Rationales in termen van eigen belang

Rationales in termen van eigen belang. In David Yeager’s net verschenen boek 10-25 beschrijft hij hoe volwassen vaak als marketeers proberen om adolescenten te motiveren om te leren. Een leerling moet een wiskunde-opgave maken en docenten proberen de opgave leuker te maken door hem te linken aan een persoonlijke interesse. Als een leerling houdt van voetbal, dan wordt de wiskunde-opgave bijvoorbeeld toegespitst op de snelheid waarmee een bal op de goal keeper afkomt. Maar Yeager stelt: relevantie is niet besmettelijk. Voetballen is leuk, een wiskunde-opgave maken over voetbal is alleen leuk als je wiskunde leuk vindt.

Kortetermijn eigen belang

De eerste soort rationale die volwassenen vaak gebruiken appelleert aan het kortetermijn eigen belang, zo zegt Yeager. ‘Dit is leuk om te leren, want het is gerelateerd aan iets waar jij van houdt’, is een manier om de inhoud te verkopen aan de leerling. ‘Als je dit niet leert ga ik tegen je schreeuwen, ga ik je straffen of zeggen dat je je moet schamen’, is een manier om af te dwingen dat de leerling aan de slag gaat. Yeager stelt dat kortetermijn eigen belang rationales niet werken. Een oninteressante activiteit proberen op te leuken maakt die oninteressante activiteit niet interessanter. Dreigen met straf maakt een activiteit ook niet interessanter of relevanter voor een leerling. Hier kun je meer lezen over hoe je een leeractiviteit wel interessanter kunt maken voor leerlingen. En hier kun je meer te weten komen over de motivatiemix van moeten en willen.

Langetermijn eigen belang

De tweede soort rationale die volwassenen vaak gebruiken appelleert aan het langetermijn eigen belang. ‘Als je dit leert, dan krijg je een goed cijfer, en dan slaag je voor je examen, en daarmee kan je naar goed vervolgonderwijs, zodat je succesvol zult zijn in je leven.’ Yeager stelt dat deze formulering van de rationale voor een leeractiviteit niet werkt, omdat leerlingen dergelijke beloningen in de toekomst minder waarderen dan beloningen in het heden (met mijn vrienden chillen en niet leren).

Betekenisvol

Yeager stelt vervolgens dat het beter werkt om leeractiviteiten daadwerkelijk betekenisvol te laten zijn in het hier-en-nu. Bijvoorbeeld door een project te laten doen dat de directe leefomgeving van de leerlingen verbetert, waarbij ze allerlei vaardigheden en kennis moeten verwerven en gebruiken om dat doel te bereiken. Jonge mensen zijn bereid om allerlei leuke pleziertjes aan zich te laten voorbij gaan wanneer ze een waardevolle bijdrage kunnen leveren aan een groter geheel. Yeager stelt dat dit komt omdat dat een manier is om status en respect te krijgen in de peer group. Vanuit de zelfdeterminatietheorie zou je dit eerder verklaren vanuit de redenering dat het nastreven van intrinsieke doelen (zoals het leveren van een positieve bijdrage aan je sociale groep) samengaat het de vervulling van psychologische basisbehoeften aan autonomie, competentie en verbondenheid.

Hoe formuleer je de rationale?

Dus stel dat docenten en ouders een rationale willen geven voor een leeractiviteit die wel als relevant wordt ervaren door adolescenten, hoe kunnen ze die dan formuleren? Deze podcast gaat in op de vraag hoe volwassenen de rationale voor een leeractiviteit het beste kunnen formuleren, gebaseerd op de zelfdeterminatietheorie. De podcast gaat in op de vraag hoe docenten de rationale van leeractiviteiten zo kunnen formuleren dat leerlingen er helemaal achter gaan staan om ermee aan de slag te gaan. De podcast behandelt: 1) zelfvertrouwen van leerlingen 2) de rol van progressieverwachtingen en de rationale bij progressiegericht lesgeven 3) drie formuleringen van de rationale die niet goed werken 4) formuleringen van de rationale die autonome motivatie stimuleren 5) twee ingrediënten voor het formuleren van de rationale en 6) het benutten van zelfgeformuleerde en gecommuniceerde waardestatements.