk van de onderstaande gedragingen zijn controlerend van aard, maar ze verschillen van elkaar in subtiliteit.

Mijn deur staat op een kier… Stel dat een teamlid dit tijdens een teamsessie zegt, hoe kun je dan progressiegericht reageren? Afgelopen week op de vijfde dag van de training progressiegericht coachen sprak ik met de deelnemers hierover. Een paar gedachten die de revue passeerden zijn het waard om even te noemen.

Twee progressiegerichte interventies die een sterke combinatie vormen zijn normaliseren en een positieve verwachting creëren. Als mensen een probleem hebben, kunnen ze denken dat er iets mis is met hen. Ze hebben een probleem, maar daarnaast hebben ze een probleem met het feit dat ze een probleem hebben. Ze gaan zichzelf bijvoorbeeld zien als ziek of defect. Of ze gaan de context waarin ze functioneren ervaren als ziek of defect. Er is iets mis met mij. Door zo naar de situatie of jezelf te kijken wordt het probleem zwaarder en krijg je er een tweede probleem bij. Naast het lastige probleem is het feit dat je het probleem hebt ook nog eens een teken van zwakte of ziekte.

Klik hier om meer te lezen