Moeten is geen vies woord. Het woord moeten heeft bij sommigen een negatieve connotatie. Moeten zou dan een indicatie zijn van een slechte motivatie. Vanuit dat perspectief is het niet goed als iemand zegt: ‘Ik moet zus en zo doen.’ Wanneer het woord ‘moeten’ een negatief stempel heeft, dan zijn mensen geneigd om te denken dat degene die dat woord gebruikt eigenlijk niet wil. Ik denk dat er niets mis is het het woord moeten en dat er zelfs voordelen zitten aan het juiste gebruik ervan.

Verbondenheid en leidinggeven. Verbondenheid is een van de drie psychologische basisbehoeften die alle mensen hebben. Leidinggevenden kunnen hun effectiviteit vergroten door zich bewust te zijn van deze basisbehoefte en door te weten hoe ze hiermee rekening kunnen houden in hun dagelijkse interacties met medewerkers.

Dialoog: jij bent weer goed in andere dingen. Stel je bent mentor op een middelbare school en je bent in gesprek met een docent over de leerlingen in zijn klas. Jullie hebben het over hoe jullie de leerlingen kunnen ondersteunen in de dingen die ze lastig vinden. De docent vertelt je dat hij die leerlingen een beetje probeert te troosten, door te zeggen: ‘Het geeft niet dat je niet goed bent in het mijn vak, jij hebt weer aanleg voor andere dingen.’ Je vindt dit geen goede invalshoek van de docent en je wilt het niet onweersproken laten. Je ziet het als een kans om zijn overtuigingen ten positieve te beïnvloeden.

Je algemene causaliteitsoriëntatie verwijst naar hoe je zelf over het algemeen kijkt en functioneert: autonoom, gecontroleerd of onpersoonlijk. Mensen verschillen in hun algemene causaliteitsoriëntatie en het kan nuttig zijn om je te realiseren dat die verschillende oriëntaties bestaan. De zelfdeterminatietheorie beschrijft deze algemene causaliteitsoriëntaties.

Between us is een recent verschenen boek van Batja Mesquita. In dit boek zet zij uiteen dat emoties cultuur-afhankelijk zijn en ‘tussen ons’ ontstaan. Haar theorie sluit grotendeels aan bij de theorie van geconstrueerde emoties van Lisa Feldman-Barrett.

Vermoedelijk is het in diverse contexten belangrijk om progressie te gaan boeken in het hanteren van agressie. Agressie kan onze samenleving tot stilstand doen komen, kan scholen onveilig maken en kan een treinreis tot een gevaarlijke activiteit reduceren. Veelvoorkomende manieren van reageren op agressie en geweld zijn het proberen te blijven praten met de agressor, het tolereren van de agressie en het autoritair en controlling onderdrukken van de agressor.

Negatieve gevoelens en negatieve uitingen van anderen zijn voor ons vaak onplezierig. Wanneer een leerling of collega zich negatief uit kunnen we van die negatieve uiting weg willen lopen of er tegen in willen gaan. Natuurlijk kan het effectief zijn om simpelweg je te onttrekken aan de situatie, maar in veel gevallen is er een effectievere manier van reageren.

Hoe kun je de les interessant maken voor de leerlingen? In het pas verschenen boek Supporting student’s motivation van Reeve et al geeft hij een aantal, op onderzoek gebaseerde, tips. Autonomie en interesse zijn nauw met elkaar verbonden. Wanneer leerlingen zich autonoom voelen zijn ze ook meer geïnteresseerd in wat ze doen, en dat effect treedt op ongeacht de initiële interesse die de leerling had voor het onderwerp van de les. Dus wil je dat leerlingen geïnteresseerder kunnen worden in de les, ondersteun ze dan in hun autonomiebehoefte. Wanneer de psychologische basisbehoeften van leerlingen worden vervuld wordt interesse in de activiteit mogelijk. Hoe kun je dit concreet doen?

Hebben probleemjongeren een harde aanpak nodig? Is een strakke hand, straffen en onder druk zetten nodig bij risicoleerlingen? Immers, deze jongeren lopen het risico om vroegtijdig de school te verlaten en hun gedrag is vaak grensoverschrijdend. Docenten kunnen hen ervaren als tamelijk onhandelbaar. Daardoor kunnen zij denken dat de risicojongeren hard aangepakt moeten worden en een schop onder hun kont nodig hebben. Nieuw onderzoek van Gueta et al (2021) laat zien dat deze intuïtieve reactie om risicoleerlingen hard aan te pakken niet werkt. Authenticiteit van risicoleerlingen blijkt hun risico op schooluitval namelijk te verlagen.

Als je iets van iemand verwacht kun je de neiging krijgen om je boodschap te gaan verkopen in een poging om de ander te overtuigen. Maar dat is een risicovolle strategie. In progressiegerichte gesprekken verkoop je niets. Je komt van verkopen naar informeren.