Niet alles wat we doen en zeggen in ons dagelijks leven hoeft een wetenschappelijke basis te hebben. Dat lijkt me niet nodig en ik denk ook niet dat dat kan. Ook denk ik dat we er niet aan ontkomen om dingen te doen en te zeggen waarvan wetenschappelijk is aangetoond dat ze niet effectief zijn, simpelweg omdat we zelf de kennis ontberen.
Hoewel perfectie niet nodig is en niet bestaat, lees en hoor ik regelmatig de volgende redenering die me niet aanspreekt:

‘Hoewel er geen wetenschappelijk bewijs is voor xxx is het toch goed om xxx te gebruiken omdat yyy belangrijk is om te bereiken’.

Leerstijlen

Een concreet voorbeeld? In een boek voor leraren las ik een stukje dat ongeveer zo gaat: ‘Er is geen wetenschappelijk bewijs voor het bestaan van leerstijlen, maar omdat aandacht voor het aansturen van het leerproces van leerlingen nuttig is raden wij toch aan om de theorie van Kolb te gebruiken zodat je gevarieerd les gaat geven en aan gaat sluiten bij de leerlingen’.

Middelen die werken

Ik pleit ervoor om belangrijke doelen (zoals aansluiten bij leerlingen en gevarieerd lesgeven) te proberen te bereiken met middelen waarvan bekend is dat die bijdragen aan het bereiken van die doelen.

Leerstijlentests afnemen en je lesstijl afstemmen op de vermeende leerstijl van de leerling draagt niet bij aan betere leerprestaties (zie ook bijvoorbeeld hier), dus ik zie de logica van dit advies niet. De meta-analyses van bijvoorbeeld Hattie geven daarentegen heel veel tools in handen om aan te sluiten bij leerlingen en gevarieerd les te gaan geven.

Loslaten van wat niet werkt

Kortom; er is kennis aanwezig dat middel xxx niet effectief is, er zijn andere middelen die wel bewezen effectief zijn en de persoon heeft beschikking over die kennis. Waarom dan toch vasthouden aan middel xxx? Ik vind dat erg lastig te begrijpen.

Dit is slechts 1 voorbeeld om het type redenering mee te illustreren. Er zijn talloze andere voorbeelden van deze manier van redeneren, in de organisatiecontext, maar ook in religieuze context.

Redeneringen

Volgens mij zouden we sneller en beter progressie boeken als we het volgende type redeneringen zouden volgen:

Omdat er geen wetenschappelijk bewijs is voor xxx ga ik op zoek naar bewezen betere manieren om yyy te bereiken.
en
Omdat er wetenschappelijk bewijs is voor xxx ga ik middel xxx inzetten om yyy te bereiken, waarbij ik steeds kritisch blijf onderzoeken of xxx ook in mijn situatie leidt tot yyy.