Onderschattingseffect van zelf-motivatie

Onderschattingseffect van zelf-motivatie. Mensen blijken hun vermogen om zichzelf te motiveren bij afwezigheid van extrinsieke beloningen te onderschatten. Kuratomi et al (2022) deden zeven experimenten op basis waarvan we optimistischer zouden mogen zijn over ons vermogen om onszelf te motiveren zonder extrinsieke prikkels.

Zelf-motivatie

Mensen zijn in staat om taken leuk te vinden en er plezier aan te beleven ze te doen. Ook zijn mensen in staat om hun aandacht bij taken te houden die saai zijn, door zichzelf bijvoorbeeld uitdagende doelen te stellen. De onderzoekers vroegen zich af of mensen zich ervan bewust zijn dat ze in staat zijn om gemotiveerd aan een saaie taak te blijven werken, in afwezigheid van extrinsieke beloningen. Die vraag is van belang omdat mensen overtuigingen hebben over wat henzelf motiveert en wat anderen motiveert. Zijn we geneigd om te geloven dat extrinsieke beloningen nodig zijn om onszelf en anderen te motiveren?

Zeven experimenten

De onderzoekers voerden zeven experimenten uit, met verschillende populaties vanuit verschillende landen. In de experimenten deden de proefpersonen diverse saaie opdrachten, zoals het aantal letters e onderstrepen in een tekst of het op alfabetische volgorde plaatsen van woorden. In een aantal van de experimenten werd de proefpersonen voorafgaand aan het uitvoeren van de taak gevraagd een inschatting te maken van hun betrokkenheid en hun plezier in de taak. De duur van de taken varieerde van 1 minuut tot 30 minuten. In sommige experimenten waren de saaie taken eenvoudig en in andere experimenten waren de saaie taken moeilijk om te doen. En in sommige experimenten kregen de respondenten voor elk juist antwoord een financiële beloning.

Resultaten

Uit de zeven experimenten kwam een consistent beeld naar voren: mensen onderschatten de mate waarin ze gemotiveerd zullen zijn om een taak uit te voeren bij afwezigheid van extrinsieke, prestatie-afhankelijke beloningen. De proefpersonen bleven over de gehele linie meer betrokken bij de taak dan ze zelf vooraf dachten dat ze zouden zijn. Ze maakten wel correcte inschattingen over hoe leuk of saai ze de taak dachten te gaan vinden.

Waarschuwing

In een van de experimenten kregen de proefpersonen de informatie dat mensen de neiging hebben om te onderschatten hoe gemotiveerd ze een saaie taak kunnen volhouden en afmaken. Ze werden uitgenodigd om deze informatie expliciet mee te nemen in hun inschatting over hun motivatie om de saaie taak die ze zo meteen gingen doen vol te houden en af te maken. Ondanks deze expliciete waarschuwing bleek dat mensen nog steeds hun motivatie om de taak te volbrengen bleven onderschatten.

Relevant

De inaccurate overschatting van de noodzaak van extrinsieke beloningen om gemotiveerd te blijven om een taak te volbrengen kan leiden tot verkeerde beleidsbeslissingen. Bijvoorbeeld door prestatiebeloningssystemen in het leven te roepen, met het idee dat mensen anders niet gemotiveerd zullen zijn om het werk goed uit te voeren. Of door te hoge extrinsieke beloningen te verstrekken, met het idee dat mensen anders hun motivatie zullen verliezen.

Redenen

Mogelijke oorzaken van dit onderschattingseffect kunnen de volgende zijn. Mensen onderschatten wellicht hun capaciteit om taken die ze niet inherent leuk vinden om te doen toch interessant te maken voor zichzelf. Mensen zijn zich wellicht niet ervan bewust dat een saaie of complexe taak steeds makkelijker zal worden om te doen, en een steeds minder zwaar beroep op ze zal doen omdat ze wennen aan de taak en hun acties gaan automatiseren. Een andere mogelijke oorzaak van het onderschattingseffect kan zijn dat mensen zich niet realiseren hoe prettig het is om je competent te voelen en beter te worden in een (saaie) taak.

Optimisme

In dit onderzoek zie ik zowel redenen voor optimisme als dat er alarmbellen afgaan. Optimisme over ons vermogen om onszelf te motiveren om saaie taken tot een goed einde te brengen, en ze zelfs wel leuk te gaan vinden, lijkt gerechtvaardigd. Optimisme over het vermogen van de mensen met wie we werken en de studenten en leerlingen in onze onderwijsinstellingen om taken die ze niet interessant vinden tot een goed einde te brengen, en ze zelfs wel leuk te kunnen gaan vinden, lijkt ook realistisch. De alarmbellen zijn denk ik dat we zowel in organisaties, als in het onderwijs als in ons dagelijks gezinsleven te snel, te vaak en teveel leunen op extrinsieke beloningen als middel om te motiveren. Als je je groenten eet, krijg je een ijsje toe. Als ik ga hardlopen, doe ik een euro in een pot. Als je deze taak doet, krijgt je een goede beoordeling of een goed cijfer. Ten eerste zijn die extrinsieke beloningen niet nodig, maar nog erger is het dat het onderschattingseffect ons ertoe aanzet om de extrinsieke beloningen in te zetten, wat vervolgens averechts werkt en leidt tot een ondermijningseffect. Zo lopen we het risico de motivatie van mensen te ondermijnen, doordat we onderschatten hoe gemotiveerd ze zullen zijn.