Kijk niet te vaak in de spiegel
Kijk niet te vaak in de spiegel want zelfbewuste emoties die daarmee samengaan werken niet altijd zo goed. Heel veel dingen doen wij zonder dat we ons bewust zijn van onszelf. Maar als we ons focussen op onszelf, onze gedachten en gevoelens, dan worden we ons bewust van onszelf. Zelfbewustzijn betekent dat je je bewust bent van je privé ervaringen. Als je in een staat van zelfbewustzijn bent, dan kan dit ten minste de volgende drie effecten hebben op hoe je je voelt.
Evaluatie
Als je je bewust bent van jezelf roept dit een evaluatieve manier van denken op. Je gaat je huidige gedrag of situatie vergelijken met een maatstaf die je zelf hanteert. Je neemt jezelf “ de maat”. Omdat mensen zelden volledig aan de standaards die ze voor zichzelf hebben voldoen, roept zelf bewustzijn vaak negatieve emoties op. Dat is een logische consequentie van het falen om aan je eigen standaards te voldoen. Dat werkt nog sterker zo wanneer mensen de perceptie hebben niks te kunnen veranderen aan de discrepantie tussen hun huidige gedrag en hun maatstaf.
Emoties
Zelfbewustzijn roept emoties op. Zodra mensen nadenken over hun motieven, ervaringen, tekortkomingen, kortom over zichzelf, dan roept dit emoties op. Soms zijn periodes van intensief nadenken over jezelf een voorbode voor een depressieve periode.
Versterkend
Zelfbewustzijn verandert ook je emotionele ervaring. Als mensen zich van zichzelf bewust zijn, en zich focussen op hoe ze zich voelen, dan versterken diezelfde gevoelens.
Progressie
Progressiegerichte coaches stellen vragen die leiden tot een focus op wat cliënten inhoudelijk willen verbeteren en bereiken. Ze stellen geen spiegelende vragen, zoals: Wat doet dit met jou? Hoe voel je je daarbij? Ik kan zien dat dit je raakt. Dit emotioneert je hè? Dat is niet omdat progressiegerichte coaches emoties niet belangrijk zouden vinden, want emoties zijn dat zeker wel. Maar progressiegerichte coaches zijn niet uit op de bovenstaande drie stagnerende effecten. Ze zijn uit op ideeën voor progressie.
1 Reactie
Interessant. Als beeldbegeleider (SVIB’er) zet het me aan het denken. Opnames (van bv leraren/opvoeders) zijn in feite ook een soort spiegel: een spiegel in de verleden tijd. Je wordt door het bekijken van de beelden meer van jezelf bewust en van het effect van je handelen op anderen. Je focust je daarbij in eerste instantie op het gedrag en vervolgens ook op denken/voelen. Misschien dat het nog meer aangeeft dat een goede selectie van beelden en het starten vanuit positieve momenten in de opnames de basis is om mensen verder te helpen.