Hoe gebruiken docenten de progressiegerichte aanpak in de klas?
Docenten gebruiken de progressiegerichte aanpak op allerlei manieren in hun werk. Hier zijn wat voorbeelden van hoe zij dat doen.Klik hier om meer te lezen
Search results for: deliberate practice
Mijn groeimindsetexperiment van 2016
Hoewel je de progressiegerichte aanpak kunt zien als een setje technieken, is het net zo legitiem om haar te zien als levensfilosofie. Voor mij is ze het allebei. Een voorbeeld is dit groeimindsetexperiment dat ik het afgelopen jaar heb ondernomen.Klik hier om meer te lezen
Zonder onderhoud ga je achteruit
‘Ik dacht toch dat ik dit al kon’, verzuchtte een deelnemer in mijn training progressiegerichte teamcoaching deze week, toen ze aan het oefenen was met progressiegerichte conflictinterventies. Ze had een jaar geleden geoefend met diezelfde interventies en toen had ze het goed in de vingers. Dus het viel tegen dat ze nu, tijdens deliberate practice, het idee kreeg dat ze weer helemaal opnieuw moest beginnen.Klik hier om meer te lezen
Expressie van performers sterke invloed op beoordeling door het publiek
Deze week las ik het boek Psychology for musicians, understanding and acquiring the skills. Aanbevelenswaardig voor iedereen die interesse heeft in muziek en psychologie.
Een paar van Dan Pink’s termen vergeleken met de zelfdeterminatietheorie
Deze week vroeg iemand me over de publicaties van Dan Pink en wat mijn mening daarover is. Hieronder zet ik een paar dingen op een rij, ten aanzien van Dan Pinks terminologie en de gehanteerde termen en definities in de zelfdeterminatietheorie.
De zelfdeterminatietheorie: een overzicht in vogelvlucht
De zelfdeterminatietheorie is een theorie over motivatie en menselijk welbevinden. Ed Deci en Richard Ryan stonden aan de wieg van dit onderzoeksdomein en anno 2016 zijn er daarbinnen honderden en honderden studies gedaan.Klik hier om meer te lezen
De kracht van passie en de collectieve expertise van docenten
Hier kun je een TED presentatie vinden van John Hattie, en hier kun je posts vinden die ik eerder schreef over zijn werk. Uit zijn meta analyse van wat een impact heeft, groter dan 0,4) op de prestaties van kinderen komt het volgende overzicht naar voren:
- docenten die samenwerken om de impact van hun aanpak op de prestaties van de student gezamenlijk te begrijpen
- de kracht van het bewegen van wat studenten nu weten naar expliciete succescriteria (waar sta ik nu, hoe ziet succes eruit)
- fouten en vergissingen verwelkomen als kansen om te leren, een klimaat van vertrouwen dat fouten maken ok is
- maximaliseren van de feedback aan docenten omtrent de impact op hun studenten
- de juiste proporties tussen oppervlakkig en diepgaand leren (je kunt pas verbanden leren zien als je de oppervlakte feiten kent)
- de Goldi Locks principes van uitdaging: niet te makkelijk en niet te moeilijk.
- deliberate practice als leerstrategie om de uitdagingen te leren
Hattie pleit ervoor het over bovenstaande succesfactoren te hebben in ons onderwijsdebat, en niet meer over de factoren zoals de structuur, diepgaand leren, de kenmerken van studenten en de introductie van technologieen, omdat deze factoren geen verschil maken voor de prestaties van studenten.
De RELAX-paradox
Laatst vertelde een jonge vrouw, ik noem haar Lucia, me over haar voorbereidingen voor een koorauditie. Haar ervaring klinkt mij in de oren als iets dat ik noem “de relax-paradox”. Die paradox ziet er zo uit:
Lucia heeft geen zangervaring, maar heeft wel veel enthousiasme om zich bij een koor aan te gaan sluiten. Zingen vond ze altijd al leuk, hoewel ze nooit verder is gekomen dan wat eenvoudige liedjes bedenken om familiefeestjes mee op te vrolijken. Om zich te kunnen aansluiten bij het koor van haar keuze, moet ze auditie doen. En dus oefent Lucia zich suf. Ze begint met het leren van het nummer dat ze moet gaan zingen tijdens de auditie. Ze kent het principe van deliberate practice, dus ze oefent langzaam, noot voor noot, woord voor woord, zin voor zin. Op die manier lukt het haar 80% van het nummer foutloos te zingen. Dat is natuurlijk niet genoeg. Dus hoe krijgt ze die laatst 20% te pakken? Dat is eenvoudiger gezegd dan gedaan. Want, als je geen zangervaring hebt, waar begin je dan met verbeteren? Waar haal je de technieken vandaan, die je nog niet hebt? Lucia heeft het gevoel dat ze tegen haar plafond zit. Hartelijke mensen in haar omgeving zeggen:”Relax!” en “Werk niet zo hard” en “Ontspan” en “Zingen klinkt het mooist als je er plezier in hebt”. En zie daar, zo ontstaat wat ik noem: de relax-paradox.
Natuurlijk klinkt het veel beter als je ontspannen zingt. Maar hoe kan Lucia zich ontspannen als het zo moeilijk is wat ze probeert te doen? Lucia realiseert zich dat ze expert begeleiding nodig heeft. Bij gebrek aan een leraar, zoekt ze tips in de literatuur. Dit is wat ze vindt:Klik hier om meer te lezen
Duckworths theorie
Deze week bestudeerde ik het boek van Duckworth, getiteld Grit. Ik ben er nog niet uit of het zinnig was dit boek te hebben gelezen. Sommige hoofdstukken ga ik daarom de komende periode nog maar eens onder de loep nemen. Hier kun je iets lezen over het concept Grit. Deze post gaat verder over Duckworths theorie over talent en inspanning.
Het concept Grit
Duckworth’s boek Grit belicht de groeimindset en deliberate practice vanuit het oogpunt van ‘vastberadenheid’. In deze post kun je lezen wat Duckworth’s theorie over talent en inspanning is. Deze post gaat verder over Grit.