Lekker de week inrollen. Deze week gaven we een kennismakingsworkshop progressiegericht leidinggeven aan het bestuur en managementteam van een grote zorgorganisatie. Een van de onderwerpen was positieve innerlijke werkbeleving.

Toepassen van gesprekstechnieken zien sommige mensen als iets aversiefs en negatiefs. Ze associëren gesprekstechnieken en toepassen ervan bijvoorbeeld met ‘nepperig’ of ‘manipulatief’ en doen er lacherig en neerbuigend over. Ik denk dat gesprekstechnieken toepassen niet alleen in elke interactie voorkomt, maar ook dat beter worden in effectieve technieken waardevol kan zijn.

Wanneer schakel je door? Progressiegerichte coaches sluiten steeds aan op het perspectief van hun cliënt voordat ze doorschakelen met het stellen van een progressiegerichte vraag. Over progressiegericht erkennen en aansluiten kun je hier meer lezen. Hoe kun je bepalen of die doorschakeling met een volgende vraag op het juiste moment komt?

Ik ben er helemaal klaar mee! Dat zegt Hans (fictieve naam) soms tegen zijn collega’s en medewerkers. Als er dingen misgaan of hij is het ergens mee oneens, dan laat hij dat duidelijk merken. Hij maakt dan van zijn hart geen moordkuil.

Ik vind dit gewoon niet zo leuk. Een leidinggevende in onze training progressiegerichte gesprekken voor leidinggevenden vertelde over een medewerker aan wie hij zich ergerde. Hij had regelmatig werkbesprekingen met deze medewerker en als ze bespraken welke activiteiten hij de komende periode moest gaan doen zei hij over bepaalde taken: ‘Ik vind dit gewoon niet zo leuk.’

Uitingen die progressie stimuleren. Deze post gaat over uitingen die tot stagnatie leiden. In tegenstelling tot die stagnerende uitingen zijn er uitingen die progressie stimuleren. Dat zijn uitingen waardoor mensen zo beïnvloed worden dat ze hun situatie als lichter, beter, oplosbaarder, tijdelijker, positiever en als meer binnen hun invloedsfeer gaan zien.

Uitingen die stagneren. Hoewel de meeste mensen niet de bedoeling hebben om zichzelf of anderen de put in te praten, komen stagnerende uitingen voor voor. Natuurlijk speelt onze negativiteitsbias hierin een rol. We zijn geneigd om negatieve informatie sneller op te merken dan positieve, er sterker door geraakt te worden en deze informatie beter te onthouden dan positieve. Geen wonder dat stagnerende uitingen makkelijk over onze lippen komen.

Marshmallow test is slechts een momentopname. Sperber et al hebben de beroemde Marshmallow test studie opnieuw uitgevoerd. De Masrhmallow test werd vaak gezien als een voorspeller voor wat iemand op volwassen leeftijd zal bereiken. In de Marshmallow test krijgen jonge kinderen de keuze tussen nu kiezen voor één Marshmallow of 15 minuten wachten en dan twee Marshmallows krijgen. Kinderen die zichzelf kunnen beheersen en 15 minuten wachtten, bleken op latere leeftijd meer te hebben bereikt in hun leven.

Je hebt meer invloed dan je denkt. Veel boeken en trainingen gaan over hoe we meer invloed kunnen krijgen op anderen, hoe we anderen ergens van kunnen overtuigen of hoe we effectiever kunnen beïnvloeden. Het boek van Bohns gaat ook over invloed, maar dan niet zozeer over hoe we onze invloed kunnen vergroten, maar over hoe we nu al veel meer invloed hebben dan we denken te hebben.

Rationales in termen van eigen belang. In David Yeager’s net verschenen boek 10-25 beschrijft hij hoe volwassen vaak als marketeers proberen om adolescenten te motiveren om te leren. Een leerling moet een wiskunde-opgave maken en docenten proberen de opgave leuker te maken door hem te linken aan een persoonlijke interesse. Als een leerling houdt van voetbal, dan wordt de wiskunde-opgave bijvoorbeeld toegespitst op de snelheid waarmee een bal op de goal keeper afkomt. Maar Yeager stelt: relevantie is niet besmettelijk. Voetballen is leuk, een wiskunde-opgave maken over voetbal is alleen leuk als je wiskunde leuk vindt.