Wie zwijgt stemt toe. Op 2 juli zal er een nieuw kabinet op het bordes staan met een nieuwe premier. In dat kabinet zitten mensen die uitingen hebben gedaan die m.i. gebaseerd zijn op overtuigingen die schadelijk zijn voor onze democratische samenleving. Sommige van die uitingen zijn in de ijskast gezet, andere worden niet teruggenomen of zijn ‘verkeerd geïnterpreteerd’. Maar of de uitingen nu in een ijskast staan of niet, de overtuigingen die aan de uitingen ten grondslag liggen zijn niet opeens verdwenen. Wat te doen? Er het zwijgen toe doen? Je oren dicht doen? Je uitspreken?

Innovatief werkgedrag en autonomie. Papachristopoulos et al (2024) deden correlationeel onderzoek naar de rol van een causaliteitsoriëntatie en innovatief werkgedrag. Dit onderzoek kan het denken over hoe organisaties innovatief werkgedrag kunnen stimuleren voeden. Want als innovatie belangrijk is voor de organisatie, wat kunnen beleidsmakers dan het beste doen om innovatief werkgedrag te bewerkstelligen? Een systeem van bonussen en beoordelingen optuigen waarin innovatief werkgedrag wordt beloond? Of is er een eenvoudiger manier om innovatief werkgedrag mogelijk te maken?

Geen antwoord op de nuttigheidsvraag. Progressiegerichte coachingsgesprekken starten met de nuttigheidsvraag. Dat die vraag gesteld wordt wil trouwens niet zeggen dat de coach verwacht dat de client direct een antwoord geeft. Er zijn verschillende redenen waarom clienten soms geen antwoord hebben op de nuttigheidsvraag. Hoe kan de coach daar progressiegericht op reageren?

Een symbiose van AT en SDT? Leroy pleit in dit artikel voor een symbiose tussen AT en SDT. Hij pleit ervoor om te denken in termen van paradoxale waarden in plaats van in termen van tegenovergestelde aannames en waarden. Ik vraag me af of deze invalshoek ons dichterbij wat waar is gaat helpen of dat we juist in drijfzand terecht gaan komen.

Sturen is gebaseerd op eerlijkheid. Een docent, met een eigen bedrijf in elektronische apparatuur, verkoopt tijdens zijn lesdagen producten aan zijn leerlingen. Dat is niet toegestaan en is een ongewenste situatie die moet stoppen. De teamleider is ervan op de hoogte dat deze docent dat doet. Hij is echter huiverig om erover te praten met hem, want hij wil liever goede maatjes blijven. De docenten liggen immers niet voor het oprapen, hij zou niet weten wat hij moest beginnen als de docent zijn ontslag zou nemen.

Vermijden

De teamleider vermijdt het daarom om met de docent te praten over diens verkoopactiviteiten in de klas. Hij hoopt dat de docent er vanzelf een keer mee stopt. ‘Hij snapt toch zelf ook wel dat dit niet kan?’ zegt de teamleider tegen een vriend met wie hij een avondwandeling maakt. Het is zo logisch voor de teamleider dat de docent iets doet wat niet is toegestaan, dat hij zich niet kan voorstellen dat die ermee door zou gaan. De volgende dag gebeurt het echter opnieuw. En de dag erop weer. De teamleider moppert inwendig en wordt er heel chagerijnig van. Maar hij zegt niets. Door het gesprek erover te vermijden, is de teamleider niet eerlijk tegenover de docent. Hij investeert noch in de relatie met de docent, noch in het stoppen van de verkoopactiviteiten.

Bedillen?

De teamleider vindt het erg belangrijk om medewerkers ruimte te geven om hun ‘eigen ding’ te doen. Hij denkt dat ‘alle ruimte geven om te doen wat iemand zelf wil’, hetzelfde is als autonomie-ondersteuning bieden. Hij maakt de denkfout dat elke vorm van inperking per definitie bedillerig is. Zijn medewerkers laat hij daarom liever hun eigen gang gaan. Hij zal ze geen strobreed in de weg leggen, want hij wil geen bedillerige leidinggevende zijn. Hij zet mensen liever ‘in hun kracht‘.

Eerlijkheid

Maar die verwachtingen en grenzen zijn er natuurlijk wel. Commerciële activiteiten ondernemen terwijl je op school bent om les te geven aan leerlingen is grensoverschrijdend gedrag. Dat moet stoppen. Net doen alsof die grens niet bestaat is oneerlijk. Collega’s van de verkopende docent trekken bij de teamleider aan de bel. Weet hij wat er gaande is? Ouders beginnen zelfs te klagen. De situatie begint nijpend te worden voor de teamleider. Vermijden gaat niet meer. Oneerlijk zijn gaat niet meer.

Vriend

Hij stapt naar een andere docent die bevriend is met de verkopende docent. Het lijkt de teamleider wel een goed idee als die vriend de verkopende docent vraagt om te stoppen met het verkopen van zijn producten aan leerlingen. ‘Jullie zijn vrienden van elkaar,’ zegt de teamleider: ‘Ik denk daarom dat jij de beste persoon bent om dit even onder zijn aandacht te brengen.’ Maar deze bevriende collega is Gekkie Henkie niet. Hij weigert dan ook om de rol van de leidinggevende over te nemen. Want dat zou oneerlijk zijn.

Sturen is gebaseerd op eerlijkheid

Sturen betekent dat je eerlijk bent over de grenzen die er zijn en de progressieverwachtingen die je hebt ten opzichte van een medewerker, leerling of kind. Sturen is niet hetzelfde als bedillen, maar wel hetzelfde als op een niet autoritaire manier voorschrijven wat er moet gebeuren. Sturen is namelijk aan de orde wanneer iets moet gebeuren of moet stoppen. Schadelijk gedrag moet stoppen. Gewenst gedrag moet er komen. Gelukkig is het heel goed mogelijk om autonomie-ondersteuning te combineren met het bieden van sturing en structuur. Dat begint met eerlijk te zijn over wat er van iemand wordt verwacht, en vervolgens de persoon de ruimte te bieden om zijn eigen aanpak te kiezen om aan de verwachting te gaan voldoen. Sturen is gebaseerd op eerlijkheid.

Positieve emoties en tweede taalverwerving. Emoties spelen een belangrijke rol bij tweede taalverwerving. Onderzoek van Fredrickson toont aan dat negatieve emoties en positieve emoties een verschillende functie hebben. Negatieve emoties zoals angst en bezorgdheid om de eigen prestaties en gebrek aan begrip gaan gepaard met vernauwing van de aandacht en met focus. Positieve emoties gaan samen met verbreding van onze aandacht en percepties en met creativiteit. Wang et al schrijven in dit onderzoeksartikel over de rol van angst en plezier bij luistertaken in tweede taalonderwijs.