Een tijdje geleden werkte ik met een team vertrouwensartsen werkzaam in de jeugdzorg. Ze wilden met elkaar beter leren omgaan met meningsverschillen. Aan de hand van de onderstaande invalshoeken kwamen ze op ideeën hoe ze dat wilden gaan bereiken. Daartoe vinkten ze elk aan welke invalshoek ze al benutten en welke invalshoek ze meer wilden gaan benutten in hun overleg en samenwerking.
Dit waren die invalshoeken:Klik hier om meer te lezen

Gisteren had ik een energie gevende trainingsdag met teamcoaches en docenten, die de training progressiegericht coachen volgen. We oefenden met een uitgeschreven dialoog. In die dialoog was een teamcoach in gesprek met een leidinggevende, die een opdracht wilde geven voor team coaching van een van haar teams. Een intakegesprek. Vervolgens ging de teamcoach in gesprek met de teamleden. De dialoog was echter niet in zijn geheel opgeschreven, want alles wat de teamcoach zei was weggehaald.

Klik hier om meer te lezen

In gesprekssituaties waarin je je gesprekspartner wilt helpen om een helder beeld te krijgen welke progressie hij zoekt en wat voor hem werkt om die progressie te bereiken, is de CPW-zeven stappen aanpak bruikbaar. Hier kun je meer lezen over de zeven stappen.Klik hier om meer te lezen

Contrasterende voorbeelden zijn die voorbeelden waarbij mensen kenmerken gaan ontdekken die ze anders over het hoofd zouden zien. Door goed te kijken welke verschillen er zitten tussen sterk op elkaar lijkende cases, gaan mensen een preciezere kennis ontwikkelen en meer bruikbare kennis ontwikkelen.Klik hier om meer te lezen

Opluchting dat het niet noodzakelijk is oud zeer op te halen kan ontstaan als teams progressiegericht in gesprek komen. In teams waar mensen zich niet veilig voelen, is het vaak moeilijk om elkaar feedback te geven en om eerlijk je mening ergens over te geven. Teamleden zijn bang voor negatieve reacties van hun collega’s, waardoor ze zich stil houden of hun mening liever uiten tegenover iemand anders dan het teamlid aan wie ze het eigenlijk zouden willen zeggen.Klik hier om meer te lezen

Zelfregulatie is het proces waarin mensen hun capaciteiten organiseren en managen met het oog op het bereiken van een gewenste toekomstige situatie. Dus ze sturen hun gedachten, hun emoties, hun gedrag en hun sociaal-contextuele omgeving. De zelfdeterminatietheorie geeft veel inzicht in het ‘waarom’ en ‘wat’ van zelfregulatie.

Klik hier om meer te lezen

Progressiegerichte conflicthantering. Tijdens de training progressiegericht werken wilden de deelnemers oefenen met progressiegerichte conflictinterventies. In de loop der jaren heb ik daarover al meerdere keren geschreven en in deze post wil ik graag een eenvoudige structuur weergeven die je kunt hanteren als conflictbemiddelaar.
Klik hier om meer te lezen

“Tja, je krijgt het antwoord waar je naar vraagt”, zei een coach in onze training progressiegericht coachen laatst. En hij bedoelde daarmee dat de richting van de vraag van de coach, bepalend is voor de richting van het antwoord van de cliënt. Daarom schaven we op microniveau aan progressiegerichte formuleringen.

Klik hier om meer te lezen

Als cliënten besluiten om in coaching te willen gaan, dan hebben ze over het algemeen de perceptie dat er een probleem is dat buiten hun controle ligt. De coach gaat vervolgens in gesprek om de cliënt te helpen. Als dit coachingsproces effectief is, dan ontstaat bij de cliënt meer en meer de perceptie dat hij zijn eigen problemen kan oplossen en zijn doelen kan bereiken. Lynch, in een bewerking van Wampold (zie plaatje) beschrijft dit proces in termen van de ontwikkeling van self-efficacy overtuigingen. Dat is als het ware het gevoel dat je in staat bent om progressie te boeken. Er zijn drie behulpzame paden in dit proces: de ondersteunende relatie tussen de coach en de cliënt, 2) het creëren van de verwachting dat ‘het beter kan gaan’ en 3) het ondernemen van gezonde stappen en acties
Kijkend vanuit de zelfdeterminatie theorie speelt bij elk van die drie behulpzame paden een motivationeel aspect. Een cliënt die autonoom gemotiveerd is om met de betreffende coach te gaan praten, zal meer baat hebben bij de coaching. Een cliënt die oprecht de overtuiging krijgt dat verbetering mogelijk en zelfs waarschijnlijk is, zal een hogere kwaliteit motivatie krijgen om zelf stappen te gaan ondernemen. Een cliënt die autonoom gemotiveerd is om de gezonde stappen te zetten, zal minder last krijgen van zijn symptomen en progressie boeken.
Progressiegericht coachen is een autonomieondersteunende coachingsaanpak. De behoefte aan verbondenheid wordt door progressiegerichte coaches vervuld door op microniveau aan te sluiten bij het perspectief van de cliënt. Eén van de manieren waarop de coach dat doet is door niet te parafraseren, maar door in plaats daarvan nauwgezet de kernwoorden van de cliënt te bewaren in zijn samenvattingen. De behoefte aan competentie wordt vervuld door te focussen op wat werkt in hoe de cliënt zijn problemen nu aanpakt en door te analyseren hoe de cliënt eerdere successen heeft bereikt. Het formuleren van gezonde stappen en acties vindt in een progressiegericht coachingsgesprek automatisch plaats: de cliënt komt op allerlei ideeën hoe hij zijn gewenste toekomst stap voor stap dichterbij kan brengen en krijgt zin om die stapjes te gaan zetten.
Training progressiegericht coachen

De hypothetische gedragsvraag ontlokt positieve gedragsbeschrijvingen van de persoon zelf aan die persoon. Wanneer kun je die vraag gebruiken?

Klik hier om meer te lezen