Negeren van advies kan kostbaar zijn. Blunden et al deden onderzoek naar de effecten van het negeren van advies op de relatie tussen de adviseur en de advies-vrager. Het negeren van advies blijkt schade op te kunnen leveren in die relatie. Mocht je erover denken om iemands advies in de roepen dan is het wellicht nuttig om kennis te nemen van dit onderzoek.

Voorbij Covid-verveling. Waterschoot et al deden onderzoek waaruit interessante tips komen voor hoe mensen zichzelf kunnen bevrijden van verveling in Covid-lockdown tijden. Ze ontdekten dat mindfulness helpt om minder last te hebben van verveling en een hogere levenskwaliteit te ervaren. Naast de kwaliteit van je eigen motivatie voor je acties blijkt dat decentreren (of juist tobben) psychologische mechanismen zijn die hierbij een rol spelen.

Progressie-activiteit: deze week hoorde ik weer een bruikbaar voorbeeld van een progressie-activiteit. Een leidinggevende van een locatie voor mensen met een beperking vertelde me over een activiteit waarin ze wandelen, versnaperingen, progressievragen en duo-vorming bij elkaar had gebracht.

Openingszin in stuurgesprek: hoe formuleer je die? Leidinggevenden die een progressiegericht stuurgesprek willen voeren vinden het vaak wel lastig om een progressiegerichte openingszin te formuleren. En dus is dit een vraag die deelnemers aan onze training progressiegericht leidinggeven regelmatig stellen.

Angstgedreven commitment blijkt een voorspelbare tendens te zijn in liefdesrelaties die niet goed meer functioneren. Slotter et al beschrijven in een onderzoeksartikel The strange case of sustained dedication to an unfulfilling relationshop hoe deze angstgedreven commitment werkt.

Voor je beurt spreken blijkt meer te gebeuren in video gesprekken, met negatieve consequenties voor de intelligentie van groepsbeslissingen. Tomprou et al (2021) deden onderzoek naar de kwaliteit van groepsbeslissingen wanneer de gesprekspartners niet fysiek bij elkaar waren. Ze keken daarbij naar het verschil tussen alleen audio of audio en beeld voor de kwaliteit van de groepsbeslissing.

Onderstromen zijn gedefinieerd als stromingen dieper in het water of het verloop van iemands diepere gevoelens. Het verschil tussen die eerste en tweede definitie is dat de eerste objectief waarneembaar is, een fysisch verschijnsel, terwijl de tweede niet objectief waarneembaar is en berust op een ervaring. Met het introduceren van het begrip onderstroom in bijvoorbeeld teams lopen we het risico om een werkelijkheid te creëren die leidt tot stagnatie en regressie in plaats van progressie.

Dit is niet normaal is de titel van het boek van Cass Sunstein, Amerikaans rechtsgeleerde. In zijn boek beschrijft hij hoe het perspectief op wat ‘normaal’ is onderhevig is aan verschuivingen en hoe dat proces van wat we (ab-)normaal vinden verloopt. Twee concepten die hij beschrijft zijn volgens mij interessant voor alle samenlevingen. Het eerste concept is schaamte-contractie en het tweede is schaamte-expansie.

In actie komen kan soms best moeilijk zijn. Je hebt goede intenties maar het lukt niet altijd om die ook om te zetten in daadwerkelijk gedrag. Wat kun je dan doen om in actie te komen? En wat werkt niet zo goed als je in actie wilt komen? Hoe zet je intenties om in congruente acties?

De juiste mate van assertiviteit is niet per definitie gematigdheid in assertief gedrag. De juiste mate van assertiviteit hangt af van de situatie. Maar er zijn wel een paar richtlijnen te geven voor mensen die op zoek zijn naar het bereiken van een juiste mate van assertiviteit. In hun artikel Interpersonal assertiveness: inside the balancing act geven de onderzoekers deze richtlijnen.