Kritiek op de positieve psychologie
Seph Fontana beschrijft de twintig kritiekpunten die tijdens het laatste positieve psychologie congres werden bediscussieerd. Hij zegt dat er valide en absurde kritiekpunten tussen staan. Hier zijn een paar van de (in mijn ogen) belangrijkste kritiekpunten op de positieve psychologie, in mijn woorden samengevat en aangevuld:
- de onderzoeksresultaten zijn regelmatig invalide gebleken, terwijl ze wel als “groundbreaking” werden gepresenteerd;
- er is teveel nadruk op zelfrapportages in cross-sectionele survey data. Onbewuste en niet-rationele fenomenen worden daarmee onvoldoende onderkend en recht gedaan;
- verregaande claims worden gedaan over de menselijke natuur en de oorzaken van geluk, vaak gebaseerd op heel weinig studies onder studenten. Het resultaat van die aannames over de menselijke natuur en de oorzaken van geluk hebben geleid tot een eenzijdige focus op sterktes en talenten;
- positieve psychologie lijkt hier en daar op een overgesimplificeerde zoektocht naar geluk en je goed voelen;
- positieve psychologie is te personalistisch en verwaarloost relationele fenomenen, en de invloed omgevingsfactoren.