• de componenten van de stuurvraag
• de basisformulering van de stuurvraag
• het formuleren van de progressieverwachting
• het formuleren van de rationale
• het bieden van autonomie via de stuurvraag
• valkuilen bij de formulering van de stuurvraag
• alternatieve formuleringen van de stuurvraag

Podcast: Play in new window | Download (Duration: 10:44 — 9.8MB)

Subscribe: Apple Podcasts | Spotify | Email | RSS

Wat vond je van het gesprek? In een progressiegericht coachingsgesprek maken we op meerdere momenten gebruik van de nuttigheidsvraag. De vraag ‘wat vond je van het gesprek?’ heeft daarentegen geen plek in een progressiegericht coachingsgesprek.

Kritiek vermomd als vraag. Rob is de leidinggevende van Ger. Ger heeft net een meeting met externe toeleveranciers voorgezeten en dat liep niet lekker. Ger was regelmatig de grip op de interacties kwijt en het overleg was chaotisch. Ook duurde het een half uur langer dan afgesproken en waren er geen duidelijke vervolgafspraken uitgekomen. Rob en Ger lopen samen terug naar hun werkplekken en Rob heeft inwendig kritiek op Gers slechte aanpak. Maar Rob heeft geleerd dat hij vragen moet stellen. Daarom opent hij het gesprek met de vraag:

Groeimindset is essentieel voor coachende managers. Het is belangrijk om te begrijpen wat mensen motiveert om te coachen, want coaching zorgt ervoor dat werknemers en organisaties beter presteren. In een experimenteel onderzoek van Wingen et al (2024) is gekeken hoe mindsets en coaching met elkaar samenhangen. Onderzoek van Mary Murphy laat zien dat groeimindsetculturen grote voordelen hebben boven statische mindset culturen. Maar is er ook sprake van een donker pad?

De nepoplossing om ouders niet meer in magister te laten kijken. Het Nederlandse onderwijssysteem kampt al jaren met een sterke focus op cijfers en prestaties. Deze prestatiedruk heeft niet alleen invloed op de leerlingen zelf, maar ook op ouders en docenten. Recent is op een school besloten om ouders geen toegang meer te geven tot het cijferdeel in Magister, het systeem waarin de voortgang van leerlingen wordt bijgehouden. Dit voorstel lijkt op het eerste gezicht een oplossing voor de druk die ouders uitoefenen op hun kinderen, maar in werkelijkheid is het een schijnoplossing die de kern van het probleem niet aanpakt.

Negatieve omwegen leiden tot vertraging. In de training progressiegericht leidinggeven oefenden we met progressiegerichte stuurgesprekken. Dat zijn gesprekken waarin de medewerker aan een bepaalde progressieverwachting moet voldoen. De leidinggevende wil via het gesprek bereiken dat de persoon gaat doen wat de bedoeling is.

Autoritaire, maar warme coach. Lefever et al ( 2024) onderzochten de impact van een autoritaire, maar warme coachingsstijl op atleten. De manier waarop coaches coachen kan veel invloed hebben op hoe hun atleten presteren, betrokken blijven en zich mentaal voelen. Een autoritaire coachingsstijl gaat vaak gepaard met de frustratie van de behoefte aan autonomie. Hoe reageren atleten als hun coach autoritair, maar ook warm is?

Tegenmaatregelen tegen geveinsde domheid. In het boek De domheid regeert van Schimmelpenninck (2024) beschrijft hij de inzet van domheid als bewuste politieke strategie. Hij heeft het niet over intelligentie of opleidingsniveau van individuen, maar over domheid als strategie: ‘gespeelde of geveinsde domheid die opzettelijk of nalatig is, met als doel het publiek te misleiden..’. Domme uitingen die tot een boel ophef leiden, en die sterke emoties aanwakkeren, en die de gemoederen intensief bezig houden, zodat de aandacht afgeleid wordt van de feiten. Zo wordt ‘het volk’ onder het mom van ‘we luisteren naar de gewone man’, misleid en afgeleid met gevaarlijke onzin.

SMART-doelen zijn niet zo smart. Ondanks dat SMART als een soort gouden standaard voor het formuleren van doelen wordt gepropageerd, betogen de onderzoekers Swann et al (2022) dat er nogal wat mankeert. In dit en dit artikel schreef ik er al iets over.

Het SMART-acroniem is problematisch. Swann et al (2022) beschrijven in hun onderzoeksartikel problemen met het acroniem SMART. Zo is er sprake van dubbele criteria, inconsistentie in waar de letters voor staan en onvoldoende specificatie waar bepaalde letters voor staan. Door het ontbreken van een specifiek onderliggend theoretisch kader, hebben verschillende auteurs ook de vrijheid genomen om te veranderen waar het acroniem SMART voor staat.