Mijn deur staat op een kier…
Mijn deur staat op een kier… Stel dat een teamlid dit tijdens een teamsessie zegt, hoe kun je dan progressiegericht reageren? Afgelopen week op de vijfde dag van de training progressiegericht coachen sprak ik met de deelnemers hierover. Een paar gedachten die de revue passeerden zijn het waard om even te noemen.
Mijn deur staat op een kier…
De uitspraak ‘mijn deur staat maar op een kier…’ wordt wel eens gedaan in conflictsituaties. Als teamleden door een moeilijke periode heen gaan en het vertrouwen in elkaar laag is, kan het gevoel ontstaan dat je weinig fiducie hebt dat de dingen kunnen verbeteren. ‘Mijn deur staat maar op een kier’ is dan bijvoorbeeld een manier om uiting te geven aan dat lage vertrouwen. Er is wel enige bereidheid om te proberen met elkaar vooruit te komen, maar er hoeft maar weinig te gebeuren om de deur volledig achter je dicht te willen knallen.
Te enthousiast
Een coach die reageert met: ‘Ah dat is mooi, je deur staat al op een kier!’ reageert positiever dan degene die de uiting deed het zelf ziet en dat kan een reactance effect oproepen. Diegene kan denken: ‘Hoezo is dat mooi, ik bedoelde eigenlijk dat er maar weinig hoeft te gebeuren of ik gooi de handdoek in de ring.’
Te pessimistisch
Een coach die reageert met: ‘Eh op een kier maar? Tja, je moet er wel voor gaan anders heeft deze sessie geen enkele zin’, reageert negatiever dan degene die de uiting deed het zelf ziet. Nu kan diegene denken: ‘Mijn bereidwilligheid wordt totaal miskend en nu heb ik er nog minder zin in om te gaan investeren.’
Progressiegericht
Een progressiegerichte reactie kenmerkt zich doordat de coach aansluit bij het perspectief van de ander via taalmatching. De coach is niet blijer en ook niet verdrietiger dan zijn gesprekspartner. De progressiegerichte coach onderzoekt het perspectief en geeft via zijn vragen de ander de gelegenheid zelf te bepalen of en zo ja, wanneer hij wil opschuiven in de richting van progressie.
Mijn deur staat op een kier
Een progressiegerichte reactie klinkt bijvoorbeeld zo: ‘Logisch dat je dat nu zo zegt, het is ook een lastige periode voor het team hè…en je deur staat nu op een kier zeg je? Wil je dat eens toelichten?’
Autonomie beschermen
Hoe meer weerstand hoe alerter en preciezer de progressiegerichte coach wordt om de autonomie van de ander te ondersteunen. Laatst gaf ik bijvoorbeeld een incompany training progressiegerichte gespreksvoering aan leidinggevenden. Een groepje van drie deelnemers was tijdens een oefening, die was bedoeld om de progressiegerichte stuurinterventies te leren kennen, iets anders aan het doen. Ze waren elkaar aan het vertellen hoe zij een gesprek altijd aanpakten, in plaats van de aangereikte oefening te proberen. Toen ik langs liep zei één van hen: ‘Mogen wij even iets vragen? Wij hebben weerstand!’.
Hoe denk je dat je progressiegericht kunt reageren op deze uiting?