Wie is de schuldige?

Wie is de schuldige? Dat is een vraag die snel gesteld wordt wanneer er iets fout is gegaan. De schuldvraag wordt beantwoord door degene die met de vinger wijst naar degene die hij schuldig vindt. In een artikel van Williams beschrijft hij drie veelvoorkomende problemen die gepaard gaan met het aanwijzen van een schuldige.

Klik hier om meer te lezen

Enkele invalshoeken om progressie te boeken bij meningsverschillen

Een tijdje geleden werkte ik met een team vertrouwensartsen werkzaam in de jeugdzorg. Ze wilden met elkaar beter leren omgaan met meningsverschillen. Aan de hand van de onderstaande invalshoeken kwamen ze op ideeën hoe ze dat wilden gaan bereiken. Daartoe vinkten ze elk aan welke invalshoek ze al benutten en welke invalshoek ze meer wilden gaan benutten in hun overleg en samenwerking.
Dit waren die invalshoeken:Klik hier om meer te lezen

Opluchting dat het niet noodzakelijk is oud zeer op te halen

Opluchting dat het niet noodzakelijk is oud zeer op te halen kan ontstaan als teams progressiegericht in gesprek komen. In teams waar mensen zich niet veilig voelen, is het vaak moeilijk om elkaar feedback te geven en om eerlijk je mening ergens over te geven. Teamleden zijn bang voor negatieve reacties van hun collega’s, waardoor ze zich stil houden of hun mening liever uiten tegenover iemand anders dan het teamlid aan wie ze het eigenlijk zouden willen zeggen.Klik hier om meer te lezen

Progressiegerichte conflicthantering

Progressiegerichte conflicthantering. Tijdens de training progressiegericht werken wilden de deelnemers oefenen met progressiegerichte conflictinterventies. In de loop der jaren heb ik daarover al meerdere keren geschreven en in deze post wil ik graag een eenvoudige structuur weergeven die je kunt hanteren als conflictbemiddelaar.
Klik hier om meer te lezen

De objectiviteitsillusie

 

Mensen denken dat wat ze de wereld waarnemen zoals die is. Ze gaan ervan uit dat wat zij zien is wat er daadwerkelijk is. Ze zijn zich er zelden van bewust dat hun waarneming altijd een subjectieve interpretatie is van wat er daadwerkelijk om hen heen waar te nemen valt. Dit heet in de sociale psychologie ‘naïef realisme’, zoals Gilovich in het boek The wisest one in the room beschrijft.Klik hier om meer te lezen