Hoewel je de progressiegerichte aanpak kunt zien als een setje technieken, is het net zo legitiem om haar te zien als levensfilosofie. Voor mij is ze het allebei. Een voorbeeld is dit groeimindsetexperiment dat ik het afgelopen jaar heb ondernomen.Klik hier om meer te lezen
Deze week vroeg iemand me over de publicaties van Dan Pink en wat mijn mening daarover is. Hieronder zet ik een paar dingen op een rij, ten aanzien van Dan Pinks terminologie en de gehanteerde termen en definities in de zelfdeterminatietheorie.
De zelfdeterminatietheorie is een theorie over motivatie en menselijk welbevinden. Ed Deci en Richard Ryan stonden aan de wieg van dit onderzoeksdomein en anno 2016 zijn er daarbinnen honderden en honderden studies gedaan.Klik hier om meer te lezen
Deliberate practice is een specifieke manier van oefenen, die ten grondslag ligt aan toppresteren. Maar hoe behoudt je je autonome motivatie tijdens deliberate practice, als je dus steeds oefent wat je nog niet makkelijk afgaat?
In de jaren 80 was de conceptualisatie van Achievement Goals als volgt: de redenen en doelen die individuen hebben als zij gedrag vertonen om iets te bereiken. Er werden twee soorten doelen onderscheiden: taakgeoriënteerde doelen en egogeoriënteerde doelen.
Ouders kunnen onafhankelijkheid in kinderen stimuleren door de nadruk te leggen op hun eigen meningen en hun eigen besluitvorming, onafhankelijk van de mening van hun omgeving en hun ouders.Is dat een goede manier om het welbevinden van het kind te versterken en de band tussen kind en ouders te versterken?
Welk type ouderlijke betrokkenheid leidt tot goede schoolprestaties? “Dit komend schooljaar wordt een belangrijk jaar voor mijn kind, want zijn cijfers van dit jaar gaan mede bepalen of hij zal worden toegelaten tot de universiteit waar hij graag heen wil”, vertelde een ouder mij laatst:”Wat kan ik, als zijn ouder, doen zodat dat hem gaat lukken?”
Het boek The practice of practice van Jonathan Harnum is een interessant boek voor iedereen die goed wil leren oefenen. Hoewel Harnum inzoomt op muzikale vaardigheden, is zijn beschrijving van effectief oefenen net zo relevant voor andere vaardigheden. Het boek bestaat uit twee delen. In het eerste deel wordt de theorie van deliberate practice op een praktische manier behandeld. Deel 2 bevat praktische tips van experts. Harnum benadrukt het belang van langzaam oefenen, zo langzaam dat je het in 1 keer goed doet. Het voordeel daarvan is dat je direct de juiste myelinevorming in gang zet. Myelinevorming vindt immers plaats ongeacht of wat je leert goed of fout is. Als je heel vaak dezelfde fouten maakt, raken die net zo goed geautomatiseerd als wanneer je heel vaak het goede doet.Klik hier om meer te lezen
Doen waar je goed in wilt worden, wat bedoel ik daarmee? In plaats van tegen onze kinderen (en collega’s en onszelf) te zeggen dat we ‘moeten doen waar we goed in zijn’, pleit ik ervoor de boodschap te gaan uitdragen dat we ‘moeten doen waar we goed in willen worden’. Wat is het verschil?Klik hier om meer te lezen
