Hier kun je een TED presentatie vinden van John Hattie, en hier kun je posts vinden die ik eerder schreef over zijn werk. Uit zijn meta analyse van wat een impact heeft, groter dan 0,4)  op de prestaties van kinderen komt het volgende overzicht naar voren:

  • docenten die samenwerken om de impact van hun aanpak op de prestaties van de student gezamenlijk te begrijpen
  • de kracht van het bewegen van wat studenten nu weten naar expliciete succescriteria (waar sta ik nu, hoe ziet succes eruit)
  • fouten en vergissingen verwelkomen als kansen om te leren, een klimaat van vertrouwen dat fouten maken ok is
  • maximaliseren van de feedback aan docenten omtrent de impact op hun studenten
  • de juiste proporties tussen oppervlakkig en diepgaand leren (je kunt pas verbanden leren zien als je de oppervlakte feiten kent)
  • de Goldi Locks principes van uitdaging: niet te makkelijk en niet te moeilijk.
  • deliberate practice als leerstrategie om de uitdagingen te leren

Hattie pleit ervoor het over bovenstaande succesfactoren te hebben in ons onderwijsdebat, en niet meer over de factoren zoals de structuur, diepgaand leren, de kenmerken van studenten en de introductie van technologieen, omdat deze factoren geen verschil maken voor de prestaties van studenten.