In dit artikel schreef ik al over het belang van autonomieondersteuning in liefdesrelaties. Nog even ter reminder: autonoom functioneren is niet hetzelfde als alles alleen willen doen en onafhankelijk willen zijn van de ander. In plaats daarvan betekent autonoom functioneren dat je, op het moment dat je iets doet, er helemaal achter staat om dat gedrag te vertonen. Klik hier om meer te lezen

Een studentenbegeleider voert gesprekken met studenten die vaak absent zijn.

Leerplicht

Hij moet hen duidelijk maken dat er in Nederland leerplicht bestaat en dat ze verplicht zijn om naar school te komen. Maar de studenten hebben er geen zin in. Ze zijn bezig met allerlei andere dingen in hun leven, van flinke problemen tot leuke handeltjes drijven.Klik hier om meer te lezen

De kenmerken en voordelen van een autonomie-ondersteunende lesstijl, wat zijn die kenmerken en wat zijn die voordelen? Reeve et al hebben hier veel over geschreven.

In het zoekproces van mij en Coert Visser naar een goede naam voor wat we doen hebben we ook “autonomie-ondersteunende gespreksvoering” overwogen. Want een progressiegericht gesprek kenmerkt zich door autonomie-ondersteuning. Geen autoritaire controlerende communicatie, maar autonomie-ondersteunende. Dat laatste is trouwens niet hetzelfde als toegeeflijkheid. Wat is het wel? Hoe herken je een autonomie-ondersteunende communicatiestijl?
Ik begin met het tegenovergestelde van autonomie-ondersteunende communicatie: controlerende communicatie. Dat is een communicatiestijl die je kunt herkennen aan druk, dwang en manipulatie (Barber, 1996). Psychologische controle. Voorbeelden zijn:”Als je nu niet stil bent, moet je apart gaan zitten!” of “Geweldig! Jij bent hier echt goed in!” of “Nu moet je de volgende taak gaan doen”. Psychologische controle is geassocieerd met angst en matige psychologische ontwikkeling van degene die zich gecontroleerd voelt (zie bijv Grolnick, 2002; Soenens, 2006).
Als mensen zich autonoom voelen, dan ervaren ze dat ze hun gedrag initiëren en reguleren omdat ze dat zelf willen, en niet omdat ze gecontroleerd worden door iemand anders. Dat heeft vier voordelen: ten eerste voel je je gelukkiger, ten tweede zet je meer door, ten derde voel je je meer betrokken, geïnteresseerd en hecht je waarde aan wat je doet en ten vierde wordt je competenter.
Als je je autonoom voelt, dan voelt je gedragsregulatie als zelfgekozen. Je reguleert je gedrag vanwege een internalisatieproces. Je wilde het eerst niet, maar je kiest er nu wel voor om het te doen omdat je het zelf belangrijk vindt en niet omdat iemand het je oplegt. Dat internalisatieproces is des te belangrijker wanneer de persoon iets voor elkaar moet gaan krijgen wat van hem verwacht wordt en hij niet in eerste instantie zelf wil. Om internalisatie te voeden, is een autonomie-ondersteunende communicatiestijl belangrijk. Autonomie-ondersteunende communicatie kenmerkt zich door keuzemogelijkheden, goede onderbouwing waarom iets verwacht wordt en empathie.
Keuzemogelijkheden versterken je ervaren autonomie. Een goede onderbouwing waarom iets van je verwacht wordt doet je begrip toenemen en geeft je de informatie dat je serieus genomen wordt. Een empathische gesprekspartner ontspant je en maakt je open, zodat je je aandacht kunt richten op de taak. Zo kom je vooruit. Progressie.
Progressiegericht communiceren is autonomie-ondersteunend communiceren.

De lichte en donkere paden van de menselijke natuur is het thema van de meta-analyse van Donald et al (2021). De onderzoekers voerden een meta-analyse uit naar pro-socialiteit en antisocialiteit, die zich richtte zich op de relaties tussen autonomie en pro-sociaal gedrag en control en antisociaal gedrag.

Parent Check-in is een kortdurende interventie gebaseerd op de zelfdeterminatietheorie. Grolnick et al beschrijven deze interventie in dit artikel.

Schop onder je kont dat heeft mijn kind gewoon nodig, want zachte heelmeesters maken stinkende wonden, zei een moeder tegen een andere moeder terwijl ze het zwembad uitliepen waar hun kinderen zwemles hadden. Het kind van deze moeder was bang voor water en de tocht naar het zwembad was een klein drama geweest. De moeder had haar kind ferm toegesproken. Niet zo’n angsthaas zijn! Kom op, verman je en wees eens wat dapperder! Niemand houdt van doetjes en gejammer. Haar kind was stil geworden en was verder zonder morren het water in gesprongen. De moeder vond dat een mooi resultaat. Zie je wel, al dat begrip is nergens goed voor, zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Wat mijn kind nodig heeft is een schop onder zijn kont. Wat denk jij, werkt het inderdaad goed om je kind op deze manier stevig aan te pakken als het bang is?

Hoe zou het komen dat mensen in sommige onderdrukkende contexten toch zeggen dat ze er helemaal achter staan om in die context te zitten? Eerstejaarsstudenten bijvoorbeeld, die in een ontgroeningsprogramma zitten, dingen moeten doen en ondergaan die onderdrukkend zijn en soms zelfs mensonterend, en toch zelf rapporteren dat ze helemaal achter die ontgroening staan. Twee experimentele onderzoeken zijn in dit licht interessant.Klik hier om meer te lezen

Eisen stellen aan hoe je kind zich gedraagt past prima in een autonomieondersteunende opvoedstijl. Autonomie ondersteuning is immers niet hetzelfde als laissez-faire, alles goed vinden wat je kind wil en doet. (Realistische) hoge verwachtingen zijn zelfs, mits ze op een niet-autoritaire wijze worden besproken, goed voor het welbevinden van kinderen. Dat leren de onderzoeken in de zelfdeterminatietheorie ons.

Klik hier om meer te lezen

Ook als docenten het principe van autonomie ondersteuning van harte onderschrijven, kunnen zij, onbewust en bewust, soms toch controlerende motivatie strategieën gebruiken. Een van de omstandigheden waarin dat kan optreden is wanneer hun ego op het spel staat.Klik hier om meer te lezen