Vaders die sensitief stoeien. Spelletjes waarbij vaders en kinderen samen wat ruwer spelen en stoeien, blijken goed te zijn voor kinderen. Het gaat dan bijvoorbeeld om kietelen, het kind optillen of dingen naar het kind gooien. Dat stoeien helpt de kinderen om minder gedragsproblemen te hebben, beter met andere kinderen om te gaan en sterker te worden in hun sociaal-emotionele ontwikkeling.

Opname in interacties. Demszky et al (2021, 2023) deden onderzoek naar zogenoemde ‘opname’ in interacties. Opname in interacties betekent dat er wordt aangesloten op wat de gesprekspartner heeft gezegd. Opname heeft  zowel een taalkundige als sociale functie. Feedback over in welke mate een docent in zijn reacties daadwerkelijk opneemt wat de student of leerling zei of vroeg blijkt die docenten beter te maken in aansluiten.

Autonomieondersteunende vaders. Kinderen hebben, net als iedereen, behoefte aan autonomie. Dat wil zeggen dat ze willen ervaren dat hun gedrag voortkomt vanuit henzelf, dat hun gedrag vrijwillig is en dat ze zelf voor hun gedrag hebben gekozen. Moeders die de behoefte aan autonomie ondersteunen blijken hun kinderen een dienst te bewijzen. De autonomieondersteuning van moeders is namelijk een voorspeller van executieve functies van het kind en de schoolrijpheid van het kind. De onderzoekers Meuwissen et al (2018) keken naar de rol die vaders kunnen spelen.

Hoe baby’s emoties ontwikkelen. Baby’s worden geboren met de capaciteit tot het ervaren van affect en arousal: ze kunnen zich positief of negatief voelen en opgewonden of kalm. Baby’s worden ook geboren met de capaciteit van statistisch leren, dat wil zeggen dat ze patronen kunnen leren ontdekken. Ze koppelen geuren, aanrakingen, smaken en andere sensaties die regelmatig samengaan aan elkaar tot een samenhangend patroon.

De functie van verveling. Lin en Westgate gaan in dit Handboek in op de vraag wat de oorsprong van verveling is. Verveling wordt vaak gezien als iets negatiefs, omdat het soms leidt tot ongewenst gedrag, zoals risicogedrag. Mensen kunnen uit verveling agressief worden of depressief. Maar verveling is ook een soort alarmsignaal, dat aangeeft dat we ons niet betrokken voelen bij wat we doen. Dit roept de vraag op: als verveling ons waarschuwt en eigenlijk nuttig is, waarom gaat het dan vaak gepaard met negatief gedrag?

Hoe migratie echt werkt. De Haas (2023) is onderzoeker op het gebied van migratie en schreef het boek Hoe migratie echt werkt. Aan de hand van 22 mythes schetst hij ontkracht hij allerlei overtuigingen die velen van ons hebben ten aanzien van hoe migratie werkt. Zo zijn de huidige immigratieniveaus bijvoorbeeld niet ongeëvenaard en versnellen ze ook niet. De kans is zelfs reëel dat de migratieniveaus in de toekomst zullen afnemen, zo legt De Haas uit.

C’est le ton qui fait la musique. Vrijders et al onderzochten hoe de toon waarop iets gezegd wordt ervaren door kleuters en volwassenen. Ze maakten daarbij onderscheid tussen een toon van autonomieondersteuning en een toon van controle. Hoe ervaren mensen een controlerende toon, hoe bereid zijn ze tot samenwerking en hoe dichtbij voelen ze zich dan bij de spreker? En wat is het verschil met een autonomieondersteunende toon?

Gericht denken aan plezierige dingen is niet iets dat mensen vaak doen. Als ze even niets te doen hebben zijn ze eerder geneigd om die tijd te vullen met makkelijke dingen, zoals op hun mobiele telefoon kijken. De onderzoekers Westgate et al (2021) voerden drie studies uit waarin het gericht denken aan plezierige dingen werd vergeleken met vier andere activiteiten.

Psychologische rijkdom en complexe cognitieve stijlen. Oishi en Westgate onderzoeken psychologische rijkdom, en stellen dat een psychologisch rijk leven iets anders is dan een gelukkig of een betekenisvol leven. Hier kun je daar meer over lezen. In twee nieuwe studies onderzochten ze de verbanden tussen drie aspecten van een goed leven en individuele verschillen in complexe cognitieve stijlen: attributiecomplexiteit, holisme en essentialisme.

Defensieve humor. Een teamlid vertelt aan zijn teamgenoten over een energiegevend moment dat hij de afgelopen week ervoer in zijn werk. Hij legt uit dat het hem erg veel energie gaf om te zien dat zijn harde werken achter zijn laptop had geleid tot een goedgeorganiseerd schoolreisje. Veel van de aanwezige teamleden knikten enthousiast en waarderend tijdens zijn verhaal. Maar dan gooit een teamlid er een grap in: ‘Nou, geweldig, applaudiseren allemaal hoor!’ Onmiddelijk beginnen er drie teamleden mee te lachen. Degene die het energiegevend moment inbracht is stil, lacht wat en het gesprek gaat vervolgens verder over andere dingen.