Schrijven kan een effectieve manier zijn om betekenis te geven aan gebeurtenissen in je leven en om (traumatische) ervaringen te verwerken. Schrijven kan zowel je fysieke gezondheid als je geestelijke gezondheid verbeteren. Dat blijkt uit wetenschappelijk onderzoek van onder andere J. W. Pennebaker, J.M. Smyth en L.A. King. James W. Pennebaker is professor aan de Universiteit van Texas, heeft veel onderzoek gedaan naar schrijven, taal en emoties en is auteur van vele boeken en artikelen, waaronder het boek The Secret Life of Pronouns.
Waarom kan schrijven over een traumatische gebeurtenis in je leven zulke positieve effecten hebben? Kacewicz, E., Slatcher, R.B., & Pennebaker, J.W. in het Handbook of Low-Cost Interventions to Promote Physical and Mental Health: Theory research and Practice zeggen hierover het volgende:

1. Schrijven helpt je om je individueel en sociaal te ontremmen. Om “je hart te luchten”. Het delen van je ervaringen lucht op en verbetert de fysieke en geestelijke gezondheid. (Pennebaker, J.W., & Susman, J.R. (1988). Disclosure of traumas and psychosomatic processes. Social Science & Medicine, 26, 327-332.)
2. erkenning van je emoties en je emotioneel uiten helpt bij het verwerken van traumatische gebeurtenissen. (Ulrich, P.A. & Lutgendorf, S.L. (2002). Journaling about stressful events: Effects of cognitive processing and emotional expression. Annals of Behavioral Medicine, 23, 244-250.)
3. door meerdere malen woorden te geven aan je gevoelens en gedachten treedt gewenning op, waardoor je minder gevoelig wordt voor de gedachten aan de traumatische gebeurtenis. (Dit onderzoek onderbouwt die stelling: Sloan, D.M., & Marx, B.P. (2004b). A closer examination of the structured written disclosure procedure. Journal of Consulting & Clinical Psychology, 72, 165-175.)
4. het structuren van je verhaal helpt om betekenis te geven. Als het verhaal coherent is opgebouwd helpt dat beter dan wanneer het verhaal chaotisch wordt opgeschreven. (Campbell R.S., & Pennebaker, J.W. (2003). The secret life of pronouns: Flexibility in writing style and physical health. Psychological Science, 15, 687-693)
5. Als het verhaal kan worden afgemaakt werkt dat beter dan wanneer het verhaal wordt onderbroken (Smyth, J.M., true, N., & Souto, J. (2001). Effects of writing on traumatic experiences: The necessity for narrative structuring. Journal of Social and Clinical Psychology, 20, 161-172.)
6. Als je schrijft vraagt dat om meer coherentie dan als je je verhaal vertelt, waardoor schrijven beter helpt om structuur aan te brengen in je traumatische ervaringen. (Redeker G., (1984). On differences between spoken en written language. Discourse Processes, 7, 43-55)
7. Door te schrijven kun je begrip en inzicht krijgen. Als mensen cognitieve woorden gebruiken in hun verhaal helpt het ze om het trauma te verwerken. Zinsconstructies als “ik begrijp nu dat…”of “ik realiseer me dat…” geven aan dat mensen betekenis geven aan hun verhaal en dat helpt ze bij de verwerking ervan. Mensen die al in sessie 1 dit soort zinnen gebruiken hebben geen baat bij het schrijven en mensen die in de loop van hun schrijfsessies meer van deze woorden gaan gebruiken hebben er wel baat bij om te schrijven.
8. Door te schrijven kun je de gebeurtenissen vanuit andere perspectieven gaan bekijken. Mensen die in de loop van de schrijfsessies veranderden van bijvoorbeeld de “ik-vorm” naar de hij/zij/wij vorm of andersom (de volgorde maakt niet uit, de verandering in vorm is waar het om gaat) hadden veel baat bij het schrijven. Ze keken naar het verhaal vanuit verschillende perspectieven.