Momenteel ben ik bezig met het schrijven van een Engels boek over progressiegericht werken. De vraag wanneer er een boek in het Engels zou verschijnen kwam in de loop der jaren steeds weer op me af. Internationale Business Schools en trainers, managers, coaches en docenten in een Engelstalige omgeving die de progressiegerichte aanpak benutten in hun werk, gaven aan dat ze het prettig vonden als er Engelstalige boeken beschikbaar zouden zijn. Klik hier om meer te lezen
Je naar en down voelen zonder dat je precies weet waarom. Dat gevoel kennen veel mensen wel. Bijvoorbeeld als je ’s ochtends wakker wordt en je echt geen zin hebt in je dag, zonder dat er een specifieke reden voor is. Of als je in de auto onderweg naar huis je opeens down voelt, terwijl je toch echt een prima werkdag hebt gehad.
Klik hier om meer te lezenNegatieve dingen hebben een sterker effect op ons dan positieve dingen; we zien de negatieve dingen eerder dan de positieve en ze beïnvloeden onze gevoelens, gedachten en motivatie indringender dan de positieve dingen. Dat komt uit allerlei onderzoek en ook uit het onderzoek van Amabile en Kramer, naar innerlijke werkbeleving. Meer over hun onderzoek vind je hier.
Een bekend leermodel loopt door vier stadia.
Het eerste stadium is een onbewust onbekwaam niveau. Dit is het niveau waarop je niet weet dat je iets niet weet en kunt. Dit is het niveau waarop mensen zichzelf snel kunnen overschatten, omdat ze geen overzicht hebben over het domein en dus niet weten wat er allemaal te weten en kunnen valt. Zie ook hier voor het Dunning-Kruger-effect.
Het tweede stadium is het bewust onbekwame niveau. Op dit niveau heb je progressie geboekt ten opzichte van het onbewust onbekwame niveau, want nu heb je meer zicht op alles wat er te weten en kunnen valt en realiseer je je dus ook wat je zelf nog niet weet en kunt. Op dit niveau is positieve feedback heel belangrijk om de bereidheid te hebben om door te gaan met leren. Zie ook hier voor de betekenis van feedback, een motivationeel perspectief.
Het derde stadium is het bewust bekwame stadium. We zijn nu in staat om iets goed te doen en we hebben ook de kennis ter beschikking. Het vergt concentratie en inspanning om de vaardigheid en kennis correct toe te passen. In dit stadium staan we meer open voor feedback ten aanzien van wat we nog fout doen en als we de vaardigheid echt belangrijk en interessant vinden gaan we plezier beleven aan deliberate practice.
Het vierde stadium is het onbewust bekwame stadium, waar we de vaardigheid en de kennis ons zo eigen hebben gemaakt dat we er niet meer bij na hoeven te denken. We hebben de vaardigheid geautomatiseerd en kunnen moeiteloos onze vaardigheid uitvoeren en kennis benutten wanneer het van pas komt. Dit is ook het niveau waarop we niet automatisch beter worden, omdat we niet meer bewust aan het leren zijn. Willen we op dit niveau blijven of willen we ons verder beteren, dan moeten we weer bewust in onze leerzone stappen en gaan oefenen wat we nog moeilijk vinden.
Er is nog een vijfde stadium en dat is het stadium van reflectieve bekwaamheid. In dit stadium zijn we niet alleen in staat om de vaardigheid moeiteloos en zonder er bewust bij na te hoeven denken uit te voeren, maar kunnen we ook onder woorden brengen hoe we die vaardigheid hebben geleerd, hoe de deelaspecten met elkaar samenhangen, hoe we de vaardigheid kunnen leren aan iemand anders en hoe effectief we zijn in het onderwijzen van anderen in het verwerven van de vaardigheid. Dit is het niveau dat trainers en docenten moeten bereiken willen ze effectief kunnen reageren op hun studenten en leerlingen.
Muziekdocenten geven regelmatig les op een manier die Paul Harris noemt: reacting-to-mistakes-teaching.
Intrinsieke motivatie en geïnternaliseerde extrinsieke motivatie zijn beide van hoge kwaliteit en er is sprake van een boeiend samenspel tussen die vormen van motivatie. Klik hier om meer te lezen
Iedereen moet wel eens iets doen, dat hij niet zo leuk of interessant vindt. Dat begint al van jongs af aan. Het kind wil liever spelen, omdat dat leuk is, maar moet zijn kleren aan, omdat de school zo meteen begint. Als we ouder worden, is dat niet anders.
De Roslings pleiten ervoor om kritisch denkvermogen te onderwijzen op scholen, zodat er geen enkele generatie meer opgroeit in onwetendheid.Klik hier om meer te lezen
De Roslings (Hans, Osla en Anna) hebben een boek geschreven getiteld Factfulness, ten reasons we’re wrong about the world and why things are better than you think.
De tien redenen waarom we het fout hebben als we denken over de staat van de wereld en waarom de dingen beter zijn dan we denken zijn:Klik hier om meer te lezen
Jo Boaler heeft in april 2018 een artikel gepubliceerd over een groeimindset-onderzoek dat ze uitvoerde.