De highlight deze week was een adviesgesprek dat ik had met een bestuurder en een directeur bedrijfsvoering, die een systeem van beoordelings- en functioneringsgesprekken wilden gaan opzetten maar twijfelden hoe ze dit op een progressiegerichte wijze konden invullen.

Progressie na ontgoocheling

Voor degenen die me niet zo goed kennen; ik heb de eerste 10 jaar van mijn werkzame leven als HRM consultant gewerkt en heb in die tijd veel prestatiebeloningssystemen en beoordelingssystemen ontworpen voor organisaties. Omdat ik dat met de beste bedoelingen deed en in die tijd ook oprecht probeerde mijn klanten te helpen, was de ontgoocheling groot toen ik rond 1997 achter kwam dat er allerlei foute aannames ten grondslag liggen aan prestatiebeloning en -beoordeling. Zie ook hier en hier en hier en hier en hier. De ontgoocheling leidde wel tot iets goeds, namelijk tot een zoektocht naar wat wel waar is en de gestage opbouw van mijn werk dat gebaseerd is op wetenschappelijk bewijs.

Progressiegesprekken

Dat ik 20 jaar na dato een adviesgesprek kon voeren dat draaide om Progressiegesprekken in plaats van beoordelingsgesprekken, heeft me bijzonder veel voldoening gegeven. Het doel van Progressiegesprekken is om betekenisvolle progressie te zien en te boeken op organisatie- en teamniveau en op individueel niveau. De ontwerpcriteria voor een systeem van Progressiegesprekken komen vanuit de zelfdeterminatietheorie, de groeimindsettheorie, de theorie van positieve innerlijke werkbeleving, en de progressiegerichte gesprekstechnieken. Het systeem is simpel en gericht op waar het voor is bedoeld: betekenisvolle progressie. De invoering van het systeem is congruent met de inhoud ervan en verloopt niet via een plan-and-implement aanpak maar via een test-and-learn aanpak.

Bereidheid tot progressie

De bereidheid die ik 20 jaar geleden al had om verregaande consequenties te verbinden aan wetenschappelijke kennis die weerlegt wat ik geloofde en waar ik ook mijn geld mee verdiende, is alleen maar groter geworden. Wie weet welke kennis er over 20 jaar beschikbaar is en hoe organisaties die nieuwe kennis tegen die tijd praktisch kunnen benutten.
Ik zie het serieus nemen van wetenschappelijk onderzoek en het praktisch vertalen ervan naar je eigen functioneren en het functioneren van organisaties en samenlevingen als momenteel wellicht de belangrijkste te bereiken progressie voor mensen.