Tijdens een startoefening in onze training progressiegerichte gesprekken voor leidinggevenden zoomden we in op een stapje vooruit. De vraag was: waarin ben je de afgelopen paar weken een stapje vooruitgekomen? Waaraan merkte je dat je vooruit bent gekomen? Hoe is je het gelukt? Wat was er belangrijk aan het stapje vooruit voor je? Waarover ben je met name tevreden?

Een van de leidinggevenden reageerde eerst met: ‘Ben ik wel vooruit gekomen?’ En na een seconde of twintig nadenken begon hij te vertellen: ‘Ik merk dat ik rustiger lastige gesprekken in ga, ik ga met meer vertrouwen het lastige gesprek in en ik merk dat de voorbereiding van de lastige gesprekken zich loont. De voorbereiding geeft me houvast: wat is het doel? welke vragen ga ik stellen?· Ik merk dat de gesprekken beter verlopen doordat er minder wordt gezocht naar wat er buiten de invloedssfeer ligt. Ik zoom meer in de de kern van waar we het over moeten hebben, op de taak die de medewerker heeft en op wat ik wel en niet voor hem kan betekenen. Na afloop van een gesprek focus ik op 1 klein doel per keer en dat herhaal ik gedurende de week. Door dit alles merk ik echt progressie bij de medewerker. Wat ik al jaren lang aan het proberen ben, maar nooit goed van de grond kwam, is nu opeens aan het lukken.’