Hoewel het onderzoek consequent laat zien dat een controlerende lesstijl negatieve consequenties heeft voor het leren, presteren, psychologische welbevinden en de fysieke gezondheid van leerlingen, hebben sommige docenten overtuigingen die toch leiden tot het adopteren van een autoritaire lesstijl.
Bij deliberate practice vergelijk je jouw prestaties steeds met een norm, met de prestaties van een expert. Of het nu gaat om een muziekstuk leren spelen of zingen of om een nieuwe gesprekstechniek leren toepassen of om schaken of tennissen of welke vaardigheid dan ook maar. Je vergelijkt nauwgezet wat jij doet met wat de expert doet en stelt je fouten bij zodra je ze maakt.
Het boek The practice of practice van Jonathan Harnum is een interessant boek voor iedereen die goed wil leren oefenen. Hoewel Harnum inzoomt op muzikale vaardigheden, is zijn beschrijving van effectief oefenen net zo relevant voor andere vaardigheden. Het boek bestaat uit twee delen. In het eerste deel wordt de theorie van deliberate practice op een praktische manier behandeld. Deel 2 bevat praktische tips van experts. Harnum benadrukt het belang van langzaam oefenen, zo langzaam dat je het in 1 keer goed doet. Het voordeel daarvan is dat je direct de juiste myelinevorming in gang zet. Myelinevorming vindt immers plaats ongeacht of wat je leert goed of fout is. Als je heel vaak dezelfde fouten maakt, raken die net zo goed geautomatiseerd als wanneer je heel vaak het goede doet.Klik hier om meer te lezen
Laatst vertelde een jonge vrouw, ik noem haar Lucia, me over haar voorbereidingen voor een koorauditie. Haar ervaring klinkt mij in de oren als iets dat ik noem “de relax-paradox”. Die paradox ziet er zo uit:
Lucia heeft geen zangervaring, maar heeft wel veel enthousiasme om zich bij een koor aan te gaan sluiten. Zingen vond ze altijd al leuk, hoewel ze nooit verder is gekomen dan wat eenvoudige liedjes bedenken om familiefeestjes mee op te vrolijken. Om zich te kunnen aansluiten bij het koor van haar keuze, moet ze auditie doen. En dus oefent Lucia zich suf. Ze begint met het leren van het nummer dat ze moet gaan zingen tijdens de auditie. Ze kent het principe van deliberate practice, dus ze oefent langzaam, noot voor noot, woord voor woord, zin voor zin. Op die manier lukt het haar 80% van het nummer foutloos te zingen. Dat is natuurlijk niet genoeg. Dus hoe krijgt ze die laatst 20% te pakken? Dat is eenvoudiger gezegd dan gedaan. Want, als je geen zangervaring hebt, waar begin je dan met verbeteren? Waar haal je de technieken vandaan, die je nog niet hebt? Lucia heeft het gevoel dat ze tegen haar plafond zit. Hartelijke mensen in haar omgeving zeggen:”Relax!” en “Werk niet zo hard” en “Ontspan” en “Zingen klinkt het mooist als je er plezier in hebt”. En zie daar, zo ontstaat wat ik noem: de relax-paradox.
Natuurlijk klinkt het veel beter als je ontspannen zingt. Maar hoe kan Lucia zich ontspannen als het zo moeilijk is wat ze probeert te doen? Lucia realiseert zich dat ze expert begeleiding nodig heeft. Bij gebrek aan een leraar, zoekt ze tips in de literatuur. Dit is wat ze vindt:Klik hier om meer te lezen
Deze week bestudeerde ik het boek van Duckworth, getiteld Grit. Ik ben er nog niet uit of het zinnig was dit boek te hebben gelezen. Sommige hoofdstukken ga ik daarom de komende periode nog maar eens onder de loep nemen. Hier kun je iets lezen over het concept Grit. Deze post gaat verder over Duckworths theorie over talent en inspanning.
Duckworth’s boek Grit belicht de groeimindset en deliberate practice vanuit het oogpunt van ‘vastberadenheid’. In deze post kun je lezen wat Duckworth’s theorie over talent en inspanning is. Deze post gaat verder over Grit.
Beoordelen is een veelgebruikte manier om het over het functioneren van medewerkers te hebben. Beoordelingssystemen en beoordelingsgesprekken zijn velen in organisaties een doorn in het oog. Zowel beoordelaars als beoordeelden rapporteren vaak er tegenop te zien. Waarschijnlijk is daar een goede reden voor. In de praktijk blijkt dat formele prestatiebeoordeling vaak averechts werkt; in plaats van dat deze de prestaties helpt verbeteren werkt die beoordeling demotiverend voor zowel de beoordelaars als de beoordeelden.
Een organisatie moest van een context waarin men subsidies kreeg een commercieel succesvolle organisatie worden. De medewerkers zagen daar best tegen op, want ze wilden geen verkopers worden die hun klanten diensten aansmeerden die ze niet nodig hadden. Klik hier om meer te lezen
Zou dit kloppen? Autonome motivatie leidt tot positief affect leidt tot goede performance en gecontroleerde motivatie of a-motivatie leidt tot negatief affect en leidt tot minder goede performance. Dus is het zo dat je motivatie je gevoel beïnvloedt en dat je gevoel je performance beïnvloedt? Specifieker: is het zo dat als je gecontroleerd gemotiveerd bent of niet gemotiveerd bent voor een activiteit, dit gepaard gaat met negatieve gevoelens omtrent de taak? En als je autonoom gemotiveerd bent, gaat dat dan samen met positieve gevoelens omtrent de taak?
In de deliberate practice sessies met deelnemers in onze trainingen merken we steeds weer dat mensen het lastig vinden te herkennen wanneer hun eigen perspectief een rol speelt in hun vragen. Hier zijn een paar voorbeelden van reacties en vragen waarin het eigen perspectief van de vragensteller doorklinkt: