Afgelopen week vertelde een trainer die onze training progressiegericht coachen volgt, mij over een lastige situatie die hij meemaakte.

Klik hier om meer te lezen

Mensen zijn geneigd om overdreven positieve ideeën te hebben over hun eigen competentieniveau ten aanzien van veel intellectuele en sociale domeinen. En mensen die een laag competentieniveau hebben, nemen niet alleen veel vaker verkeerde beslissingen en maken niet alleen veel vaker fouten, ze missen ook nog eens de metacognitieve vermogens om hun foute beslissingen te herkennen. Mensen die bijvoorbeeld in het laagste kwartiel presteerden op tests in grammatica, humor en logica, overschatten hun eigen competentie overmatig. Zo dachten ze zelf dat ze op het 62ste percentiel scoorden, terwijl hun daadwerkelijke score op het 12e percentiel lag.

Klik hier om meer te lezen

10 tips om de progressiegerichte aanpak in de vingers te krijgen. Communicatie vormt de kern van elke menselijke interactie, en de impact ervan gaat zoveel verder dan simpelweg woorden uitwisselen. Dus is het beheersen van gesprekstechnieken een essentiële vaardigheid die vaak onderschat wordt. Voor coaches, leidinggevenden en professionals is de capaciteit om effectieve en verrijkende dialogen te leiden van onschatbare waarde. De progressiegerichte aanpak draait om het creëren van een ruimte waarin ideeën vrijelijk kunnen stromen, waar inzichten tot bloei komen en waar authentieke verbindingen worden gesmeed. Bij het leren toepassen van de progressiegerichte aanpak is iets paradoxaals gaande; het is zowel eenvoudig als complex om te leren. Hier zijn tien tips om de progressiegerichte gespreksvaardigheden te leren toepassen en je vaardigheden daarin te leren aanscherpen.

Science denial is een net verschenen boek van Gale Sinatra en Barbara Hofer. In dit boek beschrijven zij wat wetenschapsontkenning is, hoe het ontstaat en wat we eraan kunnen doen. In het laatste hoofdstuk van het boek geven ze een handleiding voor het adresseren van wetenschapsontkenning, twijfel aan wetenschappelijke kennis en weerstand tegen wetenschappelijke feiten.

Het beter-dan-gemiddeld-effect is de neiging van mensen om hun eigen capaciteiten, kenmerken en persoonlijkheidstrekjes te zien als superieur aan die van de gemiddelde persoon in zijn referentiegroep (peer). Strickhouser et al voerden een meta-analyse uit om te zien of dit effect inderdaad consistent gevonden wordt in studies.

Ik wil graag progressiegerichte feedback op een creditcard formaat samenvatten, zei laatst iemand tegen me. Kun je me dat geven?

Klik hier om meer te lezen

In het boek Autonomous learning in the workplace staat een hoofdstuk van Williams en Ehrlinger met als titel ‘Failing to learn from feedback’. De auteurs beschrijven drie categorieën veelvoorkomende barrières bij het leren van feedback. Deze zijn:Klik hier om meer te lezen

Bij voorkeur aardig. En in elk geval niet onaardig, boos of gemeen. Dat is een van de kenmerken van de progressiegerichte gesprekstechnieken. Progressiegerichte communicatie kun je herkennen doordat:Klik hier om meer te lezen

Een tijdje geleden werkte ik met een team vertrouwensartsen werkzaam in de jeugdzorg. Ze wilden met elkaar beter leren omgaan met meningsverschillen. Aan de hand van de onderstaande invalshoeken kwamen ze op ideeën hoe ze dat wilden gaan bereiken. Daartoe vinkten ze elk aan welke invalshoek ze al benutten en welke invalshoek ze meer wilden gaan benutten in hun overleg en samenwerking.
Dit waren die invalshoeken:Klik hier om meer te lezen

Een bekend leermodel loopt door vier stadia.

Onbewust onbekwaam

Het eerste stadium is een onbewust onbekwaam niveau. Dit is het niveau waarop je niet weet dat je iets niet weet en kunt. Dit is het niveau waarop mensen zichzelf snel kunnen overschatten, omdat ze geen overzicht hebben over het domein en dus niet weten wat er allemaal te weten en kunnen valt. Zie ook hier voor het Dunning-Kruger-effect.

Bewust onbekwaam

Het tweede stadium is het bewust onbekwame niveau. Op dit niveau heb je progressie geboekt ten opzichte van het onbewust onbekwame niveau, want nu heb je meer zicht op alles wat er te weten en kunnen valt en realiseer je je dus ook wat je zelf nog niet weet en kunt. Op dit niveau is positieve feedback heel belangrijk om de bereidheid te hebben om door te gaan met leren. Zie ook hier voor de betekenis van feedback, een motivationeel perspectief.

Bewust bekwaam

Het derde stadium is het bewust bekwame stadium. We zijn nu in staat om iets goed te doen en we hebben ook de kennis ter beschikking. Het vergt concentratie en inspanning om de vaardigheid en kennis correct toe te passen. In dit stadium staan we meer open voor feedback ten aanzien van wat we nog fout doen en als we de vaardigheid echt belangrijk en interessant vinden gaan we plezier beleven aan deliberate practice.

Onbewust bekwaam

Het vierde stadium is het onbewust bekwame stadium, waar we de vaardigheid en de kennis ons zo eigen hebben gemaakt dat we er niet meer bij na hoeven te denken. We hebben de vaardigheid geautomatiseerd en kunnen moeiteloos onze vaardigheid uitvoeren en kennis benutten wanneer het van pas komt. Dit is ook het niveau waarop we niet automatisch beter worden, omdat we niet meer bewust aan het leren zijn. Willen we op dit niveau blijven of willen we ons verder beteren, dan moeten we weer bewust in onze leerzone stappen en gaan oefenen wat we nog moeilijk vinden.

Reflectief bekwaam

Er is nog een vijfde stadium en dat is het stadium van reflectieve bekwaamheid. In dit stadium zijn we niet alleen in staat om de vaardigheid moeiteloos en zonder er bewust bij na te hoeven denken uit te voeren, maar kunnen we ook onder woorden brengen hoe we die vaardigheid hebben geleerd, hoe de deelaspecten met elkaar samenhangen, hoe we de vaardigheid kunnen leren aan iemand anders en hoe effectief we zijn in het onderwijzen van anderen in het verwerven van de vaardigheid. Dit is het niveau dat trainers en docenten moeten bereiken willen ze effectief kunnen reageren op hun studenten en leerlingen.

Trainingen progressiegericht werken