Herken je dit? Toen je net van de oplossingsgerichte aanpak hoorde dacht je “Oh, ja, dat is gemakkelijk, dat doe ik eigenlijk al, ik ben al heel oplossingsgericht en positief”. Maar toen je je er in verdiepte realiseerde je je: ”Wat is dit moeilijk om goed te doen!”
Of herken je dit? Toen je startte aan een training oplossingsgericht werken dacht je dat je al vrij veel wist en goed was in de aanpak. Maar tijdens de training merkte je dat er nog veel meer te leren was dan je vermoedde.
Wij zien dit proces vrij veel om ons heen en ervaren het zelf ook nog elke dag. Dat bracht me wel eens in verwarring. Was dat proces van optimisme over de eigen oplossingsgerichte vaardigheden naar een perspectief van “wat kan ik nog veel leren” nu iets goeds of iets demotiverends?
Al met al denk ik dat het goed is om je te realiseren dat er nog heel veel te leren valt. Voor iedereen. Als je een realistisch beeld hebt van je eigen vaardigheden dan heb je zowel zicht op wat je al goed afgaat als op wat je nog kunt verbeteren. Dat wat je al goed af gaat is vaak prettig en kan je een gevoel van competentie geven. Dat wat je nog wilt verbeteren is daarnaast erg belangrijk om vooruit te blijven komen. En als het doel belangrijk voor je is, dan is het het ook waard om je in te spannen. Want dan maak je (kleine) progressie in de richting van een doel dat waardevol voor je is. En die kleine progressie kan je ook een gevoel van competentie geven: competentie in het willen en kunnen leren.
Wat is er nou zo moeilijk aan die oplossingsgerichte aanpak? Een paar dingen die eruit springen:

  • Het volgen van het perspectief van de cliënt: nauwgezet aansluiten bij het tempo, het perspectief en de emotie van de cliënt zonder je eigen perspectief daarin te vermengen
  • Het reguleren van je eigen emoties en oordelen: je emoties en oordelen buiten de interactie met de cliënt houden
  • De juiste oplossingsgerichte vragen stellen op het juiste moment

Heb je een groeimindset perspectief dan is het juist iets positiefs dat het moeilijk is. Want dan haal je het plezier niet uit alles goed doen, maar uit iets moeilijks leren dat de moeite waard is. En dan heb je de overtuiging dat, ongeacht waar je nu staat, je altijd beter kan worden.
En dat geldt zeker voor het in de vingers krijgen van de oplossingsgerichte aanpak: die kun je leren en je kunt er beter is worden.