De negativiteitsbias gaat over de manier waarop mensen geneigd zijn om inkomende informatie te beoordelen en evalueren. Onbewust evalueren mensen doorlopend inkomende informatie. Ze kunnen die informatie positief interpreteren of negatief interpreteren. Die interpretatie gaat in eerste instantie zonder dat ons bewustzijn er aan te pas komt. In ons brein is te zien of wij een positief of een negatieve evaluatie creëren (P3 amplitudes).

Rethinking the negativity bias, is de titel van een artikel van J. Corns. De negativiteitsbias is een breed geaccepteerd psychologisch fenomeen en houdt kort gezegd in ‘bad is stronger than good’. Het negatieve zien en merken wij eerder dan het positieve en het heeft een sterker effect op ons. Baumeister et al (2001) beschreven deze bias en veel onderzoeken borduurden voort op hun definitie van de negativiteitsbias.Klik hier om meer te lezen

De illusie van moreel verval. In Nature is een onderzoeksartikel gepubliceerd van Mastroiann en Gilbert, waarin bewijs wordt geleverd voor de illusie van moreel verval.

Ontwerpcriteria progressiegericht trainen. De oefeningen in een progressiegerichte training benutten een aantal belangrijke ontwerpprincipes die ervoor zorgen dat deelnemers optimaal leren en hun kennis en vaardigheden kunnen ontwikkelen. In dit artikel beschrijf ik een aantal van deze principes en geef ik voorbeelden van hoe ze toegepast kunnen worden.

Ik vind dat ik iemand help als ik hem de waarheid zeg! De waarheid is in dit geval een negatief oordeel over de ander, vanuit je eigen perspectief gezien. In onze training Progressiegericht Trainen oefenen we met progressiegericht reageren op dit soort lastige uitingen. We doen dat via de werkvorm van contrasterend leren. Dat betekent dat we niet alleen kijken naar een progressiegerichte reactie, maar ook naar niet-progressiegerichte reacties. Zo leren deelnemers de contrasten beter herkennen en ontstaat een dieper begrip van de verschillen tussen effectieve en niet-effectieve manieren van reageren.

Onderstromen zijn gedefinieerd als stromingen dieper in het water of het verloop van iemands diepere gevoelens. Het verschil tussen die eerste en tweede definitie is dat de eerste objectief waarneembaar is, een fysisch verschijnsel, terwijl de tweede niet objectief waarneembaar is en berust op een ervaring. Met het introduceren van het begrip onderstroom in bijvoorbeeld teams lopen we het risico om een werkelijkheid te creëren die leidt tot stagnatie en regressie in plaats van progressie.

Een mooiere ‘C’… Gisteren was dag 3 van een van onze trainingsreeksen progressiegericht coachen in een heel klein groepje. De deelnemers startten de dag met een wandelgesprekje over bereikte progressie. ‘Welke (kleine) progressie heb je de afgelopen periode bereikt in iets dat belangrijk voor je is?’ Na de wandeling vertelde een van de deelneemsters, Arianne Laroo, een schoolopleider en geschiedenisdocent, het volgende inspirerende voorbeeld.

Vier voordelen van focus op bereikte progressie. Heb jij dat ook weleens, dat je de hele dag druk bezig bent en aan het einde van de dag het gevoel hebt dat je niks bent opgeschoten? De meeste mensen kennen dit wel. Een dergelijk gevoel roept al snel een statische mindset bij je op: het idee dat verbetering in deze situatie niet mogelijk is en dat je vastzit. Je werkt heel hard, maar komt niet vooruit.