Als cliënten besluiten om in coaching te willen gaan, dan hebben ze over het algemeen de perceptie dat er een probleem is dat buiten hun controle ligt. De coach gaat vervolgens in gesprek om de cliënt te helpen. Als dit coachingsproces effectief is, dan ontstaat bij de cliënt meer en meer de perceptie dat hij zijn eigen problemen kan oplossen en zijn doelen kan bereiken. Lynch, in een bewerking van Wampold (zie plaatje) beschrijft dit proces in termen van de ontwikkeling van self-efficacy overtuigingen. Dat is als het ware het gevoel dat je in staat bent om progressie te boeken. Er zijn drie behulpzame paden in dit proces: de ondersteunende relatie tussen de coach en de cliënt, 2) het creëren van de verwachting dat ‘het beter kan gaan’ en 3) het ondernemen van gezonde stappen en acties
Kijkend vanuit de zelfdeterminatie theorie speelt bij elk van die drie behulpzame paden een motivationeel aspect. Een cliënt die autonoom gemotiveerd is om met de betreffende coach te gaan praten, zal meer baat hebben bij de coaching. Een cliënt die oprecht de overtuiging krijgt dat verbetering mogelijk en zelfs waarschijnlijk is, zal een hogere kwaliteit motivatie krijgen om zelf stappen te gaan ondernemen. Een cliënt die autonoom gemotiveerd is om de gezonde stappen te zetten, zal minder last krijgen van zijn symptomen en progressie boeken.
Progressiegericht coachen is een autonomieondersteunende coachingsaanpak. De behoefte aan verbondenheid wordt door progressiegerichte coaches vervuld door op microniveau aan te sluiten bij het perspectief van de cliënt. Eén van de manieren waarop de coach dat doet is door niet te parafraseren, maar door in plaats daarvan nauwgezet de kernwoorden van de cliënt te bewaren in zijn samenvattingen. De behoefte aan competentie wordt vervuld door te focussen op wat werkt in hoe de cliënt zijn problemen nu aanpakt en door te analyseren hoe de cliënt eerdere successen heeft bereikt. Het formuleren van gezonde stappen en acties vindt in een progressiegericht coachingsgesprek automatisch plaats: de cliënt komt op allerlei ideeën hoe hij zijn gewenste toekomst stap voor stap dichterbij kan brengen en krijgt zin om die stapjes te gaan zetten.
Training progressiegericht coachen

Er is een feestje aan de gang en een groep kennissen en vrienden zit in een kring koffie te drinken en taart te eten. Alain zit ook in de kring en baalt. Hij voelde zich verplicht om op te komen draven op dit feest, maar heeft een pesthekel aan in een kringetje praten over niks. Het kost hem bakkenvol met energie. “Wat doe ik hier!”, flitst er door zijn gedachten. Hij voelt zich down omdat hij zoveel liever ergens anders zou zijn dan waar hij is. Hij ergert zich aan de saaie gesprekken om hem heen. Tegelijkertijd voelt hij zich schuldig over zijn gevoelens. Waarom doet hij nou niet gewoon gezellig mee? Inwendig moppert Alain op zichzelf en veroordeelt hij zichzelf om zijn niet sociale houding.
Iedereen doet wel eens iets waar hij niet echt achter staat. Of het nu gaat om verjaardagsfeestjes, of om meer ingrijpende levenskeuzes, zoals welke baan je kiest, welke opleiding je volgt en of je bij je liefdespartner blijft of niet. Klik hier om meer te lezen

Ben je autonoom gemotiveerd om je vooroordelen te verminderen? Met het diverser worden van de Westerse samenlevingen, is ook de sociale norm sterker geworden dat het hebben van vooroordelen hebben niet wenselijk is. Maar mensen zijn van nature geneigd om de wereld te categoriseren in ‘wij’en ‘zij’, waarbij ‘wij’ in een positiever licht wordt gezien dan ‘zij’. Daardoor ontstaat de motivationele paradox dat mensen het doel hebben om vooroordelen over andere sociale groeperingen te verminderen terwijl ze tegelijkertijd moeite hebben dat ook echt waar te maken.

Wil je even helpen en daarbij kans maken om twee nieuwe boeken te winnen?
Wij merken vaak het volgende: veel mensen die kennis hebben gemaakt met progressiegericht werken zijn er erg enthousiast over. Maar progressiegericht werken is bij veel mensen nog onbekend. Wat zou jij zeggen over progressiegericht werken tegen iemand die de aanpak nog niet kent? Wat zou volgens jou voor die persoon een goede reden kunnen zijn om de aanpak te leren kennen?
We willen een lijst maken van redenen om kennis te maken met progressiegericht werken en vragen daarbij om jouw input.
REDENEN OM KENNIS TE MAKEN MET PROGRESSIEGERICHT WERKEN

1. ….(stuur jouw reden in en we voegen hem toe aan deze lijst)
2. Zeer nuttige methode/aanpak, de training bij Coert & Gwenda heeft me veel gebracht als trainer! Dank. Wat voor mij een ultieme eye-opener was (en dus goede reden), is dat je om progressie te maken; je niet hoeft te graven (en graven en graven) naar de oorzaak van wat je wil veranderen, maar dat het juist heel motiverend werkt om te kijken naar de gewenste progressie, en kiest wat (al) wel werkt. Sindsdien realiseer ik me dat alles ‘work in progress’ is. Het is een continuum.” – Roel van Alphen
3. “Voor opvoerders/docenten: plezier krijgen in opvoeden en/of lesgeven door gebruik te maken van de groeimindset en autonomieondersteuning.Voor leidinggevenden: tools ontwikkelen om enthousiasme en motivatie aan te wakkeren en medewerkers te stimuleren om zichzelf en het team verder te ontwikkelen.” – Adriaan Wisse
4. “Een goede reden voor iemand om kennis te maken met progressiegericht werken is: Energie krijgen door anderen te bevragen en op weg te helpen in de richting van hun eigen doelen” – Aad Schoenmakers
5. Ik adviseer je om het niet te doen want:;
   – Het is verslavend
   – Het kan je wereld op z’n kop zetten
   – Je gaat last krijgen van het Dunning Kruger effect
   – Je kan niet meer terug.
   Mocht je mijn advies in de wind slaan: gelijk heb je. Want progressiegericht werken is leerzaam, luchtig, energiegevend en snel toepasbaar. Met positieve resultaten voor je (werk)omgeving en jezelf. Wetenschappelijk goed onderbouwd en je kan erin blijven doorleren. Karin Groen
6. Je kunt blijven werken vanuit je ‘comfort’-zone, waarbij je eerst de oorzaken van weerstanden/problemen denkt te moeten achterhalen…. Maar je kunt ook een kleine stap maken naar de ‘Kom Voort’-zone om vooruit te komen met een doel in je leven. Een te grote stap zetten uit je comfortzone kan een gevoel van OMG (Oh My God) geven. Terugval in de comfortzone kan het gevolg zijn. Progressiegericht werken brengt je al strechend een stap verder. – Yildiz Gecer
7. Empoweren, zelfregieversterkend werken, dat is bijna altijd de kern van de (re-integratie)-trainingen die ik verzorg. De progressiegerichte aanpak biedt daarbij inspiratie voor een heldere visie en tools voor een concrete aanpak. De belangrijkste elementen zijn denk ik de volgende. – Als er problemen op te lossen zijn of doelen te bereiken dan beginnen mensen zelden eigenlijk nooit nul, altijd is er al iets wat een basis geeft van waaruit je verder kunt werken. Dit in kaart brengen geeft vertrouwen, moed, werkt als een opsteker. – Mensen hebben vaak veel meer oplossingen voorhanden dan zij (en ik als trainer) zich realiseren. Eigen oplossingen werken vaak het best. Daarop vertrouwen draagt bij aan de eigenwaarde en het oplossend vermogen van de deelnemers aan mijn trainingen. En het zorgt ervoor dat ik kan werken vanuit mijn favoriete rol: die van facilitator in plaats van deskundige. – Het is beter een doel te bereiken in vele kleine stappen dan met één grote sprong je benen te breken. Schijnt een Afrikaans spreekwoord te zijn maar zou ook kunnen zijn ontleend aan de progressiegerichte aanpak. Heel helpend: een doel vertalen naar kleine acties, concrete tussenstappen die te doen voelen! – Hermien Auf der Haar
8. De progressiegerichte aanpak is een aanrader, omdat het praktisch is, nuttig kan zijn voor iedereen en het is ook nog leuk om te doen! Dat de cliënt zelf de regie heeft en door eigen ideeën een stapje verder komt, werkt zowel voor hem of haar als voor mij heel motiverend. Karin Verheij

Onder de inzenders verloten we de volgende twee nieuwe boeken!

1. Hersenvitaminen, meer succes met de groeimindsetmix
2. Kiezen voor progressie, de psychologie van vooruitgang

Zelfbeeld is belangrijk voor je welbevinden. Hoe werkt dat mechanisme van de impact van je zelfbeeld op je welbevinden?

Klik hier om meer te lezen

Voorbij de vrije wil-illusie. In het boek Meaning, Mortality and Choice, the social psychology of existential concerns, is een aantal hoofdstukken gewijd aan de zelfdeterminatie theorie. Ryan, Deci, Legate en Niemec schreven een hoofdstuk getiteld ‘beyond illusions and defense: exploring the possibilities and limits of human autonomy and responsibility through self determination theory’. Ze beginnen dit hoofdstuk met een krachtige stellingname tegen een bepaalde manier van denken onder sociaal psychologen en tegen bepaalde interpretaties van experimentele sociale psychologie.

In deze post schreef ik over de misvatting dat iemand onder druk zetten een effectieve manier is om die persoon op termijn autonoom gemotiveerd te laten raken. Als iemand al autonoom gemotiveerd wordt voor de activiteit, dan zal het ondanks de eerdere druk zijn en niet dankzij. Dus wat is een goed alternatief?

Klik hier om meer te lezen

Progressiegerichte interventies vervullen psychologische basisbehoeften. Ieder mens blijkt drie psychologische basisbehoeften te hebben: de behoefte aan competentie, autonomie en verbondenheid. Als deze basisbehoeften worden vervuld, dan gaat dat samen met een hoge kwaliteit van motivatie bij de persoon. In progressiegerichte gespreksvoering worden deze drie psychologische basisbehoeften vervuld. Hoe?Klik hier om meer te lezen

Word je doodmoe terwijl je werkt? Dat zou dan wel eens een effect kunnen zijn van niet vervulde psychologische basisbehoeften. Niet verbonden. Niet competent. Niet autonoom. Als mensen ervaren dat hun psychologische basisbehoeften niet zijn vervuld, dan brengt dat kosten met zich mee. De kwaliteit van hun motivatie wordt laag. Er is daarbij een direct negatief effect op het welbevinden van mensen. En als de situatie langer voortduurt, dan ontwikkelen mensen een aantal niet effectieve copingstrategieën, waardoor een negatieve spiraal kan ontstaan.Klik hier om meer te lezen

Vervullen van psychologische basisbehoeften is voor ieder mens van belang. Mensen zijn van nature proactief: ze willen hun eigen levensomstandigheden vormgeven en zo goed mogelijk maken. Ze streven er naar om steeds coherenter te leven. Om hun interesses, voorkeuren en waarden te integreren. Om ervoor te zorgen dat de manier waarop ze leven in harmonie is met hun interesses, voorkeuren en waarden. En om in harmonie te leven met hun omgeving. Hoewel mensen deze natuurlijke neiging hebben, is het niet zo dat dit ook automatisch lukt. Het is geen automatisme dat mensen deze coherente en geïntegreerde manier van functioneren bereiken. Daarvoor is het een voorwaarde dat de drie psychologische basisbehoeften van mensen vervuld worden.Klik hier om meer te lezen