Facial feedback, houdt dit idee stand? De replicatiestudies naar het effect van power poses op het niveau van testosteron en cortisol en de bereidheid om risico’s te nemen, geven aan dat de onderzoeksresultaten van Amy Cuddy niet opnieuw gevonden worden. Dit werpt de vraag op hoe sterk het bewijs is voor het doe-alsof principe, dat is gebaseerd op de zelfperceptietheorie.
Het effect van power poses op hormonen en besluitvorming, zoals Amy Cudy in haar Ted-presentatie en boek claimt, is al van meerdere kanten bekritiseerd, omdat deze effecten niet gevonden worden en er dus vooralsnog geen bewijs is dat power poses werken.Klik hier om meer te lezen
Er is een positieve feedback loop tussen geven en geluk. Als je je prosociaal gedraagt zorgt dat er namelijk voor dat je positieve emoties ervaart en als je positieve emoties ervaart versterkt dat je geneigdheid prosociaal gedrag te vertonen.
Momenteel lees ik het boek The psychology of change, life contexts, experiences and identities van Reynolds en Branscombe. In dit boek wordt een overtuigend argument uiteengezet dat het bestaan van de zogenaamde plastische persoonlijkheid aantoont.
Langdurige blootstelling aan politiek geweld en terrorisme beïnvloedt je politieke attitudes. Om radicale veranderingen in politieke attitudes te begrijpen onder degenen door politiek geweld getroffen zijn, moeten we de persoonlijke blootstelling aan dat geweld plus de psychologische mechanismen zoals stress en perceptie van gevaar in ogenschouw nemen. Het gaat hierbij om directe blootstelling (het geweld overkomt jezelf of iemand die je lief is) en om indirecte blootstelling (bijvoorbeeld via berichten in de media).
Jaap Denissen schrijft in het boek Psychology of Change een boeiend hoofdstuk getiteld ‘A functional perspective on personality trait development’. Hij beschrijft hoe persoonlijkheidskenmerken traditioneel worden gezien als ‘de dingen van een individu die niet veranderen’. Als iemands gedrag wordt toegekend aan zijn persoonlijkheid, dan wordt er vanuit gegaan dat het gaat om een stabiele tendens. In de psychologische onderzoeken wordt persoonlijkheid dan ook regelmatig op dezelfde manier behandeld als sekse en etniciteit.Klik hier om meer te lezen
Een mechanisme dat het bereiken van een onderhandelresultaat flink in de weg kan zitten is reactive devaluation. Dat wil zeggen dat mensen in een onderhandelingssituatie of in een conflict een voorstel van de andere partij als minder gunstig beschouwen, dan wanneer datzelfde voorstel zou zijn gedaan door henzelf of door een derde. Het voorstel van de ander wordt snel gezien als strategisch manipulatief (op zijn best) of als oneerlijk, geniepig en als een poging je erin te laten lopen (op zijn slechtst).Klik hier om meer te lezen
Wanneer ben je het meest overtuigend? Als je iemand niet wilt overtuigen. Zoals Elliot Aronson het formuleert in het boek The social animal: The trustworthiness of a person can be increased if the audiance is absolutely certain the person is not trying to influence them.
Hoe we ons verhaal vertellen aan onszelf en anderen is sterk gerelateerd aan ons welbevinden. Het perspectief waarvanuit we ons verhaal over onszelf formuleren, geeft richting aan ons gedrag. Wilson beschrijft wat voor soort perspectieven ons gelukkig maken. Er zijn drie sleutelingrediënten voor een narratief van welbevinden: betekenis, hoop en bedoeling.
Klik hier om meer te lezen
De laatste tijd kwam ik meerdere voorbeelden tegen die me deden denken aan het principe van ‘don’t ask, can’t tell’.