In de zelfdeterminatietheorie worden drie opvoeddimensies onderscheiden, die zowel de intrinsieke motivatie van het kind als de internalisatie van externe waarden en doelen stimuleren. Die drie dimensies zijn:

Klik hier om meer te lezen

Docenten gebruiken de progressiegerichte aanpak op allerlei manieren in hun werk. Hier zijn wat voorbeelden van hoe zij dat doen.Klik hier om meer te lezen

Dit jaar heb ik weer heel veel goede boeken bestudeerd en ik stelde me zelf de vraag wat mijn top 5 is. Best moeilijk om te kiezen, maar uiteindelijk is dit de top 5 boeken 2016 geworden omdat deze boeken mijn denken het meest in een nieuwe richting hebben gestimuleerd:

1. Human motivation and interpersonal relationships: theory, research and applications.Dit boek is ge-edit door Netta Weinstein en alle bekende namen uit de zelfdeterminatietheorie hebben bijdragen geleverd. Deel 1 gaat over de kwaliteit van motivatie in relaties. Deel 2 gaat over autonomie en de vervulling van psychologische basisbehoeften in intieme relaties. Deel 3 gaat in op toepassingsgebieden, zoals in de opvoeding, in sport, op het werk, op het gebied van gezondheid, in therapie en in de artsenpraktijk. Een pareltje van een boek, waaruit weer overduidelijk blijkt dat robuuste wetenschap diepgaande praktische implicaties heeft. Een boek vol kennis die eigenlijk voor iedereen relevant is. Hier en hier zie je twee kleine voorbeelden van dingen die ik van dit boek heb geleerd.

2. Building autonomous learners, perspectives from research and practice using self-determination theory, ge-edit door Woon Chia Liu, John Chee Keng Wang en Richard Ryan. In dit boek staat leren centraal. Het boek bestaat uit 15 hoofdstukken, waarin steeds een andere invalshoek van leren wordt belicht vanuit de zelfdeterminatie theorie. Hier en hier vind je twee kleine voorbeelden van wat ik van dit boek heb geleerd.

3. Psychology of change, life contexts, experiences and identities, door Katherine RReynolds en Nyla Branscombe. Dit is bij mijn weten het eerste boek dat de psychologie van verandering zo compleet beschrijft. Het boek onderbouwde mijn overtuiging dat zelfs persoonlijkheid sterk veranderbaar is, en niet iets dat je bij je geboorte hebt meegekregen en dat onveranderbaar is. Hier en hier kun je twee kleine voorbeelden vinden van wat ik van dit boek heb geleerd.

4. Radical, my journey from islamist extremism to a democratic awakening van Maaijd Nawaz. Een leerzaam boek en een belangrijk geluid in een tijd van angst en polarisatie. Maajid geeft een eerlijk en moedig verslag van zijn extremistische verleden en geeft duidelijke handvatten hoe mensen van hun extremistische pad naar een democratisch pad kunnen komen. In plaats van deze man weg te zetten als racistisch (sinds wanneer is een religie aanhangen hetzelfde als tot een ras behoren?), zouden veel meer mensen zijn inspanningen om te komen tot een vreedzame democratische samenleving waarin mensen met verschillende overtuigingen naast elkaar te leven op waarde moeten schatten. Hier kun je iets meer lezen.

5. Re-wire your anxious brain, how to use the neuroscience of fear to end anxiety, panic and worry, van Catherine Pittman en Elizabeth Karle staat op vrijwel gelijk niveau in deze top vijf met het boek van Michael Merzenich, getiteld Soft-wired, how the new science of brain plasticity van change your life. Beide boeken zijn goed te lezen voor mensen die weinig weten over de werking van onze hersenen en beide boeken geven een groot aantal praktische aanknopingspunten om vitaal (en zonder angsten) oud te worden. Hier en hier kun je twee kleine voorbeelden vinden van wat ik leerde van deze twee boeken.

Deze boeken zijn mijn top 5 boeken van 2016!

Deze week las ik het boek Psychology for musicians, understanding and acquiring the skills. Aanbevelenswaardig voor iedereen die interesse heeft in muziek en psychologie.

Klik hier om meer te lezen

Progressieverwachting. Als een medewerker gedrag laat zien dat niet de bedoeling is (grensoverschrijdend, schadelijk gedrag) of als de medewerker gedrag niet laat zien dat wel de bedoeling is, dan kan sturen aan de orde zijn. Het formuleren van de progressieverwachting is een kernonderdeel van progressiegericht sturen. 
 

Eisen stellen aan hoe je kind zich gedraagt past prima in een autonomieondersteunende opvoedstijl. Autonomie ondersteuning is immers niet hetzelfde als laissez-faire, alles goed vinden wat je kind wil en doet. (Realistische) hoge verwachtingen zijn zelfs, mits ze op een niet-autoritaire wijze worden besproken, goed voor het welbevinden van kinderen. Dat leren de onderzoeken in de zelfdeterminatietheorie ons.

Klik hier om meer te lezen

“Dit is zo belangrijk, en ook zo moeilijk om te doorgronden!”, zei een docent in mijn training laatst over het onderwerp ‘de kwaliteit van motivatie’. Belangrijk omdat de kwaliteit van de motivatie van een student grote effecten heeft op de kwaliteit van zijn leren en zijn prestaties en zijn gevoel.

Klik hier om meer te lezen

Gisteren behandelden we het onderwerp progressiegerichte emotieregulatie in een groep van 20 leidinggevenden van een grote MBO instelling.

Klik hier om meer te lezen

Hangen de concepten self efficacy en autonoom functioneren met elkaar samen en zo ja hoe?

Klik hier om meer te lezen

Ben je autonoom gemotiveerd om je vooroordelen te verminderen? Met het diverser worden van de Westerse samenlevingen, is ook de sociale norm sterker geworden dat het hebben van vooroordelen hebben niet wenselijk is. Maar mensen zijn van nature geneigd om de wereld te categoriseren in ‘wij’en ‘zij’, waarbij ‘wij’ in een positiever licht wordt gezien dan ‘zij’. Daardoor ontstaat de motivationele paradox dat mensen het doel hebben om vooroordelen over andere sociale groeperingen te verminderen terwijl ze tegelijkertijd moeite hebben dat ook echt waar te maken.