Probleemgedrag van adolescenten is voor veel ouders een zorg. De opvoedstijl van ouders blijkt op voorspelbare manieren samen te hangen met het probleemgedrag. Onderzoek van Mabbe et al bestudeerde welke rol persoonlijkheid van het kind speelt in dit geheel.

Progressiegericht coachen helpt de cliënt vooruit in de richting van zijn zelfgekozen doelen. De CPW 7-stappenaanpak geven een logische volgorde van vragen in een progressiegericht coachingsgesprek. De aanpak is in 2003 voor het eerst door ons beschreven, gebaseerd op succesvolle coachingsgesprekken. De 7 stappen bieden structuur, maar dat wil niet zeggen dat ze dwingend gevolgd moeten worden wil een coachingsgesprek progressiegericht genoemd kunnen worden.

Klik hier om meer te lezen

Gaat mindsettheorie wel op voor adolescenten? Laatst hoorde ik iemand concluderen dat groeimindsetinterventies niet werken voor adolescenten en volwassenen. Zijn redenering was: omdat adolescenten een speciaal persoon willen zijn en gewaardeerd willen worden om wat ze doen, werken groeimindsetinterventies bij hen averechts. Volgens mij is deze conclusie slordig geformuleerd en klopt die niet.

In het boek Autonomy in adolescent development schrijven Pattal en Yang Hooper over keuzemogelijkheden en autonomie.

Drie concepten zijn relevant wanneer we het hebben over keuzemogelijkheden: het bieden van keuzes, het kiezen zelf en de subjectieve beleving van het hebben van keuzemogelijkheid.

Waarop richt zich onze basisbehoefte: verbondenheid of relatie? De drie basisbehoeften die de SDT beschrijft zijn de behoefte aan autonomy, competence en relatedness. In sommige literatuur wordt die laatste behoefte in het Nederlands vertaalt met ‘relatie’. Die term is volgens mij niet precies genoeg. De preciezere term is ‘verbondenheid’.

Onderzoek binnen de zelfdeterminatietheorie laat zien dat het type motivatie van een medewerker en diens innerlijke werkbeleving gerelateerd zijn aan elkaar.

In het boek Contemporary theories of learning  onderscheidt Illeris vier typen leren. Ik vind de indeling in de vier typen leren bruikbaar, omdat je hiermee als trainer of docent bewust kunt nadenken over welke typen leren in de opzet van je training of les mogelijk worden voor je deelnemers en studenten. De vier typen zijn:

De traditionele kijk op adolescentie is dat deze levensfase automatisch gepaard moet gaan met het ruw losbreken van de ouders. De puber moet zich wel rebels opstellen om zijn eigen identiteit te ontwikkelen, los te komen, onafhankelijk te worden van de ouders.

In het boek Autonomous learning in the workplace staat een hoofdstuk van Williams en Ehrlinger met als titel ‘Failing to learn from feedback’. De auteurs beschrijven drie categorieën veelvoorkomende barrières bij het leren van feedback. Deze zijn:Klik hier om meer te lezen

Docenten die motiverend willen lesgeven vragen zich soms af of het beter is om toetsen en tentamens helemaal af te schaffen en ook geen cijfers meer te geven. Wel een begrijpelijke gedachtegang, maar ik denk dat die toch niet klopt. Daarom in dit stukje eerst iets over leerdoelen, prestatiedoelen, toetsen en examens.

Klik hier om meer te lezen