Hier kun je drie criteria vinden waarmee je de effectiviteit van beleid om verbeteringen aan te brengen in de werkcontext kunt evalueren. Maar werkt autonomieondersteuning ook bij psychiatrisch patiënten of bij opstandige jeugdigen? Moet je dan niet met strakke autoritaire hand te werk gaan, en gebruik maken van straffen bij grensoverschrijdend gedrag? Het volgende onderzoek is interessant om in je achterhoofd te houden als je over dit soort vragen wilt nadenken. Lynch et al (2005) onderzochten een interventie bij medewerkers van een residentieel psychiatrisch ziekenhuis voor de jeugd.

Onveilig

Medewerkers in een dergelijke setting voelen zich vaak onveilig, omdat de jeugdigen hun emoties niet goed hanteren. Medewerkers hebben vaak lage werksatisfactie, lage kwaliteit van motivatie, en laag welbevinden en ze zijn niet altijd fysiek veilig vanwege de agressie van de jeugdige patiënten. De onderzoekers werkten met de top managers in dit ziekenhuis om de werkomstandigheden zo te verbeteren dat de behoefte aan competentie, autonomie en verbondenheid van de medewerkers en de patiënten meer werd vervuld.

Betrekken

Ze begonnen hiermee door de staf van het ziekenhuis intensief te betrekken bij de discussie over de aanpak van deze organisatieveranderingen en positieve en effectieve behandelingen van patiënten. Een van de doelen was om minder gebruik te maken van fysieke vrijheidsbeperking van patiënten en om patiënten meer zo te behandelen dat zij zich competent, autonoom en verbonden konden voelen.

Vervullen psychologische basisbehoeften

Omdat de staf zo intensief betrokken was, internaliseerden zij dit nieuwe beleid en stonden zij erachter om te letten op de vervulling van de psychologische basisbehoeften van zichzelf, medewerkers en patiënten. Zij waren autonoom gemotiveerd voor het nieuwe beleid. Het resultaat was dat de medewerkers meer werktevredenheid rapporteerden en hoger welbevinden op het werk. Het mooiste resultaat was nog wel dat, omdat de nieuwe behandeling minder restrictief was, de patiënten meer autonoom gemotiveerd raakten voor hun behandeling.

]