Het Batman-effect, zo noemen de onderzoekers Pagnini et al (2025) het effect dat ze vonden in hun grappige experiment met Batman. Prosociaal gedrag dat zijn vrijwillige handelingen die gericht zijn op het welzijn van anderen. Prosociale gedragingen zijn enorm belangrijk voor het functioneren van samenlevingen en voor het welzijn van mensen in die samenlevingen. Naast persoonlijke verschillen spelen ook contextuele factoren een rol in prosociaal gedrag. Het omstanderseffect is een negatief voorbeeld hiervan; mensen hebben soms de neiging niets te doen als er meerdere anderen zijn. Zie ook hier

Progressiegerichte samenwerkingsinterviews. Remco en Angelique werken sinds twee jaar in hetzelfde team en het botert niet erg tussen hen. Ze spreken elkaar het liefst zo weinig mogelijk. Tijdens teamoverleggen ergeren ze zich regelmatig aan de ander. Remco pakt, als Angelique aan het woord is, zijn telefoon en gaat wat zitten appen. Angelique kijkt stuurs naar de tafel en zucht soms onder haar adem als Remco iets naar voren brengt. De sfeer in het hele team is trouwens weinig positief. Steekjes onder water, negatief praten over het werk en de organisatie, zo eindigen overleggen en gesprekken vaak in lichte wrevel. Het kost niet alleen Remco en Angelique, maar ook de andere teamleden energie. Ze willen ervan af en besluiten dat er iets moet gebeuren.

Pas op met je humor, leidinggevende! Peterson et al (2024) onderzochten hoe de grapjes van leidinggevenden het welbevinden van medewerkers beïnvloedt. De heersende gedachte is dat humor van de leidinggevende stress bij medewerkers verlicht en dat humor zorgt voor positieve gevoelens bij medewerkers. Zo wordt humor van de leidinggevende geacht om bij te dragen aan een goede werksfeer en minder uitputting en stress bij medewerkers. De onderzoekers vermoedden echter een ander effect van humor. Zij vroegen zich af of het zo zou zijn dat hoe meer leiders humor uiten, ongeacht de kwaliteit van de humor, hoe sterker medewerkers zullen voelen dat ze positieve emoties moeten tonen en negatieve emoties moeten verbergen. Ze voerden drie onderzoeken uit om dit te bestuderen: een veldstudie, een lab studie en een multi-wave field study.

Vanaf januari 2026 gaan we onze open inschrijftrainingen verzorgen op een nieuwe trainingslocatie: Aristo bij station Utrecht Lunetten. Aristo sluit qua visie goed aan bij wat wij belangrijk vinden: duurzame en wijze keuzes proberen te maken. Omdat we deze overstap maken zoeken we een goede bestemming voor onze meubels en kunstplanten en schilderijen. Zo hebben we drie tweezitsbankjes van Ikea, vier tafels met een houten blad, twee archiefkastjes, meerdere grote en kleine kunstplanten en 26 stoelen. Ken je iemand die iets hiervan goed zou kunnen gebruiken, dan kan het gratis en op afspraak in overleg in Vianen opgehaald worden. Mail ons even op info@progressiegerichtwerken.com

Geef opbouw een kans. Er is een prille start gemaakt om via de consensusvraag te komen tot een lange termijn visie en stabiel bestuur van Nederland. Met de aanpak van ‘begin met degenen wiens stoplicht op groen staat’ proberen de politici die wel bereid zijn over hun schaduw heen te springen om dat prille begin substantie te geven. In een dergelijke delicate fase, waarin alles nog moet worden opgebouwd, is het des te belangrijker om opbouw een kans te geven. Wat er daarbij door degenen die dit proces verslaan niet wordt gedaan is misschien nog wel belangrijker dan wat er wel wordt gedaan. 

Van goede intenties naar goede acties. Op het UAF Live event 2025 sprak professor Ghorashi, van de VU Amsterdam. Ze doet onderzoek naar de processen van in- en uitsluiting in het leven van migranten en vluchtelingen. In dit onderzoeksartikel beschrijft ze twee componenten van categorisch denken die negatief werken: migranten zien als culturele anderen en migranten beschouwen als mensen met een achterstand. Veel mensen hebben de goede intentie om migranten te helpen integreren, maar kijken tegelijkertijd vanuit een deficiet model (wat ontbreekt er) en vanuit het idee dat de ander ‘anders’ is. Ze pleit voor kennisgebaseerde samenwerkingen, waarbij de ervaringen van migranten zelf een belangrijke input vormen voor beleid.

Hoe lossen jullie dit op? Het kan moeilijk zijn om op je werk te erkennen dat er iets is mislukt. Dat je je doel niet hebt bereikt, dat er iets niet goed is gelopen. Zeker als je je (deels) verantwoordelijk voelt voor de mislukking kiezen mensen er vaak voor om hun fouten voor zich te houden en er geen aandacht op te richten. Maar omdat veel mensen dit doen, draagt dit bij aan de mislukkingskloof, waarover dit artikel gaat.

De mislukkingskloof. Hoe vaak denk je dat mensen die in de zorg werken hun handen niet goed genoeg wassen? Hoeveel mensen kunnen basale rekensommen niet oplossen? Welk percentage van stedelingen woont in ongezonde lucht? Het blijkt dat mensen systematisch onderschatten hoe vaak dingen fout lopen en hoe vaak bepaalde problemen voorkomen. De onderzoekers Eskreis-Winkler et al (2025) noemen deze onderschatting ‘de mislukkingskloof’.