SMART is niet wetenschappelijk. Swann et al (2022) tonen in hun onderzoeksartikel aan dat de SMART-benadering inferieur is aan doelformuleringen die gebaseerd zijn op empirisch onderzoek. Hoewel veel mensen denken dat de SMART-methode gebaseerd is op de bekende doeltheorie van Locke en Latham, is dat niet het geval.

Deze aflevering van de podcast gaat over sturen light. In sommige situaties wil je wel sturen, maar wil je de sturing liever een terloops karakter geven. Dat is bijvoorbeeld het geval wanneer je weinig tijd hebt en je direct moet reageren op iets dat er gebeurt. Of je wilt wel sturen maar je wilt het vooral kort houden en voorkomen dat de ander het gesprek kan interpreteren als ‘zware ingreep’. Bijvoorbeeld: je bent teamleider en je hoort een docent leerlingen toeschreeuwen dat ze moeten kappen met stoeien. Dat is een situatie waarin de teamleider ervoor kan kiezen om direct en in het hier en nu een sturen light toe te passen. Of je bent leidinggevende van een afdeling in een consultancy organisatie en een van de consultants in je team maakt tijdens een overleg grappen ten koste van zijn collega’s. Ook in deze situatie kan de leidinggevende ervoor kiezen om sturen light te gebruiken.

Podcast: Play in new window | Download (Duration: 11:22 — 10.7MB)

Subscribe: Apple Podcasts | Spotify | Email | RSS

Doe-je-best doelen zijn anders dan SMART-doelen. Ze zijn opener en minder concreet. SMART-doelen worden vaak gepropageerd als de ‘gouden standaard’ van doelformulering. Maar het is de vraag of SMART-doelen in elke context verstandig zijn, en of ze inderdaad beter werken van vager geformuleerde doelen. Dit artikel poogt een licht te werpen op het verschil tussen meer open geformuleerde doelen versus specifiek geformuleerde doelen (zoals SMART-doelen).

Waarom stemmen mensen op leugenaars? Hoe valt het te verklaren dat mensen stemmen voor veroordeelde criminelen en onbetrouwbare politici? Gourguechon (2024) verwijst als verklaring naar intense emotionele states of mind waarin mensen terecht kunnen komen. Zij schreef een hoofdstuk in het recent verschenen boek ‘The more dangerous case of Donald Trump‘.

Twee fundamentele overtuigingen. Een van de belangrijkste inzichten uit psychologisch onderzoek is dat de verwerking van informatie door mensen vaak bevooroordeeld is. Mensen overschatten bijvoorbeeld hoe vaak hun meningen en overtuigingen door anderen worden gedeeld, en ze passen verschillende standaarden toe bij de beoordeling van gedrag, afhankelijk van of het over een lid van hun eigen groep of een andere groep gaat. Oeberst et al (2024) stellen in dit artikel de hypothese voor dat heel veel van de verschillende vooroordelen (biases) die er zijn, terug te voeren zijn op dezelfde basisformule van beliefs (overtuigingen) plus overtuigingsconsistente informatieverwerking.

Creative Awareness Theory: ADHD door de lens van SDT. Er is een artikel verschenen van Champ et al (2024) over ADHD. In dit artikel presenteren de onderzoekers een nieuwe theorie, waarbij ze ADHD door de lens van de zelfdeterminatietheorie bekijken. Deze invalshoek doet meer recht aan de variëteit die er bestaat in hoe mensen met ADHD functioneren. De theorie geeft nieuwe aanknopingspunten voor hoe mensen met ADHD kunnen floreren en ze optimaal kunnen functioneren.

Controlling afvalrace. Stel je voor dat je een middelbare scholier bent, die in een saaie les zit. De les is saai voor hem omdat de docent allemaal simpele dingen aan het uitleggen is over een onderwerp dat de leerling interessant vindt en waar hij veel kennis over heeft.

Herken je dat? Dat is de vraag die Marlies stelde aan Johan, vlak nadat ze hem negatieve feedback had gegeven. Johan was net begonnen in een nieuwe rol, waar hij plezier in had en waarvan hij dacht dat het lekker liep. Marlies had echter gehoord en gemerkt dat Johan een paar dingen niet goed aanpakte. Herkende Johan dat?

Wie luistert er naar de luisteraar? Vinokur et al (2024) publiceerden een onderzoek waaruit blijkt dat luisteraars wellicht zelf lijden onder het luisteren. Het onderzoek is vrij klein en is gedaan onder 106 leraren. De indruk ontstaat dat dat luisteren kan leiden tot burn-out.

De prijs van luisteren. Deze bijdrage ging over de kracht van luisteren. Maar de onderzoekers Vinokur et al (2024) vermoedden dat er een keerzijde zit aan luisteren. Ze onderzochten of dat inderdaad het geval was onder 106 leraren.