kiezen voor progressieIn de zomer van het jaar 2012 introduceerden wij de nieuwe naam voor onze aanpak ‘progressiegericht werken’. Dat was op meerdere manieren een keuze voor progressie. Het heeft ook geleid tot verdere progressie. Die verdere progressie kun je bijvoorbeeld zien in het nieuwe boek van Coert Visser dat net is verschenen. Het nieuwe boek heeft de prachtige titel “Kiezen voor progressie, de psychologie van vooruitgang”. Fundamentele precisie in denken geschreven in een bijzonder toegankelijke schrijfstijl. Het boek begint met een hoofdstuk over wetenschap en met de vraag ‘Wat is waarheid?’ In deze tijd, waarin meer en meer mensen beginnen te twijfelen aan het postmoderne cultuurrelativistische idee dat er enkel perspectieven zijn en dat we geen uitspraken kunnen doen over wat betere of slechtere ideeën zijn, geeft dit hoofdstuk een cruciale denkrichting voor de betekenisvolle progressie van samenlevingen. In het vervolg van het boek brengt Coert het progressieprincipe, de groeimindset, het leveren van inspanning en deliberate practice, autonome motivatie en zelfversterkende en zelfremmende effecten van progressie in samenhang voor het voetlicht. Een boek om van te genieten en met realistisch optimisme naar jezelf en de wereld te gaan of blijven kijken!
Op welke manieren was de nieuwe term ‘progressiegericht werken’ in 2012 een keuze voor progressie? Het meest belangrijk daarin is de keuze om consequent te proberen wetenschappelijk te kunnen onderbouwen wat we deden. En, hoe graag we het destijds ook wilden, voor de oplossingsgerichte aanpak was (en is) de wetenschappelijke basis beperkt. Vaak komen de bewijzen niet verder dan casusbesprekingen, filosofische verhandelingen of subjectieve succeservaringen van coaches en therapeuten. In onze zoektocht naar de wetenschappelijke onderbouwing van wat we deden en doen, kwamen we op een enorme hoeveelheid robuuste kennis vanuit onder andere de (sociale) psychologie. En nu we meer en meer onderbouwing vonden waarom allerlei interventies (zoals bijvoorbeeld onze stuuraanpak) goed werkte, moesten we eerlijk zijn: noch de stuuraanpak, noch de onderbouwing waren gebaseerd op de oplossingsgerichte aanpak. En zo ging het voor veel interventies die we tegenkwamen, of stap voor stap zelf hadden ontwikkeld en beschreven onder de naam ‘oplossingsgericht’. Ten derde was het veranderen van de naam van onze aanpak een keuze voor progressie omdat het woord ‘progressiegericht’ inhoudelijk veel beter beschrijft wat we doen, dan het woord oplossingsgericht. Progressie gaat over betekenisvolle vooruitgang. Voor individuen, teams, organisaties, samenlevingen en de mensheid. Oplossingen zijn mogelijke middelen om progressie te bereiken, maar er zijn veel meer manieren waarop je progressie kunt boeken dan alleen met oplossingen.
De nieuwe naam heeft ook geleid tot verdere progressie. Inhoudelijk zijn we steeds meer te weten gekomen en kunnen we steeds beter interventies zo ontwerpen dat ze gefundeerd zijn in wetenschap. We hebben ook inzichten die we vroeger hadden weer moeten loslaten, omdat ze geen stand bleken te houden en er geen bewijs voor te vinden was. De progressiegerichte aanpak biedt interventies op microniveau in gespreksvoering (coaching, leidinggeven, conflicthantering), maar ook in trainingsaanpakken, in onderwijscontexten en bij systeembrede organisatieveranderingen.
Dit mooie nieuwe boek van Coert is al het vierde boek over progressiegericht werken. De andere drie kun je hier vinden: Ontwikkel je Mindset, Progressie door zelfcoaching en Progressiegericht Werken. Het vijfde boek komt er binnenkort aan en gaat over de groeimindsetmix: Hersenvitaminen, meer succes met de groeimindsetmix.